Τα μακριά, περίεργα βαμμένα νύχια ήταν το πρώτο που πρόσεχε κανείς στην Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ. Σε μια εποχή που το στάιλινγκ των αθλητών δεν ήταν τόσο εκκεντρικό όσο σήμερα, τα βαμμένα μπλε νύχια που ακουμπούσαν στη γραμμή της αφετηρίας, έστρεφαν όλα τα μάτια και τις κάμερες επάνω της. Όταν το 1984 στους Ολυμπιακούς του Λος Αντζελες κατακτούσε το ασημένιο μετάλλιο στα 200 μέτρα, δεν κατάλαβαν ότι θα απασχολούσε όχι μόνο για την εμφάνισή της αλλά και για τις επιδόσεις της τον κόσμο του αθλητισμού.
Την τετραετία που ακολούθησε η Τζόινερ έγινε η ταχύτερη γυναίκα στη γη. Τα ρεκόρ της στη Σεούλ το 1988 στα 100 (10.49) και στα 200 μέτρα (21.34) δεν έχουν ξεπεραστεί από καμία αθλήτρια του πλανήτη. Οι αθλητές παρατηρούσαν εκτός από τα σχεδόν εξωπραγματικά ρεκόρ και τη μεταμόρφωσή της. Όσοι την είχαν δει να τρέχει στη Σεούλ, είδαν και τη μεταβολή της μυϊκής της μάζας και της φυσικής της κατάστασης.
Τα σενάρια είχαν μια λογική βάση καθώς η Τζόινερ μετά τη διακοπή της δραστηριότητάς της από το 1985 έως το 1987 όπου επανεμφανίστηκε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ρώμη. Μέσα σε δυο χρόνια είχ εμεταμορφωθεί και ο ο χρυσός ολυμπιονίκης του Λος Άντζελες, Χοακίμ Κρούζ, υποστήριξε τότε πως “οι επιδόσεις της πρέπει να προέρχονται από χρήση στεροειδών ή άλλων αναβολικών ουσιών, καθώς τόσο η σωματοδομή της όσο και οι επιδόσεις της είχαν αυξηθεί δραματικά σε μικρό χρονικό διάστημα. Πριν το 1988 οι επιδόσεις της ήταν στα 10.91 στα 100 μ. (βελτιώνοντας τους χρόνους της κατά 0,47 δευτερόλεπτα) και στα 200 μ. 21,96 (διαφορά 0,62). Η διαφορά αυτή είναι μοναδική για αθλητή σε τόσο μικρό διάστημα.”
Η Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ αποσύρθηκε αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς της Σεούλ, αφού το 1988 βραβεύτηκε με το βραβείο «James E. Sullivan» ως η καλύτερη ερασιτέχνης αθλήτρια των ΗΠΑ για εκείνη τη χρονιά, ενώ ψηφίστηκε και ως η καλύτερη αθλήτρια της χρονιάς από το Associated Press.
Η υποψία για χρήση αναβολικών δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ενώ όσες φορές και αν υποβλήθηκε σε ξαφνικά doping control, ήταν πάντοτε καθαρή. Όμως η γρήγορη απόσυρσή της από τους αγώνες συζητήθηκε καθώς από την επόμενη χρονιά, το 1989 θα ξεκινούσε η εφαρμογή των ξαφνικών ελέγχων.
To video της κόρης της Mary Joiner στη μνήμη της μητέρας της
Εννέα χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1998, η Τζόινερ, στα 38 της χρόνια πεθαίνει στον ύπνο της. Επισήμως, η αιτία του θανάτου της ήταν η ασφυξία λόγω θέσης, η επιληπτική κρίση ή σπηλαιώδες αγγείωμα του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου.
Παρόλο που η οικογένεια της υποστήριξε πως είχε εκ γενετής μια εγκεφαλική δυσμορφία, η οποία την καθιστούσε ευάλωτη σε κρίσεις και πριν από τον θάνατό της, είχε υποστεί άλλα τρία εγκεφαλικά και τουλάχιστον ένα καρδιακό επεισόδιο, ο κόσμος του αθλητισμού δε σταμάτησε να μιλά για την απίστευτη καταπόνηση του οργανισμού της από τα αναβολικά και τη χρήση απαγορευμένων ουσιών, τα οποία είχαν επιβαρύνει δραματικά την υγεία της. Κατά την διάρκεια της νεκροψίας πάντως δεν έγιναν εξετάσεις για ανίχνευση στεροειδών.
Η Flo-Jo έφυγε πολύ νέα. Έγινε τραγούδι και παράδειγμα σε μια εποχή που όλα έμοιαζαν κάπως πιο αθώα, χωρίς να είναι απαραίτητα. Το ρεκόρ της αντέχει 28 χρόνια και οι φήμες γιγαντώνουν το μύθο της. Έγραψε μια σύντομη και μεγάλη ιστορία, ασυνήθιστη και αφύσικη σχεδόν. Όλοι θα θυμούνται τα νύχια της στο ταρτάν πριν τρέξει πιο γρήγορα και από τον άνεμο.
Στη σύντομη ιστορία της στον αθλητισμό η Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ συνολικά κατέκτησε 3 Χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (Σεούλ 1988, 100 μ. 200 μ. 4X100 σκυτ.) 2 Ασημένια (Σεούλ 1988 4x400 σκυτ., Λος Αντζελες 1984, 200 μ.) και δύο ακόμα μετάλλια στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ρώμης το 1987 (Χρυσό στα 4X100 σκυτ. και Ασημένιο στα 200 μ.)!