Θα θέλαμε κι εμείς του ποδοσφαίρου να γράφουμε δηλώσεις, όπως του Ντάριους Γκάρετ, του τύπου: «Πάμε Ηρακλάρα» .Ή να προτρέπουμε τους φιλάθλους ν΄ αγοράζουν διαρκείας του μπάσκετ και του βόλεϊ.
Γιατί τα αθλήματα αυτά και αφού το ποδόσφαιρο μη έχοντας να προσφέρει τίποτε δεν ζητά και τίποτε, θα έπρεπε ή δη τα διαρκείας να έχουν εξαντληθεί. Θα θέλαμε πολλά, όμως αφού καταντήσαμε σαν τις άδικες κατάρες να μην τις δεχόμαστε, ως μάγισσες του Σάλεμ κι από πάνω. Γενικά στον Ηρακλή κι αφού οι λύκοι ορδές ολάκερες ξεκλήρισαν το «κοπάδι», στο τέλος την πληρώνουν πιστά σκυλιά γιατί λέει δεν κατάφεραν τελικά να περιμαντρώσουν ξανά όλες τις προβατίνες π΄ απομείναν.
Και δεν μιλάω για τους δημοσιογράφους, όχι. Αναφέρομαι στα άτομα που επιχείρησαν να συμμαζέψουν τα διάσπαρτα κομμάτια της ομάδας, κατόπιν εντολής, δεν τα κατάφεραν μετά την άτακτη φυγή του Τομ και τελικά λοιδορούνται τώρα από εκείνους που μήτε πάτησαν στην πρώτη εκείνη συνάντηση όταν και ελήφθησαν οι συγκεκριμένες αποφάσεις. Πέραν της συμμετοχής του Ηρακλή στη Γ΄ Εθνική την οποία απορρίπτουν μετά βδελυγμίας οι δήθεν ταγοί (στα λόγια μόνο) της ορθοδοξίας του συλλόγου, εξαπολύουν μύδρους ειρωνικούς έως εμετικούς μέσω κάποιων σελίδων «κυνηγών» της χαμένης κιβωτού, των οποίων τα ονόματα διέρρευσαν ή αναφέρθηκαν προχθές ως η ομάδα που θα τρέξει το δύσκολο εγχείρημα (κατά την άποψή μου) της μετάβασης του Ηρακλή από την μπαχαλοκατάσταση στην κανονικότητα σε βάθος εύλογου χώρου.
Ονόματα ατόμων όπως του Δρακόπουλου, του Θεοδωρίδη, του Μαρμαρινού, του Τουτζιάρη και τα οποία ανάθεμα αν όντως θα ήταν μέλη της συγκεκριμένης ομάδας. Οπως και να ΄χει ο Ηρακλής θα προχωρήσει με τη συμμετοχή ή ερήμην αυτών των «ξινισμένων». Θα προχωρήσει γιατί πρέπει. Ναι. Ισως δεν άρμοζε στον Ηρακλή αυτή η κατάντια. Ελα όμως που δεν μπορεί κανείς με εικασίες να τον απαλλάξει από αυτή. Φτού κι απ την αρχή. Ναι. Με την ελπίδα, πάντως, πως επιτέλους αυτή η παρένθεση θα είναι η τελευταία. Και αν υπάρξει, μια έστω και αναγκαστική συναίνεση, θα είναι.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (6/9)