Οπως και να έχει, η συνέχεια, μετά τα όσα συνέβησαν στον τελικό και στα όσα «διέπραξαν» οι… «γκρι» (Παπαπέτρου και Τσαρούχα) ιδιαίτερα η δεύτερη, που εξελίσσεται σε μια κυνική διώκτρια του ΠΑΟΚ, εκείνα που ακολούθησαν και ξεχώρισαν μετά τον αποκεφαλισμό ήταν ο τρόπος με τον οποίο ενταφιάστηκε επικοινωνιακά η λεηλασία και σε δεύτερο επίπεδο η αντίδραση από πλευράς των αδικημένων. Για την πρώτη περίπτωση ασφαλώς και η εξήγηση είναι απλή και εύλογη.
Από τη στιγμή που απέναντι σου έχεις έναν αντίπαλο επικοινωνιακά «υπέρβαρο» σε υστεροφημία και διαχρονικά απρόσβλητο στην οποιαδήποτε μιντιακή ενόχληση, αποδέχεσαι σαν μάταιη κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της επικυριαρχίας του. Για τη δεύτερη, μάλλον υπάρχουν κάποιες ενστάσεις και διαφοροποιήσεις.
Ενστάσεις αφορούν τον ήπιο τόνο με τον οποίο δέχθηκε το «λεπίδι» ο επίσημος ΠΑΟΚ και οι διαφοροποιήσεις την αντίστοιχη σφοδρή αντίδραση των περισσοτέρων παικτών αλλά και των οπαδών των αδικημένων. Στο σημερινό σχόλιο επαναλαμβάνουμε πως δεν πρόκειται να αναζητήσουμε τους λόγους αυτής της διαφοράς. Και αυτό γιατί ίσως να αποτελεί τακτική των διοικούντων το να μην μπαίνουν σε άγονες αντιπαραθέσεις.
Κάτι που επιβεβαιώνουν με την σιωπή που επιδεικνύουν τόσο στις εξωφρενικές συμπεριφορές διαιτητών που επί μονίμου βάσεων όχι απλά δεν σέβονται τον ΠΑΟΚ αλλά τον στοχοποιούν και απροκάλυπτα των καταξεσκίζουν όσο και με την ανοχή της υποβάθμισης και της απαξίωσης από την ειδική εκπομπή της ΕΡΤ, η οποία στις αναμεταδόσεις των αγώνων, τον ΠΑΟΚ έχει κατατάξει στα αζήτητα.
Ακόμη και σε σοβαρά παιχνίδια του Δικεφάλου, ο χρόνος που δίνεται είναι τόσος, όσος για να προλάβουν οι φίλοι της ομάδας να πληροφορηθούν το αποτέλεσμα με δυο, τρεις φάσεις σαν συμπλήρωμα σε αντίθεση με άλλα ήσσονος σημασίας παιχνίδια του Ηφαιστου, του Χολαργού της Κύμης και όλων των υπολοίπων ασχέτως αν οι διαφορές σε αυτά είναι και πάνω από τους δέκα πόντους. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν πως δεν έχουμε πρόθεση ούτε να ελέγξουμε πολύ περισσότερο και να επιπλήξουμε την ΚΑΕ που ομολογουμένως σε άλλους τομείς τα πάει καλά.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο περνούμε σε κάτι που μας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και που αποτελεί ένα είδος αντίδρασης και ξεσπάσματος που αξίζει τον κόπο να αναδειχθεί και να επιβραβευτεί. Αναφερόμαστε στο μήνυμα-κάλεσμα του Φιλ Γκος, προς τον κόσμο του ΠΑΟΚ που του ζητά να κρατήσει ζωντανή την ομάδα η οποία είναι ικανή για σπουδαία πράγματα. Αντιγράφω ένα μικρό μέρος από το σχόλιο του συναδέλφου Γιώργου Πετρίδη, προσθέτοντας ότι ο σπουδαίος αυτός παίκτης σε ολόκληρο το διάστημα της παρουσίας του στο Παλατάκι, καταθέτει ένα ασίγαστο αγωνιστικό πάθος και ένα πρωτοφανές για ξένο μπασκετμπολίστα, «δέσιμο» και «μπόλιασμα» με τον ΠΑΟΚ.
Θαρρείς και είναι ΠΑΟΚτσής από τα γεννοφάσκια του. Εγραψε λοιπόν: «Οσο και να θέλει κανείς να περιγράψει την αυτοθυσία που επιδεικνύει τους τελευταίους μήνες αλλά και το δέσιμο του με τον ΠΑΟΚ, θα τον αδικήσεις. Ο Φιλ Γκος είναι για τον Δικέφαλο “μια κατηγορία μόνος του”.
Ο Αμερικανός που αναγκάστηκε να κάνει ένεση στο ημίχρονο του τελικού για να μπορεί να αντέξει ως το τέλος, ακόμη και μέσα από την πίκρα της σφαγής και της ήττας, σκεπτόμενος την επόμενη μέρα του ΠΑΟΚ και απευθυνόμενος στους φίλους της ομάδας του είπε: «Συνεχίστε να μας υποστηρίζετε παλεύουμε για όλους εσάς! Κρατήστε τον ΠΑΟΚ ζωντανό!»
Επίλογος; Θα λέγαμε ότι αυτή τη στιγμή προβάλει επιτακτική ανάγκη και μεγάλο χρέος να αφυπνιστούν κίνητρα, ενδιαφέροντα και πάνω από όλα ΠΑΟΚτσήδικες συνειδήσεις. Ο Φιλ Γκος και η παρέα του είναι πραγματικά ικανοί για σπουδαία πράγματα.
Υ.Γ. Τηλεφώνημα από το Ηράκλειο. Ο Λαυρέντης μας μετέφερε το θλιβερό μαντάτο: Από χθες σίγησε η τρομπέτα του Παναγιώτη Τσομπανόπουλου. Το λεβεντόπαιδο από τα Ανω Πορόια που επί πολλά χρόνια τον συνόδευε και τον ντουμπλάριζε στους ήχους των θριάμβων, έφυγε απρόσμενα από τη ζωή. Η στήλη εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους οικείους, στους συγγενείς και στους φίλους του.