Οι πέντε βαθμοί σε ισάριθμες αγωνιστικές καθιστούν την εκκίνηση του Αρη στο φετινό Πρωτάθλημα κάκιστη και φυσικά πέραν των προσδοκιών που δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι.
Προφανώς δεν εκτροχιάζουν την ομάδα από τους στόχους της, καθώς ο μαραθώνιος έχει δρόμο ακόμα, σίγουρα όμως προκαλούν προβληματισμό και πολλά ερωτηματικά σχετικά με το καλοκαίρι και τις επιλογές που έγιναν. Όσο κι αν ακούγεται μονότονο, ο Αρης πληρώνει μερικές από τις καλοκαιρινές “αμαρτίες” του. Την αδράνεια, τα λάθη και τις παραλείψεις.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαραίνει τους ιθύνοντες του σχεδιασμού, τη διοίκηση και τον προηγούμενο αθλητικό διευθυντή, τον Ντίνο Διαμαντόπουλο. Η εντός έδρας ήττα από τη Λάρισα ήρθε να αναδείξει μερικές από τις παραλείψεις και το γεγονός ότι ναι μεν ο Αρης διαθέτει ένα ρόστερ με μπόλικη ποιότητα, γυμνό δε σε συγκεκριμένες θέσεις. Έχουμε και λέμε:
α) Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν θέσεις και χώροι όπου η πείρα παίζει καθοριστικό ρόλο. Και μία από αυτές είναι του τερματοφύλακα. Ο Αρης βασίστηκε σ’ έναν 21χρονο δίχως παραστάσεις (βλ. Εμαν) και δεν φρόντισε να ενισχύσει τη θέση μ’ έναν έμπειρο γκολκίπερ. Είτε για να αυξήσει τον συναγωνισμό, είτε για να αισθάνεται σίγουρος σε ενδεχόμενο απώλειας του Κουέστα, όπως και έγινε. Μετά τον τραυματισμό του Ισπανού βρίσκει το πρόβλημα μπροστά του, αφού δεν υπάρχει καν η τρίτη επιλογή!
β) Πάμε στα άκρα της άμυνας. Έφυγε ο Βαλεριάνος και αριστερό μπακ δεν αποκτήθηκε ποτέ. Αντιθέτως επέστρεψε ο Μενέντεθ, αφού άρχισαν οι υποχρεώσεις της ομάδας, γιατί δεν κατέστη δυνατό να λυθεί το συμβόλαιό του. Ως εκ τούτου ο Κόρχουτ… παίζει μόνος του. Δεξιά αποκτήθηκε ο Σούντγκρεν. Ο Σουηδός είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει προσαρμοστεί, καθώς στη χώρα του είχε μάθει να παίζει διαφορετικά, ως μπακ-χαφ σε σχηματισμό 3-5-2. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η πλευρά του να μένει πολλές φορές κενή και οι περισσότερες επιθέσεις που δέχεται ο Αρης είναι από εκεί.
γ) Μπορεί στην τριάδα πίσω από τον φορ (στο 4-2-3-1) να υπάρχει πληθώρα επιλογών, ακόμα και περιττών, κάτι ανάλογο όμως δεν βλέπουμε στον κεντρικό άξονα. Έφυγε ο Σιώπης, χωρίς στην ουσία να αντικατασταθεί. Ήρθε ο Σάσα για να αναπληρώσει το κενό. Ενας ποιοτικός μέσος, που συμβιβάζεται σε ρόλο “κόφτη”, αλλά όταν λείπει κι αυτός μετά το… χάος. Μετά και τη φυγή του Μπάσα (σσ γινόταν προσπάθεια από το καλοκαίρι για να λύσει το συμβόλαιό του) ο Αρης ξέμεινε εντελώς από “6άρια”. Αποκτήθηκε (καθυστερημένα) ο Μπα, αλλά στο ντεμπούτο έδειξε ανέτοιμος και σίγουρα δίχως χαρακτηριστικά “κόφτη” για να τρέχει σε όλο το μήκος και πλάτος της μεσαίας γραμμής. Στον Ντουάρτε, που αποκτήθηκε με την προοπτική να ανεβάσει την ποιότητα στον άξονα, δόθηκε 3ετές συμβόλαιο με απολαβές από τις υψηλότερες στην ομάδα, και έκανε ντεμπούτο στο ένατο ματς της σεζόν.
δ) Ακόμα κι αν πει κάποιος ότι καλώς αποχώρησε ο Γιουνές, είναι ξεκάθαρο ότι έπρεπε να αποκτηθεί κι άλλος επιθετικός πλην του Ιντέγε, έτσι ώστε να υπάρχει η εναλλακτική σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά. Ετσι κι αλλιώς όλοι γνώριζαν ότι ο Νιγηριανός δεν ήταν στο 100% έτοιμος να σηκώσει το βάρος σε όλη τη διάρκεια του ματς. Ναι μεν επέστρεψε (καθυστερημένα) ο Διαμαντόπουλος, αλλά είναι ανέτοιμος και παρακολουθεί ακόμα τα παιχνίδια από την εξέδρα.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (30/9)