Τους τίτλους τέλους στην ποδοσφαιρική του καριέρα έριξε χθες ο Σέρχιο Κόκε, ανακοινώνοντας -μέσω facebook- την απόφαση που πήρε, να κρεμάσει τα παπούτσια του. Στα 34ά του και από τη στιγμή που δεν βρήκε ομάδα η οποία θα του έδινε κίνητρο να συνεχίσει για τουλάχιστον ακόμη ένα χρόνο, αποφάσισε να τραβήξει ο ίδιος το… καλώδιο, σβήνοντας τους προβολείς για να συνεχίσει τη ζωή του δίχως να οσφραίνεται τη μυρωδιά του χορταριού και των αποδυτηρίων.
Γιατί υπάρχει ζωή και μετά… μόνο που είναι λιγότερη λαμπερή, αφού οι ήρωες μετατρέπονται ξαφνικά σε κοινούς θνητούς. Ο ήχος του παρατεταμένου χειροκροτήματος σβήνει και οι Κυριακές απλώνονται μελαγχολικές καλύπτοντας το κενό. Εφόσον ο Κόκε όμως διαπίστωσε ότι η δική του κλεψύδρα άδειασε, αποφάσισε να μην την… ξαναγυρίσει.
Το κεφάλαιο «Αρης»
Στην ανακοίνωσή του, στο επίλογο του ποδοσφαιρικού του βιβλίου, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον Αρη. Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κεφάλαιο της μακράς του παρουσίας στα γήπεδα. «Θέλω να πω αντίο σε μια ομάδα που ήταν πολύ ιδιαίτερη για μένα… Στον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Εκεί αισθάνθηκα μέρος της οικογένειάς τους, πήρα περισσότερα πράγματα από ότι ήμουν σε θέση να δώσω. Θα έχω για μια ζωή αυτό το κλαμπ στην καρδιά μου. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ... Αντίο, φίλοι μου, θα μου λείψετε», έγραψε στο χθεσινό αντίο ο Κόκε. Δεν θα μπορούσε εξάλλου να μην κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον σύλλογο από τον οποίο πήρε πολλά περισσότερα απ’ ότι τελικά έδωσε. Στον Αρη έπαιξε συνολικά 195 παιχνίδια και πέτυχε 42 γκολ. Το πρώτο του στις 24/09/2006 κόντρα στη Λάρισα και το τελευταίο στις 16/03/2016 κόντρα στην Κοζάνη.
Όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε, τον Αύγουστο τού 2006, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», πάντως, ο Ισπανός δεν φανταζόταν ότι ο Αρης θα είχε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή του. Το πιο σημαντικό. Ο… αμούστακος τότε Ισπανός είχε έρθει από τη Μαρσέιγ, στην οποία δεν κατάφερε ποτέ να βρει χώρο να… τρυπώσει στα βασικά πλάνα. Ενδεχομένως να πίστευε ότι το πέρασμά του από τη Θεσσαλονίκη θα ήταν σύντομο. Δεν ήξερε (ή καλύτερη δεν μπορούσε να φανταστεί) ότι αυτό που ερχόταν θα το κρατούσε για πάντα στην καρδιά του. Ο Κόκε ήταν ένας εκ των εκπροσώπων του latin μοντέλου που είχε στραφεί ο Αρης και εξελίχθηκε σε κύριο εκφραστή του. Γρήγορα έγινε αρχηγός της ομάδας. Το αγαπημένο παιδί της κερκίδας, η σημαία της νεότερης ιστορίας του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το όνομά του έγινε γρήγορα σύνθημα στην κερκίδα και όποτε ο Σέρχιο έστελνε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα προκαλούσε πανζουρλισμό στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα εξελίχθηκε σε απόλυτος star. Απέκτησε χιλιάδες θαυμαστές, αλλά με το πέρασμα του χρόνου αποδείχθηκε οτι ο Κόκε παρασύρθηκε από την παθολογική αγάπη που εισέπραττε. Όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά και συνολικά από τον οργανισμό του Αρη.
>> Η πτώση των μετοχών και το τέλος του
Η προσφορά του Κόκε στον Αρη ήταν μεγάλη. Κανείς δεν ξεχνάει τα δύο πρώτα χρόνια του στην ομάδα, ούτε τις… σφραγίδες που έβαλε σε σπουδαίες στιγμές, όπως η πρόκριση επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Ήταν «παρών» βέβαια και στους χαμένους τελικούς, στις χαμένες ευκαιρίες για την κατάκτηση τίτλου. Τα φώτα της δημοσιότητας τον… θάμπωσαν γρήγορα και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στρογγυλοκάθισε πάνω στα υψηλά επίπεδα δημοφιλίας, στην απύθμενη αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του, στο υψηλό συμβόλαιο που βιάστηκε να του κάνει ο Αρης. Ως συνέπεια, να αδικήσει ο ίδιος τον εαυτό του. Αφέθηκε, ξέφυγε από τα όρια της αθλητικής ζωής που οφείλει να κάνει κάθε επαγγελματίας αθλητής -κάτι που παραδέχτηκε σε συνέντευξή του- και ως εκ τούτου, οι κόκκοι άμμου στην ποδοσφαιρική του κλεψύδρα είχαν αρχίσει να πέφτουν με ταχύτητα.
Επιχειρώντας ένα restart στην καριέρα του, για να ανεβάσει ξανά τις μετοχές του στο ποδόσφαιρο, αποφάσισε μετά από πέντε χρόνια στο «Κλεάνθης Βικελίδης» να φύγει για άλλες πολιτείες και αποδέχτηκε την πρόταση της Χιούστον. Μάταια, αφού δεν άργησε να μετατραπεί σε γυρολόγος. Αγωνίστηκε σε εννιά διαφορετικά Πρωταθλήματα, σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και η χάρη του ταξίδεψε από το Χιούστον έως την Ινδία. Πουθενά δεν βρήκε την… Ιθάκη του. Ούτε ποδοσφαιρικά, αλλά ούτε και συναισθηματικά. Επέστρεψε στον Αρη της Γ’ Εθνικής το 2015, με την ελπίδα ότι θα κρεμούσε τα παπούτσια του στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ο Κόκε όμως είχε αλλάξει. Εχασε πολύ από την ποδοσφαιρική αίγλη των προηγούμενων ετών. Το μόνο που είχε μείνει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου ήταν η αγάπη του κόσμου για τον Σέρχιο. Δεν ήταν όμως αρκετή για να τον κρατήσει στη Θεσσαλονίκη και να κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα, παρότι θα υφίσταται να υπάρχει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας είχε ουσιαστικά γραφτεί πολύ πριν, απλά χθες το επισημοποίησε ο ίδιος.
Στα 34ά του χρόνια ο Κόκε θα έχει πλέον το χρόνο να σκεφτεί τα λάθη του και να συνεχίσει τη ζωή του μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, αλλά ίσως όχι μακριά από το ποδόσφαιρο αφού όπως ανακοίνωσε θα επιδιώξει να χτίσει μια νέα καριέρα - στον χώρο που τον έκανε δημοφιλή και του χάρισε μια άνετη ζωή.
