Ο Οκτώβριος ήταν κακός για τον Αρη. Μαύρος ήταν για την ακρίβεια, αν εξαιρέσει κανείς την… αναγκαστική νίκη επί του Αήττητου Σπάτων στο Κύπελλο. Κατά τα άλλα, ήττες διαδοχικά από Πανιώνιο, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό οι οποίες και στάθηκαν αφορμή για να μπούμε στον Νοέμβριο και ο Αρης να ψάχνει προπονητή. Το κλίμα ενθουσιασμού που έφερε το εντυπωσιακό ξεκίνημα στο Πρωτάθλημα μέσα σ’ ένα μήνα μετατράπηκε σε αμφισβήτηση για τις δυνατότητες και στους στόχους και έκανε πολλούς να αναρωτηθούν… ποιο πρέπει να είναι (τελικά) το ταβάνι του φετινού Αρη;
Ολοι (μέσα στην ΠΑΕ και στην ομάδα) ψάχνουν τι έφταιξε τον μαύρο Οκτώβρη, για να διορθωθεί και να μην επαναληφθεί Νοέμβριο-Δεκέμβριο και μετά…. Τις ημέρες που προηγήθηκαν έγιναν αλλεπάλληλα τετ α τετ, με την απόφαση για την απομάκρυνση τού Ερέρα από την άκρη του κιτρινόμαυρου πάγκου να αποτελεί το αποκορύφωμα των αποφάσεων που πάρθηκαν. Τα καμπανάκια χτύπησαν και προς τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι καλούνται (από αύριο) να βγάλουν ποδοσφαιρικό εγωισμό και να δείξουν αντίδραση, αρχής γενομένης από αύριο.
Η… κρίση και η αμφισβήτηση για το κατά πόσο ο Πάκο Ερέρα μπορεί να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες, ξεκίνησαν από τις αρχές του προηγούμενου μήνα. Η απόφαση της διοίκηση ήταν ειλημμένη, απλά πάρθηκε οριστικά μετά την τέταρτη διαδοχική ήττα. Στον Ισπανό «χρεώνεται» ο εγκλωβισμός και η εμμονή του στο αρχικό πλάνο, αφού η ομάδα έδειχνε να μην εξελίσσεται και χωρίς εναλλακτικό πλάνο… φυγής από τα δύσκολα. Επιπλέον πλήρωσε κάποιες εμμονές του σε πρόσωπα, αλλά και θέματα που αφορούν την καθημερινότητα της ομάδας. Ο Οκτώβριος… βγήκε με Ερέρα και ο Νοέμβριος ξεκίνησε με τον Αρη να ψάχνει προπονητή.
Οι τέσσερις αγωνιστικές που προηγήθηκαν και δημιούργησαν την πρώτη κρίση στο αγωνιστικό τμήμα κατέδειξαν σε μεγάλο βαθμό και τον εγκλωβισμό του Ερέρα. Ο Ισπανός τον Οκτώβριο προχώρησε στις περισσότερες αλλαγές σε πρόσωπα και σχηματισμούς. Εψαχνε απεγνωσμένα λύσεις στο αγωνιστικό πρόβλημα της ομάδας, χωρίς ωστόσο να βρει το αντίδοτο καθώς το ταμείο παρέμενε -κάθε αγωνιστική- μείον. Αυτό είχε ως συνέπεια και οι ποδοσφαιριστές να χάνουν την εμπιστοσύνη στο πλάνο του προπονητή.
Το μεγαλύτερο όπλο του Αρη στο ξεκίνημα των φετινών υποχρεώσεων ήταν η αμυντική του λειτουργία. Τις πρώτες πέντε αγωνιστικές η ομάδα είχε δεχτεί μόλις ένα γκολ (σ.σ. στα Γιάννενα). Συμπαγής και δυσκολοκατάβλητη ομάδα, μέχρι όμως τον Οκτώβριο. Όταν ξεκίνησε η… κρίση δέχτηκε οκτω (!) γκολ σε τέσσερις αναμετρήσεις. Γεγονός που αποδίδεται τόσο στον τραυματισμό του Βέλεθ, όσο και στις συνεχόμενες αλλαγές του Ερέρα στην τετράδα μπροστά από τον Κουέστα. Με τον τελευταίο να είναι ο περισσότερο εκτεθειμένος στο κιτρινόμαυρο ρόστερ.
Η… οκτωβριανή κοιλιά του Αρη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και από την απόδοση των ποδοσφαιριστών. Ακόμα και παίκτες όπως ο Γκάμα ή ο Γκαρσία, που αποτελούσαν σημείο αναφοράς στο ξεκίνημα του Πρωταθλήματος, έγιναν πιο… γνωστοί στους αντιπάλους και χάθηκαν. Οι κιτρινόμαυροι έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, αφού αυτοί είναι που κλωτσάνε την μπάλα στο γήπεδο και από τη δική τους εξαρτάται το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Στα δύσκολα οι περισσότεροι δεν έβγαλαν προσωπικότητα και χαρακτήρα και καλούνται πλέον «μόνοι τους» να αντιστρέψουν το κλίμα βγάζοντας ποδοσφαιρικό εγωισμό.
Υπάρχουν περιπτώσεις που οι αριθμοί έρχονται να καταδείξουν την πραγματικότητα. Και στην περίπτωση του Αρη αρκούν τα γκολ που πέτυχαν οι κιτρινόμαυροι, στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια, για να αντιληφθεί κάποιος ότι η ομάδα δεν είχε τρόπο αντίδρασης, πλήρωσε την έλλειψη ιδεών από τη μέση και μπροστά και έγινε προβλέψιμη για κάθε αντίπαλο. Τις πρώτες πέντε αγωνιστικές ο Αρης σκόραρε εννέα τέρματα. Στην τελευταία τετράδα αγώνων μόλις ένα (!). Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι μέχρι τώρα βασίζεται κυρίως στην ατομική ποιότητα που διαθέτει μεσοεπιθετικά. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν βρει δίχτυα μόνο οι τέσσερις (βλ. Γκάμα, Γκαρσία, Ντιγκινί, Γιουνές) της επίθεσης.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (11/11)