Μετά από ένα χρόνο μπήκε στο λεξιλόγιο του Αρη η λέξη «ήττα». Στο Ηράκλειο έμελλε να σπάσει το αήττητο σερί 35 αγώνων (σ.σ. 24 φέτος, 11 πέρυσι) που έτρεχαν οι κιτρινόμαυροι. Νομοτελειακά κάποια στιγμή θα ερχόταν κι αυτή, αν και το ιδεατό σενάριο, το κατόρθωμα του φετινού Αρη να προτιμάτε, θα ήταν η άνοδος να συνδυαστεί με το αήττητο. Ολοι το ήθελαν. Δεν έγινε. Δεν ήρθε όμως και η καταστροφή.
Σε αντίθεση με την ψυχολογία του κόσμου, που αρκετοί περίμεναν να τελείωσε το ματς για και να επιδοθούν στην -εύκολη- αποδόμηση του φετινού ρόστερ, ο αντίκτυπος που είχε στους ποδοσφαιριστές είναι πείσμα και αποφασιστικότητα για την κορυφή. Μετά το παιχνίδι εξάλλου τα… είχαν με τον εαυτό τους, αφού διαπίστωσαν ότι στο καλύτερό τους φετινό πρώτο ημίχρονο όχι μόνο δεν πήραν αυτό που ήθελαν και δικαιούταν, αλλά στο τέλος έδωσαν (και) το δικαίωμα για αμφισβήτηση. Γεγονός που πληγώνει τον έντονα εγωισμό τους και είναι αποφασισμένοι να απαντήσουν στο γήπεδο χτίζοντας ένα τελευταίο σερί νικών, στα επτά παιχνίδια που απομένουν (σ.σ. Παναιγιάλειος, Απόλλων Πόντου, Απόλλων Λάρισας, Καραϊσκάκης, Σπάρτη, Πανσερραϊκός, Αν. Καρδίτσας).
Στο διάστημα αυτό πρωταρχικός στόχος είναι να κλειδώσουν και μαθηματικά την άνοδο στη Super League και έπειτα να εκμεταλλευτούν ενδεχόμενη γκέλα του ΟΦΗ για να επιστρέψουν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
