Βρεθήκαμε τελευταία, με τον Παναγιώτη Βαρούχα στο studio του Real FM στην Αθήνα. Φυσικά και διαφωνήσαμε – κατά κανόνα, τουλάχιστον – εφ’ όλης της σχετικής ύλης. Ο πρόεδρος των Αθηναίων διαιτητών και τηλεκριτικός διαιτησίας θεωρεί για τα χάλια της ουσιαστικά, υπεύθυνους τους παράγοντες του ποδοσφαίρου. Τούτο δε, επειδή άγουν και φέρουν τους διαιτητές. Δεν θεωρεί υπεύθυνους τους διαιτητές επειδή άγονται και φέρονται από τους παράγοντες…
Ποια ήταν η δική μας θέση; «Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε, κύριε…»!
Φυσικά και δεν είναι έτσι. Δεν είναι επειδή υπεύθυνοι για τα χάλια της διαιτησίας είναι μεν, οι παράγοντες του ποδοσφαίρου αλλά… Είναι επειδή επιβάλλουν την ατιμωρησία. Το πράττουν επειδή έτσι επιθυμεί η ΦΙΦΑ κι η ΟΥΕΦΑ. Αυτές επιθυμούν επειδή η διαιτησία είναι το μακρύ τους χέρι!
Η ΦΙΦΑ κι η ΟΥΕΦΑ όμως, αν κι επιβάλλουν τιμωρίες ανάλογες (αποκλεισμούς από αγώνες…) έχουν άλλα αποτελέσματα. Ο αποκλεισμός ενός διαιτητή από αγώνες εθνικού Πρωταθλήματος δεν είναι δα και καταστροφή. Ο αποκλεισμός του από αγώνες διεθνών διοργανώσεων είναι. Ξέρετε γιατί; Πολύ απλά επειδή χάνει ηθικά και υλικά τεράστια οφέλη! Ζημιώνεται σημαντικά. Υποφέρει…
Ως εκ τούτου το βάρος της τιμωρίας στην Ελλάδα είναι… πούπουλων μπροστά στο βάρος της τιμωρίας στην Ευρώπη. Αυτό είναι… σιδήρου! Και στη μία και στην άλλη περίπτωση φυσικά, η επιβάλλου σα την τιμωρία αρχή είναι κι η ελέγχου σα τον διαιτησία. Με ό,τι κι εάν κι εφ’ όσον σημαίνει αυτό.
Ο Παναγιώτης Βαρούχας (τού οποίου την εμπειρία και τις γνώσεις σεβόμαστε) θεωρεί επίσης, πως υπεύθυνοι για τα χάλια της διαιτησίας είναι κι οι παίκτες. Και για των λόγων του το αληθές (το ποιο;) ανέφερε τον Τελικό. Κι είναι αλήθεια. Άπαντες καθόταν …κλαρίνο μπροστά στον Ισπανό. Για να αναρωτιόμαστε μετά: Θα καθόταν ανάλογα και στον Έλληνα; Προς Θεού, όχι.
Σωστά. Ο σεβασμός όμως, δεν επιβάλλεται, Κερδίζεται. Όταν ο Έλληνας διαιτητής κατά κανόνα παίρνει την μπουκιά από το στόμα του παίκτη, πώς να καταστεί σεβαστός;
Ψυχές είναι οι παίκτες. Δεν είναι μηχανές. Άντεξε ο Αντελίνο Βιεϊρίνια στους προηγούμενους Αλέξανδρο Αρετόπουλο και Γιώργο Κομίνη. Θα αντέξει και στους επόμενους ο έμπειρος διεθνής Πορτογάλος; Θα υπάρξουν δυστυχώς κι επόμενοι όσο οι προηγούμενοι δεν τιμωρήθηκαν ως διαιτητές για τη μη ικανότητα (sic) τους. Τα έκαναν μπάχαλο. Τα λάθη κι οι παραλείψεις τους έβαλαν μπουρλότο στην Τούμπα. Δεν πήρε φωτιά και δεν τινάχθηκε στον αέρα (με απρόβλεπτες εξελίξεις κι αποτελέσματα) επειδή η ψυχολογία στις κερκίδες είχε καταστήσει …πυρίμαχη τη ψυχολογία της.
Αυτοί οι δύο τα έκαναν μαντάρα δίχως να πληρώσουν οποιοδήποτε κόστος ως διαιτητές γι’ αυτήν! Πως να αποτελέσουν λοιπόν, αυτοί ως …προηγούμενοι παράδειγμα προς αποφυγή; Πώς να παραδειγματιστούν οι επόμενοι;
Γι’ αυτό κι επιμένουμε εμείς. Μία λύση είναι η πάταξη της ατιμωρησίας. Κατακρεούργησες ως διαιτητής μία ομάδα; Κατακρεουργείσαι κι εσύ ως διαιτητής. Τόσο απλά! Θα αντιληφθούν οι επόμενοι πως άλλαξαν τα δεδομένα. Θα αλλάξουν κι αυτοί.
Η λύση αυτή μέχρι τώρα ουδέποτε εφαρμόσθηκε, Με το αιτιολογικό πως στην Ελλάδα θα μείνουνε από διαιτητές. Τούτο πάντως, σημαίνει πως εκ των προτέρων θεωρούμε πως δεν παράγουμε ικανούς διαιτητές. Ε, τότε να εισάγουμε. Τόσο απλά…
Εισάγουμε τα πάντα στην Ελλάδα. Γιατί όχι και διαιτητές; Δεν είναι δα κι οι … ιερές αγελάδες! Καιρός είναι να πληρώσουν αυτοί τα λάθη τους κι ουχί οι ομάδες. Το ελληνικό ποδόσφαιρο κατ’ επέκταση. Τόσο απλά…
Για να δούμε εάν θα δούμε και πότε... θα κάνει ξαστεριά!