Πολύ μακριά από το όνομα και τη δυναμική της ομάδας. Μιας ομάδας όμως που είναι από καιρό ολομόναχη και παλεύει με τα κύματα και τις δικές της φυσικά αδυναμίες, προκληθείσες από την ανεπάρκεια του Παπαθανασάκη. Ο φετινός Ηρακλής θυμίζει ως τώρα πολύ τον Ηρακλή του 2007 σε όλα τα επίπεδα. Το ζητούμενο είναι να του «μοιάσει» και στο φινάλε εκείνης της χρονιάς.
Διοικητικά ανύπαρκτος, με μεγάλο εσωτερικό «πόλεμο». Αγωνιστικά αδύναμος, βαθμολογικά στα πολύ δύσκολα. Μια πραγματικότητα, δύο σεζόν. Η φετινή κι αυτή της προ δεκαετίας. Ο Ηρακλής επιστρέφει στο παρελθόν και καλείται να βρει τις συνισταμένες εκείνες που τον οδήγησαν στην (και τότε) αγωνιστική «επιβίωση». Η εικόνα των οπαδών της ομάδας στο στο Περιστέρι, δείχνει στους παίκτες, πως παρά το συσσωρευμένο «σκάσιμο» που υπάρχει (διοικητικά, αγωνιστικά, βαθμολογικά), ο κόσμος θα είναι κι αυτός κόντρα σ' όλους και όλα. Όπως είναι και η ομάδα άλλωστε.
Χαμηλότερα το όριο
Ο... εφιάλτης επιστρέφει και τα «κομπιουτεράκια» μοιραία βγαίνουν ξανά, όπως και το 2007. Στα 7 ματς που μένουν ο Ηρακλής έχει να παίξει με Λεβαδειακό-Αστέρα Τρίπολης που είναι επίσης στο πρόβλημα, θα αντιμετωπίσει ομάδες που έχουν «ανασάνει» ή «εκτροχιάστηκαν» και διαφαίνεται πως θα έχει τουλάχιστον προς το τέλος ευκαιρίες «προσπέρασης» δεδομένου του δύσκολου προγράμματος ιδιαίτερα για τον Λεβαδειακό, με το όριο να πέφτει κι άλλο. Μπορεί ο Παντελίδης να μην έβαλε στο στόχαστρο συγκεκριμένη ομάδα ερωτηθείς σχετικά μετά το τέλος του αγώνα στο Περιστέρι, αλλά οι Βοιωτοί δείχνουν να αποτελούν αυτή τη στιγμή την ομάδα που μπορεί να βάλει από κάτω ο Ηρακλής.