Για εισαγωγή, μια σύντομη αναδρομή: Δεκαετία του ’70. Ο ΠΑΟΚ κατακτά δύο Κύπελλα, ένα Πρωτάθλημα και του κλέβουν εν ψυχρώ άλλα τόσα. Εχει, στο κέντρο της άμυνας, λίμπερο τον ντελικάτο Παύλο Παπαδόπουλο και αργότερα τον Πέλλιο, μαζί με τον γίγαντα Φουντουκίδη.
Στα χαφ, η καλύτερη τριάδα μέσων που εμφανίστηκε ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο: Τερζανίδης, Σαράφης, Κούδας, με τη βοήθεια του Κούλη Αποστολίδη, που πρόσφερε και ως σέντερ φορ και ως μέσος, ακόμη ως λίμπερο...
1984-1985. Ο ΠΑΟΚ κατακτά το δεύτερο Πρωτάθλημα. Εχει λίμπερο τον ποιοτικό Γιούριστς και στόπερ τον δυναμικό Μπανιώτη. Στα χαφ είναι ο σίφουνας Αλαβάντας, ο εγκέφαλος Σκαρτάδος, ο μπαλαντέρ Βασιλάκος και μαζί τους το «μηχανάκι» που λεγόταν Δαμανάκης. Ο Αλαβάντας, δε, παίζει, όταν χρειάζεται, και λίμπερο και αριστερός μπακ, μέχρι και αριστερός εξτρέμ. Εννοείται ότι σε πολλές θέσεις παίζει και ο μέγιστος Σκαρτάδος...
Τριετία Φερνάντο Σάντος. Ο ΠΑΟΚ έχει πίσω τον ευφυή δεξιοτέχνη Κοντρέρας και τους Τσιρίλο, Μαλεζά, ενώ στα χαφ τον Βιτόλο, που τρέχει σαν τρελός και κόβει, τον Γκαρσία, που οργανώνει άψογα από πίσω, τον Ιβιτς, που και οργανώνει και αμυντικά βοηθάει, αλλά και σκοράρει, μαζί με το «πολυεργαλείο», που λεγόταν Σορλέν.
Σε ό,τι αφορά τους χαφ, θυμίζω ακόμη δύο εποχές που ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Λαγωνίδης – Σκαρτάδος - Μαγκντί και Νάγκμπε – Μαραγκός - Φρατζέσκος. Προσθέστε βέβαια και Ζαγοράκη, Τουρσουνίδη, για να αντιληφθείτε τι πρέπει να εννοεί κανείς όταν μιλάει για μια πλήρη μεσαία γραμμή.
Να όμως και μια αναφορά σε άλλη ομάδα που έπαιξε φοβερό ποδόσφαιρο. Θυμηθείτε Σαμπανάτζοβιτς, Σαβέφσκι, Τσάρτα, μαζί με Κωστή και Κετσπάγια, στην καταπληκτική ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς...
Γιατί όλα αυτά; Για να αποδειχθούν τα αυτονόητα. Μεγάλη ομάδα χωρίς μεγάλους χαφ δεν υπάρχει. Το κυριότερο: Οι χαφ, σε μια μεγάλη ομάδα, πρέπει να έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, για να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Οταν μοιάζουν, ούτε «χημεία» βγαίνει, ούτε μπορεί η ομάδα να ρολάρει.
Ακόμη, καλό κέντρο άμυνας είναι εκείνο που διαθέτει έναν παίκτη ταχύ και δεξιοτέχνη, τον παλιό λίμπερο και έναν πιο σκληρό και πιο ψηλό, που εξακολουθούμε να τον ονομάζουμε στόπερ. Και για το κέντρο άμυνας ισχύει το ίδιο: Ο ένας πρέπει να συμπληρώνει τον άλλο σε ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Αυτά είναι νόμος στο ποδόσφαιρο και ισχύουν παγκοσμίως. Στον ΠΑΟΚ, ωστόσο, φαντάστηκαν ότι μπορούν να βγάλουν τη χρονιά και να πάρουν και Πρωτάθλημα με Βαρέλα – Κρέσπο στην άμυνα και με τέσσερις από τους χαφ να έχουν πάμπολλα κοινά χαρακτηριστικά και ελάχιστα διαφορετικά μεταξύ τους: Κάνιας, Τσίμιροτ, Σάχοφ, Κάτσε. Τρεξίματα, κοψίματα , έλλειψη ταχύτητας και τεχνικής, αλλά και πλήρης αδυναμία στην οργάνωση του παιχνιδιού είναι τα κοινά χαρακτηριστικά τους. Σε ένα μόνο, ένας μόνο, διαφέρει. Ο Σάχοφ, ο οποίος, ως δεύτερο φορ, μπορεί κάπου – κάπου και να σκοράρει.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες και με δεδομένο ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ λένε πλέον ότι θα κινηθούν για κεντρικό αμυντικό και χαφ, τα ερωτήματα έρχονται εύλογα: Γιατί πρέπει αυτοί οι παίκτες να αποκτηθούν μετά τα ματς με την Ολιμπίκ Ντόνετσκ; Γιατί δεν αποκτήθηκαν πριν καν αρχίσει η προετοιμασία; Γιατί αυτοί οι παίκτες δεν είναι ήδη ενταγμένοι στο ρόστερ για να έχουν προσαρμοστεί πλήρως;
Κι ακόμη: Ο στόπερ και ο χαφ που θα αποκτηθούν θα είναι καλύτεροι από τους υπάρχοντες; Θα έχουν κάτι να προσθέσουν ώστε να αναβαθμίσουν ποιοτικά την ομάδα; Θα αποκτήσει μ’ αυτούς τους παίκτες ο ΠΑΟΚ όσα του λείπουν στο κέντρο άμυνας και στη μεσαία γραμμή;
Περιμένουμε τις απαντήσεις στην πράξη από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Εύχομαι, έστω και καθυστερημένα, να ευστοχήσουν στις επιλογές τους. Μέχρι τότε, καλά θα κάνουν να κλείσουν τα αυτιά τους στους λίγους που θέλουν πάντα να τα βλέπουν όλα καλά και ωραία, ζώντας με ευσεβείς πόθους, που πάντα αποδεικνύονται ψευδαισθήσεις. Ας μην παρασυρθούν από τους αφελείς οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, ας δουν κατάφατσα την πραγματικότητα και ας συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το καλοκαίρι τούς δίνει τη μεγάλη ευκαιρία να ενισχύσουν τον ΠΑΟΚ για να τον κάνουν πρωταθλητή στ’ αλήθεια και όχι στα λόγια...