Στο ποδόσφαιρο είναι καλό να παίρνεις τα μηνύματα που σου έρχονται, είτε μέσα από τα δικά σου παιχνίδια, είτε από αυτά των αντιπάλων σου. Κι αν υπάρχει κάτι που μπορεί ο ΠΑΟΚ να κρατήσει για ίδιον όφελος από την προχθεσινή νίκη του Ολυμπιακού στο Μπέρμιγχαμ επί της Αστον Βίλα είναι το συμπέρασμα του πόσο κομβικός μπορεί να γίνεται ένας φορ εκτελεστής.
Ο Ελ Κααμπί είναι ένας τέτοιος, όπως ήταν ο Πρίγιοβιτς παλιότερα στον ΠΑΟΚ (πιάνουμε το κορυφαίο παράδειγμα) ή σε ικανοποιητικό βαθμό ο Ακπομ και ο Κρμέντσικ. Δεν χρειάζεται να δώσουμε πολλά παραδείγματα αγώνων, παρά να θυμηθούμε τους τρεις τελευταίους τελικούς Κυπέλλου στους οποίους ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το τρόπαιο.
Το 2018 ο Πρίγιοβιτς είχε χάσει μεν πέναλτι, αλλά είχε κάνει τρομερό παιχνίδι απέναντι στους στόπερ της ΑΕΚ και ουσιαστικά σε εκείνον πιστώνεται το δεύτερο γκολ του Πέλκα. Το 2019 ήταν το ψαλίδι του Ακπομ, που είχε γείρει την πλάστιγγα υπέρ του ΠΑΟΚ δίνοντάς του το δικαίωμα να πανηγυρίσει το νταμπλ, ενώ το 2021 ήταν ο Κρμέντσικ, που έβαλε στοπ στην προσπάθεια του Ολυμπιακού να πάρει νταμπλ.
Όσο και να προσπαθήσουμε να δούμε διαφορετικά την κατάσταση, ο ΠΑΟΚ την τελευταία τριετία ταλαιπωρείται από τους φορ του. Μακάρι, ο Σαμάτα να βάλει τα γκολ, που θα δώσουν στον Δικέφαλο το Πρωτάθλημα, αλλά προς το παρόν η ωμή αλήθεια λέει ότι από τον παίκτη που επέλεξε για βασικό επιθετικό ο Δικέφαλος έχει πάρει μόλις τρία γκολ και έτσι αφήνει αναξιοποίητη ίσως την καλύτερη μεσοεπιθετική γραμμή, που είχε στην ιστορία του, ενώ με τον Νέλσον Ολιβέιρα «έφαγε» δύο χρόνια με τραυματισμούς και τον δύσκολο χαρακτήρα του, καθώς στο φινάλε της παρουσίας του δεν ήθελε να βάλει πλάτη για την ομάδα που τον στήριξε τόσο επειδή δεν του ανανέωσε το συμβόλαιο.
Κοντολογίς, ΔΕΝ γίνεται ο μεταγραφικός σχεδιασμός της νέας σεζόν να μην αρχίζει από έναν φορ σημείο αναφοράς για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ.
