Η επιθυμία για την αγωνιστική αλλαγή που, αν θέλουμε να δώσουμε τη σωστή διάσταση στο νόημα, πρέπει να είναι... μεταμόρφωση, χρειάζεται να περάσει από διαφορετικές φάσεις στον Άρη. Μόνο που τα χρονικά περιθώρια είναι σφιχτά και η γενικότερη κατάσταση στην ομάδα τυγχάνει διαφορετικών προτεραιοτήτων. Οι «κιτρινόμαυροι» χρειάζεται να λύσουν σημαντικά αγωνιστικά ζητήματα και ένα από αυτά είναι η μηδενική, σε πολλά ματς, «επιθετική ανάπτυξη».
Ο Άρης θα ήθελα να φτάσει στο... 2.0, που αφορά την επιθετική ανάπτυξη στο παιχνίδι του κι αυτό είναι μείζον πρόβλημα, το οποίο δε λύθηκε ούτε στην περασμένη αγωνιστική σεζόν, ούτε στη φετινή.
Στα πρώτα 10 ματς του πρωταθλήματος, οι «κιτρινόμαυροι» έπαιρναν προσπάθειες, είχαν γκολ, λόγω της τριπλέτας (Γκαρθία, Μόντσου, Σιφουέντες) και του επιθετικού ταλέντου του Μορόν.
Αν εστιάσουμε κι άλλο, οι συνεργασίες Γκαρθία-Μορόν ήταν βασική αιτία που ο κόσμος του Άρη έβλεπε... κάτι μεσοεπιθετικά, μόνο που το «κάτι» εξασθένησε στο πέρασμα του χρόνου και των αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Μέχρι που φτάσαμε στα... γνωστά περί «αδούλευτου συνόλου» σε ό,τι έχει να κάνει με την τακτική ανάπτυξη, τις συνεργασίες και ενός συγκεκριμένου (δεν συζητάμε για εναλλακτικά) πλάνου, ώστε η ομάδα να παίζει πιο συγκροτημένα και με κατανεμημένους ρόλους.
Αυτή η «κατανομή ρόλων» εξανεμίστηκε ως έννοια, γιατί πολλά γκολ ή έστω «καλές» προσπάθειες, ήταν προϊόν ατομικών ενεργειών ή εμπνεύσεων και σε καμία περίπτωση μιας δουλεμένης μηχανισμούς με αυτοματισμούς.
Το... άγνωστο στην επίθεση
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ξέροντας την ομάδα, όπως είχε πει και ο ίδιος όταν ανέλαβε, δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσει το προφανές. Οι παίκτες του, σε συζητήσεις που έκαναν μαζί του στο «Δασυγένειο», παραδέχτηκαν ότι η «επιθετική ανάπτυξη» δεν αποτελούσε -για μεγάλο χρονικό διάστημα- κομμάτι της καθημερινότητας.
Σε -ένα από τα πολλά- face 2 face που είχε στις εγκαταστάσεις του Άρη με τους ποδοσφαιριστές του, επιχείρησε να τους περάσει την ιδέα πως κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν... σήμερα και όχι σε μέλλοντα χρόνο. Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, πρέπει να έχει απέναντί του δεκτικούς χαρακτήρες, οι οποίοι θα αλλάξουν και το στυλ προπόνησης, νοοτροπίας και προσέγγισης παιχνιδιών.
Στο ματς με τον Ολυμπιακό, ο Άρης δεν εμφάνισε σημάδια βελτίωσης, ως προς το εν λόγω σκέλος, αλλά ας δούμε και το... μέλλοντα χρόνο που είναι (και) το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Στο Φάληρο υπήρχαν κομβικές απουσίες, άρα η κρίση δεν είναι στερείται αντικειμενικότητας, αλλά ποιος είναι σίγουρος για τις απουσίες και την προσεχή Κυριακή;
Γεγονός είναι ότι ο Ουζουνίδης θέλει (κι αυτό δεν είναι είδηση, αλλά δεν είναι και δεδομένη βάσει της πρότερης εμπειρίας στον πάγκο) να γυρίσει το έργο μπροστά, αν συντρέξουν οι παραπάνω προϋποθέσεις.
Ο Άρης του «2.0» είναι σχέδιο, αλλά η υλοποίηση απαιτεί και θυσίες.
