του Αλέξανδρου Τάσσου
Στη χώρα των παλλόμενων γηπέδων, στη χώρα που το ποδόσφαιρο είναι παραπάνω από ένα άθλημα ένα ακόμα Σούπερκλασικο πλησιάζει, η Αργεντινή διχάζεται και το λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρό, σήμερα, έχει την τιμητική του.
Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου στις 22:00 η Μπόκα Τζούνιορς και η Ρίβερ Πλέιτ θα τεθούν για πρώτη φορά στην ιστορία τους αντιμέτωπες στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες.
To Open θα μεταδώσει ζωντανά στην Ελλάδα και τη ρεβάνς, Ρίβερ-Μπόκα, που θα διεξαχθεί μετά από δύο εβδομάδες, στις 24/11, στο ΜονουμεντάλΕίναι η τελευταία φορά που ο τελικός θα διεξαχθεί με δύο παιχνίδια (εντός και εκτός έδρας), αφού από του χρόνου θα επικρατήσει το ευρωπαϊκό μοντέλο του ενός παιχνιδιού και της ουδέτερης έδρας.
Πριν όμως φτάσουμε στα του τελικού, αξίζει να ξεσκονίσουμε τα βιβλία της ιστορίας και να δούμε πώς αυτές οι δύο ομάδες, παρόλο που ξεκίνησαν από την ίδια γειτονιά κατέληξαν να έχουν, ίσως, τη μεγαλύτερη κόντρα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όπως και οι οπαδοί τους.
Η αρχόντισσα και ο αλήτης
Η Ρίβερ Πλέιτ ιδρύθηκε το 1901 και 4 χρόνια αργότερα ακολούθησε η ίδρυση της Μπόκα Τζούνιορς από Ιταλούς μετανάστες. Λέγεται μάλιστα πως η Μπόκα πήρε τα χρώματά της (μπλε-κίτρινο) από τα πανιά ενός σουηδικού πλοίου που έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή.
Οι δύο ομάδες βρίσκονταν στην ίδια γειτονιά, τη Μπόκα, μοιράζονταν το ίδιο γήπεδο και στη συνέχεια και παίχτες, από τα λίγα κοινά σημεία αυτών των δύο. Στην αρχή ήταν ομάδες της γειτονιάς, αλλά μετά χωρίστηκαν η μία από την άλλη, είπε ο Φερνάντο Σινιορίνι, ο οποίος ήταν φυσιοθεραπευτής της ομάδας της Αργεντινής όταν αυτή κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986.
Το πρώτο επίσημο μεταξύ τους ματς διεξήχθη στις 24 Αυγούστου 1913 που έληξε με νικήτρια την Ρίβερ με σκορ 2-1. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1923 η Ρίβερ Πλέιτ μετακόμισε στα προάστια του Μπουένος Άιρες και συγκεκριμένα στο Νούνιεζ. Έδρα της πλέον ήταν το "Μονουμεντάλ" και άρχισε δειλά δειλά να συνδέεται με
την αστική τάξη, εξ ου και το παρατσούκλι της «Los Millonarios» (=Εκατομμυριούχοι).
Δίπλα σ' αυτό το παρατσούκλι, οι οπαδοί της Μπόκα πρόσθεσαν το παρατσούκλι «las ganillas» προφανώς για να υποτιμήσουν τον ανδρισμό τους.
Αντιθέτως, η Μπόκα Τζούνιορς παρέμεινε στις φτωχογειτονιές όντας ιδιαίτερα δημοφιλής στις κατώτερες και εργατικές τάξεις. Οι οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς είναι γνωστοί ως «Bosteros» (=συλλέκτες κοπριάς) εξαιτίας της δυσωδίας που επικρατούσε στην περιοχή.
Είναι κάπως υπεραπλουστευτικό να θεωρούμε πως οι οπαδοί της Μπόκα είναι από τα κατώτερα στρώματα, ενώ της Ρίβερ από τα ανώτερα, μπορεί κάτι τέτοιο να ίσχυε την δεκαετία του 30, αλλά όχι πλέον.
Άποψη με την οποία συμφωνεί ο Σινιορίνι και συνεχίζει: «Η Ρίβερ είναι γνωστοί ως οι Εκατομμυριούχοι λες και η Μπόκα αντιπροσωπεύει τη φτωχή πλευρά και η Ρίβερ την πιο εύρωστη πλευρά της κοινωνίας. Αλλά ο Τύπος υπερβάλλει και κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν σε κάτι που πραγματικά δεν υπάρχει. Είναι μόνο ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου.
Οι πιστοί και οι άπιστοι
Η αντιπαλότητα των συλλόγων έχει επηρεάσει και μερικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι βρέθηκαν στους πάγκους και των δύο πλευρών. Ο Κατάλδο Σπιτάλε ήταν ο πρώτος που άλλαξε στρατόπεδο, όταν το 1933 άφησε τη Μπόκα για να υπογράψει στην Ρίβερ.
Ο Όσκαρ Ρουγκέρι που διήνυσε την αντίθετη διαδρομή το 1985, είπε: «Μπορώ να σας πω ότι δεν είναι εύκολο. Η μία πλευρά σε βλέπει σαν προδότη και η άλλη δεν σε εμπιστεύεται. Χρειάζεσαι χρόνο για να προσαρμοστείς και δυνατό χαρακτήρα για να κερδίσεις τους ανθρώπους».
Κάποιοι παίχτες από την άλλη, έχουν πει ότι δεν θα έπαιζαν ποτέ για τον αντίπαλο σύλλογο, μεταξύ των οποίων ο Ουρουγουανός Ένζο Φρανκεσκόλι και ο Ντιέγκο
Μαραντόνα, ο οποίος όσο έπαιζε για τους Argentinos Juniors (διαφορετική ομάδα από τη Μπόκα Τζούνιορς) δήλωσε πως αρνούταν ακόμα και να σκεφτεί να μετακομίσει στο «Μονουμεντάλ», λέγοντας πως το όνειρό του ήταν να αγωνιστεί για τη Μπόκα.
Δεν είσαι εσύ μικρέ, είναι το γήπεδο
Φτάνοντας σιγά σιγά στο παρόν, δεν αποτελεί υπερβολή αυτό που είπα στην αρχή, ότι δηλαδή η Αργεντινή θα χωριστεί για ακόμη μια φορά στα δύο. Σύμφωνα με έρευνες, το 70% το Αργεντίνων οπαδών υποστηρίζουν μία εκ των δύο ομάδων με τη Μπόκα να συγκεντρώνει το 40% του κόσμου, ενώ η Ρίβερ το 30%.
Τι κι αν η Ιντεπεντένσε κατέχει την πρωτιά στα Κόπα Λιμπερταδόρες μετρώντας 7 τρόπαια; Ούτε υπερβολή αποτελεί αυτό που είπα για τη χώρα των παλλόμενων γηπέδων , συγκεκριμένα για το γήπεδο «Λα Μπομπονέρα» της Μπόκα Τζούνιορς. Η διάσημη ατάκα για το γήπεδο λέει: “Το Μπομπονέρα δεν τρέμει, πάλλεται. Θα μπορούσαν όλα αυτά να είναι υπερβολές των Μποστέρος θα πει κανείς, όλοι οι οπαδοί θεωρούν το δικό τους γήπεδο το καλύτερο. Αλλά
το παραδέχονται κι οι αντίπαλοι.
Ο Χόρχε Βαλντάνο θυμάται το ντεμπούτο του ως φιλοξενούμενος στο Μπομπονέρα. Καθώς έδενε τα παπούτσια του, ένιωθε να κουνιέται.
Κάποιος πιο έμπειρος συμπαίκτης του τον πλησίασε. “Δεν είσαι εσύ μικρέ, είναι το γήπεδο“. Στο ίδιο μήκος κύματος κι ο Ερνάν Κρέσπο με τα χρώματα της Ρίβερ. “Θυμάμαι
ότι ήμουν 18 χρονών κι ο Αριέλ Ορτέγκα 19. Βρισκόμουν στο χορτάρι και είναι αλήθεια ότι το γήπεδο πάλλεται. Βρισκόμουν εκεί και νόμιζα ότι έτρεμαν τα πόδια μου. Μετά
είδα τα χαρτάκια που αναπηδούσαν και κατάλαβα ότι ήταν ο κόσμος“.
Την ατμόσφαιρα την έχει ζήσει κι ο Πελέ: “Έχω παίξει σε όλα τα γήπεδα του κόσμου, τον σεισμό που νιώθεις όταν μια ομάδα βγαίνει στο γήπεδο δεν τον νιώθεις πουθενά όπως στο Μπομπονέρα“.
Όχι άδικα, το ντέρμπι αυτό θεωρείται από τα κορυφαία στον κόσμο, και εντός αγωνιστικού χώρου, και στις εξέδρες με την παράδοση να φαίνεται να ευνοεί ελαφρώς την γηπεδούχο Μπόκα η οποία σε 246 επίσημα ματς μετράει 88 νίκες έναντι 77, μετρώντας 322 γκολ έναντι 298, με 77 ματς να έχουν λήξει ισόπαλα.
Ένα από τα 50 πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις
Το 2004, η αγγλική εφημερίδα The Observer συμπεριέλαβε το Σούπερκλασικο στη λίστα με τα «50 πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις», ενώ από περιοδικά και
εφημερίδες διεθνούς φήμης, όπως το αγγλικό FourFourTwo, τη Daily Telegraph και τη Daily Mirror, θεωρείται το σημαντικότερο ματς στον πλανήτη, αφήνοντας πίσω του ακόμα και το κλάσικο μεταξύ Ρεάλ και Μπαρτσελόνας.
Τέλος, αν κάποια στιγμή βρεθείτε στην Αργεντινή, μην απορήσετε αν σας ρωτάνε συνεχώς ποια από τις δύο ομάδες υποστηρίζετε.
«Στην Αργεντινή, όταν γνωρίζουμε ένα άτομο λέμε: ΄Γεια, πώς σε λένε; Το δεύτερο πράγμα
που ρωτάμε είναι: ΄Ποιά ομάδα υποστηρίζεις; Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θα θυμόμαστε
το όνομά σου…».