Πλανάται πλάνην οικτράν όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι του Αρη κόντρα στη Μόλντε και έβγαλε το συμπέρασμα πως αυτό που φταίει περισσότερο είναι η... ατυχία και τα ατομικά λάθη.
Το πρόβλημα του Αρη -όπως αποδείχθηκε ξανά στη Νορβηγία- είναι βαθύτερο και «φώναξε» στα φιλικά, αλλά και στη Λάρνακα, αλλά κατά πως φαίνεται κανείς δεν άκουσε (ή δεν ήθελε να ακούσει). Εχει να κάνει με την παντελώς πρόχειρη και ανεδαφική απόφαση αλλαγής της επιτυχημένης αγωνιστικής φιλοσοφίας -την οποία άγνωστο πώς έβαλε σε εφαρμογή και δημοσιοποίησε ο Ντίνος Διαμαντόπουλος στις 22/5- με τον Αρη να έχει «χτιστεί» και μετατραπεί σε μια ξεκάθαρα soft ομάδα, η οποία αδυνατεί να βγάλει στο γήπεδο την απαιτούμενη σκληράδα και τα τρεξίματα που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Με άλλα λόγια, ο Αρης μετατράπηκε από μια ομάδα που προσπαθούσε να αμυνθεί σωστά και να βγει όσο πιο γρήγορα στο transition, σε μια ομάδα που δεν δύναται να αμυνθεί όπως πρέπει, δεν έχει ταχύτητα, κυκλοφορεί την μπάλα δίχως πολλή ουσία, μοιάζει... εγκλωβισμένη στα χαρακτηριστικά των παικτών της και το κακό γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν δεν έχει την μπάλα στα πόδια της και αναγκάζεται να αμυνθεί.
Η εύκολη ανάγνωση οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο Αρης «πληρώνει» την απώλεια του Σιώπη, αλλά η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ποδοσφαιριστές που πέρυσι έδειχναν... κάτι ή ήταν τουλάχιστον μέτριοι όταν δεν μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, φέτος στην εκκίνηση της σεζόν μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου (σ.σ. Κόρχουτ, Τόνσο, Ματίγια).
Συν τοις άλλοις, ο μεταγραφικός σχεδιασμός οδήγησε σε άστοχες επιλογές. Ενα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια (σ.σ. Ντουάρτε)... ξεκουράζεται, ο Ιντέγε είναι σε φάση προσαρμογής, ο Φετφατζίδης ουδείς έχει καταλάβει γιατί «έπρεπε» να ανανεώσει, ο Σάσα τώρα αρχίζει να παίζει σιγά-σιγά, ενώ ο Σούντγκρεν παρουσιάζει τρομερές αδυναμίες στο μαρκάρισμα, που είναι απορίας άξιον πως δεν έγιναν αντιληπτές στο εκτεταμένο scouting και «ανάγκασαν» τον Αρη να ξοδέψει 200 χιλιάρικα μόνο για την αγορά του.
Το χειρότερο για τον Αρη είναι πως η εικόνα του δεν είναι αποτέλεσμα παροδικών λαθών και... συγκυρίας, αλλά χαρακτηριστικών του ρόστερ του. Ο Αρης «φωνάζει» πως δεν μπορεί να παίξει άμυνα, ενώ αδυνατεί, παράλληλα, να κάνει τα στοιχειώδη και τα βασικά στην επίθεση. Τα «εγκλήματα» του σχεδιασμού έγιναν εμφανή στη Λάρνακα, ουδείς τα εκτίμησε, η ανάγνωση του παιχνιδιού με τη Μόλντε ήταν κάτι παραπάνω από λανθασμένη και οι «κιτρινόμαυροι» οδηγήθηκαν σαν... πρόβατο στη σφαγή, καθώς ναι μεν ο Σάββας Παντελίδης δήλωσε ότι η ομάδα του θα ψάξει να σκοράρει, αλλά στην ουσία κανείς δεν κατάλαβε τον τρόπο που θα συνέβαινε αυτό. Ολες οι καλές στιγμές, άλλωστε, προήλθαν από ατομικές προσπάθειες...
Οι Νορβηγοί, από την άλλη, διάβασαν εξαιρετικά το παιχνίδι, χτύπησαν πάνω στις απίθανες αδυναμίες του Αρη στο αμυντικό transition, στις δεύτερες μπάλες και στην πλάτη των Σούντγκρεν και Κόρχουτ, όπου μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποιος που δεν έχει περάσει. Κανείς, επίσης, δεν κατάλαβε τον λόγο που αφενός μεν «έπρεπε» να παραμείνει στο γήπεδο ο Ιντέγε έως το 81, αφετέρου δε να μπει στο γήπεδο ο Φετφατζίδης και από εκεί που οι «κιτρινόμαυροι» αμύνονταν με δέκα παίκτες, έπρεπε να αμύνονται με λιγότερους...
Υ.Γ. Αντί υστερογράφου επιλέγω να σας παραθέσω την απάντηση που έδωσε ο υπεύθυνος αγωνιστικού σχεδιασμού του Αρη (σ.σ. Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος) σε ερώτηση που του έγινε στην συνέντευξη Τύπου (22/5) για την τακτική προσέγγιση που θα επέλεγαν οι «κιτρινόμαυροι» την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο: «Είναι σημαντικό να έχουμε συνέχεια. Πέρυσι, η φιλοσοφία ήταν να βρούμε και να δομήσουμε μια ομάδα, της οποίας ο σχηματισμός θα ήταν 4-3-3.
Με έναν αμυντικό χαφ και δύο οκτάρια. Δεν έγινε. Μετά το πρώτο ημίχρονο άλλαξε ο σχηματισμός και δεν επανήλθε ποτέ. Φέτος θέλουμε να το κάνουμε. Θα υπάρξει μετάβαση, πιθανόν να μη γίνει στα ευρωπαϊκά, αλλά θα το κάνουμε στο πρωτάθλημα και θα το στηρίξουμε. Αν δούμε ότι τα παιδιά ανταποκρίνονται πιο γρήγορα σ’ αυτόν τον σχηματισμό, ενδεχομένως να τον εφαρμόσουμε και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Είμαι σίγουρος ότι θα περάσουμε το στάδιο κριτικής μέχρι να απορροφήσει ο οργανισμός τον νέο τρόπο παιχνιδιού, αλλά πρέπει να τον υποστηρίξουμε».