Αυτό που αποφεύχθηκε τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο Αχιλλέας Χαραλαμπίδης δήλωνε αδυναμία να χρηματοδοτήσει την ομάδα μετά από τρία χρόνια στα οποία ο ίδιος «μάτωσε» οικονομικά, δυστυχώς έγινε την περασμένη Κυριακή για τον Απόλλωνα. Οι κοκκινόμαυροι κατέβηκαν τελικά στο πρωτάθλημα, αφού την ύστατη ώρα βρέθηκε λύση, με τον Βασίλη Ανατολίτη να αναλαμβάνει την προεδρία, αλλά υποβιβάστηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους αγωνιστικά από τη Β’ στη Γ’ Εθνική.
Ήταν ένας επώδυνος υποβιβασμός, διότι ουσιαστικά είναι σα να πήγαν… στράφι οι κόποι τριών ετών για την επιστροφή στις επαγγελματικές κατηγορίες. Γιατί όμως ήρθε ο υποβιβασμός; Πώς φτάσαμε εδώ; Τι έφταιξε; Προφανώς όχι ένας παράγοντας. Συνέβη μια αλληλουχία καταστάσεων, που οδήγησαν στην πιο δυσάρεστη εξέλιξη. Η «Μ» επιχειρεί να καταγράψει τις πιο σημαντικές ίσως από αυτές.
1.Η «αφαίμαξη» Χαραλαμπίδη και η λύση της τελευταίας στιγμής.
Όταν ο Αχιλλέας Χαραλαμπίδης αναλάμβανε προ τετραετίας έφορος του ποδοσφαιρικού τμήματος του Απόλλωνα και οδηγούσε τον Απόλλωνα σε δύο ανόδους μέσα σε τρία χρόνια (από τη Δ’ ως τη Β΄Εθνική) οι περισσότεροι θα περίμεναν ότι θα βρισκόταν έστω ένας οικονομικός συμπαραστάτης, εκτός του συνεργάτη του Γιάννη Λουιζίδη και του Ομίλου Φίλων Απόλλωνα Πόντου -που βοήθησαν όσο μπορούσαν- για να ενισχύσει την προσπάθεια στην πιο απαιτητική Φούτμπολ Λιγκ. Τελικά, κανείς δε βρέθηκε. Ο Αχιλλέας έμεινε μόνος και αυτό τον οδήγησε στο να μην αντέχει άλλο το βάρος της προσπάθειας. Ο Απόλλων δε θα κατέβαινε στο πρωτάθλημα και στο τέλος πλην της πρότασης του Νότη Πιαστόπουλου (που όμως δεν μπορούσε ως ιδιοκτήτης ΠΡΟ-ΠΟ να πάρει και μετοχές) προκρίθηκε, αρχές Αυγούστου, η λύση να αναλάβει ο επιχειρηματίας και περιφερειακός σύμβουλος, Βασίλης Ανατολίτης.
2. Η διαφωνία με Αλεξίου και ο βιαστικός σχεδιασμός
Όλα έγιναν βιαστικά. Το δ.σ. συγκροτήθηκε υπό τον Βασίλη Ανατολίτη, ο οποίος βάσει συμφωνίας, θα έπαιρνε και τις μετοχές τα Χριστούγεννα. Ομως γρήγορα, στην περίοδο της προετοιμασίας, ήρθαν οι πρώτες συγκρούσεις. Ο αντιπρόεδρος και στενός συνεργάτης του Χαραλαμπίδη τα προηγούμενα χρόνια, Γιάννης Λουιζίδης διαφώνησε με τον μεταγραφικό σχεδιασμό και αποχώρησε από το δ.σ, ενώ πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος ήρθε ρήξη και με τον προπονητή, Αλέξη Αλεξίου, ο οποίος έφυγε επεισοδιακά! Δύο ρήξεις σε διάστημα ένα μήνα! Αντιπρόεδρος έγινε ο τεχνικός διευθυντής, Γιάννης Ζαπρόπουλος, που ως «δεξί χέρι» του Ανατολίτη ήταν υπεύθυνος για την πλειονότητα των μεταγραφών.
3. Το «πυροτέχνημα» με ΠΑΟΚ και οι εναλλαγές προπονητών
Λίγες μέρες αργότερα ο Απόλλων θριάμβευε επί του ΠΑΟΚ στο Καυτανζόγλειο για τον Κύπελλο, δημιουργώντας ίσως υψηλότερες προσδοκίες από αυτό που πραγματικά μπορούσε να δώσει. Κι αυτό διότι στο πρωτάθλημα έκανε ένα μουδιασμένο ξεκίνημα με τεχνικό τον Θωμά Γράφα, ο οποίος ένα μήνα μετά αποχώρησε για να πάει στην ΑΕΛ και τη διοίκηση να δίνει προσωρινά το χρίσμα στον Βασίλη Χάβο, χωρίς όμως αγωνιστικά η ομάδα να συνέλθει. Τελικά στις 12 Νοεμβρίου ανέλαβε ο Παναγιώτης Διλμπέρης, με την ανάκαμψη να έρχεται ένα μήνα μετά, με τις συνεχόμενες νίκες επί Καρδίτσας και Ζακύνθου.
4. Ελλιπής μεταγραφικός σχεδιασμός και νίκες που… κοίμισαν
Αυτές οι νίκες, αλλά κυρίως εκείνη επί της Λαμίας στις 11 Ιανουαρίου… κοίμισαν και πάλι. Διότι ο Απόλλων ανέβηκε στην έκτη θέση και πολλοί πίστεψαν –ίσως και οι διοικούντες- ότι η ομάδα είναι για ψηλά. Οι μεταγραφές δεν έγιναν στην ώρα τους, ο πρόεδρος είχε προαναγγείλει ότι ο σέντερ φορ που τόσο έλειπε θα έκανε προπόνηση τα Χριστούγεννα, αλλά ήρθε τέλη Ιανουαρίου, ενώ αποχώρησαν και παίκτες με «βαριά» συμβόλαια (Ολίσε, Γκέσιος, Γαλανόπουλος) κάτι που έδειχνε ότι τα οικονομικά ήταν περιορισμένα. Υπήρξαν φορές που τέθηκε θέμα πληρωμών στα αποδυτήρια με τον πρόεδρο Ανατολίτη να καθησυχάζει λέγοντας πως όλα θα πάνε καλά. Το κλίμα όμως δεν ήταν πολύ θετικό, ενώ η γκίνια επέστρεψε στο αγωνιστικό…
5. Η ήττα στην Κατερίνη και ο αγωνιστικός κατήφορος
Τους κοκκινόμαυρους στη συνέχεια πήρε η «κάτω βόλτα», αρχής γενομένης από την ήττα στην Κατερίνη από τον Πιερικό με 2-1, που προκάλεσε… τριγμούς. Η διοίκηση έβγαλε πρωτοφανή ανακοίνωση κατά των παικτών… δικαιολογώντας τις αντιδράσεις του κόσμου. Το κλίμα χάλασε ακόμη περισσότερο, ακολούθησαν τρεις συνεχόμενες ήττες και παραίτηση Διλμπέρη, που έμεινε για το ματς με τον Αιγινιακό, αλλά μετά το 0-1 έφυγε οριστικά. Όλα αυτά οδήγησαν και σε έλλειψη ψυχραιμίας της διοίκησης, που έδειχνε πως δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, έχοντας ήδη χάσει την εμπιστοσύνη των φιλάθλων, παρά το ότι ο Ανατολίτης επέμενε, όταν έπιανε συζήτηση με τον κόσμο στην κερκίδα, ότι θα τη σώσει την ομάδα. Παράλληλα, η ξαφνική εμφάνιση προτάσεων από τον Διονύση Ψωμιάδη και εν συνεχεία από τον Γιάννη Μαυρόπουλο για αλλαγή σκυτάλης στην ΠΑΕ δεν βρήκαν καμία ανταπόκριση, αφού ο Αχιλλέας Χαραλαμπίδης τις θεώρησε καθυστερημένες, έχοντας ήδη εμπιστευτεί τον Βασίλη Ανατολίτη.
6. Αυτοκτονία με Σέρρες, απέλπιδα προσπάθεια και «αόρατος» στον τελικό
Με Μάκη Δανδίκα πλέον στον πάγκο ο Απόλλων προσπάθησε να το παλέψει, αλλά οι μεταπτώσεις συνεχίστηκαν. Κέρδισε με το ζόρι τον Φωκικό, αλλά αυτοκτόνησε με τις υποβιβασμένες Σέρρες του Αλεξίου, μην μπορώντας να κάνει το… αυτονόητο. Οι νίκες επί Καρδίτσας και Ζακύνθου έδωσαν ελπίδες, αλλά μέχρι εκεί. Ο Απόλλων θα απέφευγε τον απευθείας υποβιβασμό μόνο με νίκη επί του Αγροτικού Αστέρα, αλλά εκεί φάνηκε μια απίστευτη «γύμνια». Στον τελικό ήταν… αόρατος. Μια ομάδα που φάνηκε «λίγη» αγωνιστικά, μια διοίκηση που συνολικά φαινόταν αδύναμη να κοντρολάρει το καράβι και ένας κόσμος (όσος άντεχε να βλέπει τον Απόλλωνα σε αυτή τη θέση) που έφυγε πικραμένος. Ένα τέλος ισοδυναμεί πάντα με μια νέα αρχή. Αρκεί να αποφεύγονται τα λάθη, αρκεί να βρεθούν οι οικονομικοί πόροι, αλλά και οι άνθρωποι που θα ξέρουν ή θα μπορούν να χειριστούν τις καταστάσεις, με δεδομένη την αγάπη τους για το σύλλογο.