Αυτό το 48ωρο νομίζω ότι έβγαλε γενικότερα τον οργανισμό ΠΑΟΚ πιο δυνατό. Φυσικά και απόλυτα δικαιολογημένα υπήρξε μια αγωνία του κόσμου αλλά δεν διέκρινα αφορισμούς και ισοπέδωμα όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις τα προηγούμενα χρόνια.
Διέκρινα επίσης αντανακλαστικά της ΠΑΕ που σε άλλες περιόδους (ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν) δεν το είχαμε δει. Πιστεύω ότι κοινός παρονομαστής για όλα αυτά είναι πως ο ΠΑΟΚ πήρε το νταμπλ. Αυτή η ψύχωση έφυγε από ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, και έχουμε πιο καθαρό μυαλό.
Πάντα σε μια μεγάλη ομάδα θα υπάρχουν και στιγμές ανατροπής. Το θέμα είναι να παραμένει το οικοδόμημα σταθερό και αυτό νομίζω ότι συμβαίνει ΠΛΕΟΝ στον ΠΑΟΚ. Θα κλείσω και με κάτι ακόμη: όσοι απαξιώνετε τη δουλειά του Ρουμάνου ανατρέξτε στο ποστάρισμα του Βιεϊρίνια. Δεν σας λέω του Βαρέλα ή του Κρέσπο. Απλά διαβάστε ξανά ότι έγραψε ο Αντελίνο. Νομίζω ότι αυτός δίνει την απάντηση σε όσους απαξιώνουν τον Ρουμάνο. Που σαφώς και άφησε την ομάδα ξαφνικά στη μέση.
Την αλήθεια του γιατί έφυγε δεν θα την μάθουμε ποτέ αν δεν μιλήσει ο ίδιος ή η πλευρά της διοίκησης. Αλλά είναι αλήθεια πως ο Ιβάν Σαββίδης φρόντισε ΑΜΕΣΑ να μας επιτρέψει να μην ασχολούμαστε πλέον άλλο με τον Λουτσέσκου. Που έφερε το πρώτο νταμπλ στην ομάδα. ΚΑΙ αυτός. Γιατί αχάριστοι δεν πρέπει να είμαστε.
Τώρα για τον Φερέιρα; Από αύριο στην προετοιμασία θα αρχίσει τη δουλειά του. Εχει 35 μέρες μέχρι το πρώτο ματς. Τεράστιο διάστημα για μια ΟΜΑΔΑ και όχι για σκορποχώρι. Αλλωστε όσοι βιάστηκαν να φέρουν την καταστροφή (εξαιρώ αυτούς που πραγματικά απλά έβγαλαν μια αγωνία) διαψεύστηκαν. Ο Σαββίδης το μεσημέρι του Σαββάτου είχε υποσχεθεί προπονητή στους αρχηγούς και το μεσημέρι της Κυριακής τον ανακοίνωσε.
Πλέον περιμένουμε και τον χαφ αλλά και κάθε άλλη χρήσιμη μεταγραφή. Η ουσία είναι πως αυτό το 48ωρο έδειξε πως ο ΠΑΟΚ... μεγάλωσε. Και εμείς όλοι ωριμάσαμε.