Δοϊρανλή: Με ένα forehand έγινε μπαλαντέρ στο χορτάρι

Γεμάτη πάθος και όρεξη για βελτίωση. Έχει συνδυάσει το ποδόσφαιρο με τη ζωή της εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Από τη μια, φοράει τα ποδοσφαιρικά της και το κοντέρ γράφει χιλιόμετρα και από την άλλη, παίρνει το σοβαρό της ύφος και μαθαίνει τα μυστικά του αθλήματος στα μικρά παιδιά. 

Η Φανή Δοϊρανλή διανύει τη 10^η χρονιά της στη γυναικεία ομάδα του ΠΑΟΚ, έχει δοκιμασθεί σε πολλές θέσεις μέχρι να καταλήξει στο αριστερό άκρο της άμυνας αλλά δεν παραπονιέται αφού ο ρόλος του μπαλαντέρ την εξιτάρει. Η έμπειρη αμυντικός μίλησε στο Metrosport.gr για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Δικεφάλου με Ρασίνγκ και Σεντ Πόλντεν, τους στόχους της ομάδας και τις στιγμές της καριέρας της που δεν ξεχνά. 

Διηγήθηκε το ταξίδι της στο χώρο του αθλητισμού και τη μετάβαση της από το τένις στο ποδόσφαιρο, το πώς βρέθηκε στην πόρτα των «ασπρόμαυρων» και την ατυχία που της χτύπησε την πόρτα στην πρώτη γαλανόλευκη κλήση. Επιπλέον, σχολίασε τις συνθήκες στο γυναικείο ποδόσφαιρο και αναφέρθηκε στους τομείς που θέλει να βελτιωθεί, στις σπουδές και στους γονείς της.

«Μπήκαμε φοβισμένες με Σεντ Πόλντεν - Η προσοχή στο πρωτάθλημα πια»

Αρχίσατε εντυπωσιακά την παρουσία σας στην Ευρώπη με μια εξάρα επί της Ρασίνγκ. Πώς έζησες το παιχνίδι;

«Το πρώτο παιχνίδι ήταν με τη Ρασίνγκ. Βρήκαμε γρήγορα κάποια γκολ και ανοιχτούς χώρους στην πλάτη της άμυνας και αυτό μας βοήθησε να ανεβάσουμε το δείκτη του σκορ γρήγορα. Έτσι, πήραμε ψυχολογία και αντιμετωπίσαμε με μεγαλύτερη άνεση το παιχνίδι. Ξέραμε εξαρχής, όμως, ότι το δύσκολο παιχνίδι θα ήταν αυτό με τη Σεντ Πόλντεν. Πανηγυρίσαμε τη νίκη με τη Ρασίνγκ αλλά την αφήσαμε πίσω μας γρήγορα καθώς ακολουθούσε το παιχνίδι με τη Σεντ Πόλντεν».

Τι έλειψε στο παιχνίδι με τη Σεντ Πόλντεν και δεν ήρθε η νίκη;

«Ξέραμε ότι το παιχνίδι θα ήταν δύσκολο, είχαμε άγχος. Η ομάδα μας είναι νεανική η έλλειψη εμπειρίας δεν βοήθησε στη διαχείριση της ψυχολογίας. Μπήκαμε λίγο φοβισμένες, δεν μας βοήθησε το γρήγορο γκολ που έβαλε ο αντίπαλος και κάπου εκεί, χάσαμε τη συγκέντρωση μας. Ακολούθησαν δυο στατικές φάσεις, δεχθήλαμε γκολ και το ματς δεν εξελίχθηκε καλά για εμάς. Θέλαμε αρκετά να πάρουμε την πρόκριση αλλά ξέραμε ότι ο αγώνας θα ήταν δύσκολος». 

Τι είπες στις συμπαίκτριες σου μετά τον αποκλεισμό;

«Μετά το τέλος του αγώνα, μπήκαμε στα αποδυτήρια και προσπάθησα να δείξω στις συμπαίκτριες μου το πόσο μεγάλη ήταν η προσπάθεια που κάναμε και ότι έπρεπε να σταθούν και στη διαφορά δυναμικότητας που υπήρχε με την αντίπαλο μας. Όλα είναι εμπειρίες. Η προσοχή μας, πλέον, στρέφεται στο πρωτάθλημα».

Ποιοι οι φετινοί σας στόχοι;

«Δεν μπορούμε να έχουμε διαφορετικό στόχο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Είμαστε αναγκασμένες να το κατακτούμε. Ο,τιδήποτε άλλο εκτός από το πρωτάθλημα, αποτελεί αποτυχία για εμάς με βάση την ιστορία και τους τίτλους που έχουμε κατακτήσει. Μακάρι να συνδυαστεί η κατάκτηση του τίτλου με καλό και ολοκληρωμένο ποδόσφαιρο. Είμαστε χαρούμενες και ανυπομονούμε να αρχίσει το πρωτάθλημα. Φέτος, υπάρχουν και κάποιες ομάδες με ισχυρό brand name και περιμένουμε με ανυπομονησία να τις αντιμετωπίσουμε».

Ποια στοιχεία θα δώσουν στην ομάδα το φετινό τίτλο;

«Έχουμε μεγάλη ποιότητα και ταλέντο στην ομάδα. Έχουμε αποκτήσει και το μέταλλο του πρωταθλητή. Κάτι που δεν είναι εύκολο να κατακτήσεις. Όποια έρχεται, το αφομοιώνει εύκολα, γιατί είναι στο dna της ομάδας. Οι τίτλοι δεν θα κατακτήσουν μόνοι τους το φετινό πρωτάθλημα, όμως, απλά δίνουν μια επιπλέον αυτοπεποίθηση στην ομάδα να μπει στο χορτάρι και να κυνηγήσει τη νίκη. Έχουμε κάνει καλή δουλειά και φέτος, ο κορμός είναι σχεδόν ίδιος τα τελευταία τρία χρόνια και η ομοιογένεια που έχουμε, θα αποδώσει καρπούς και στο γήπεδο».

«Το αγάπησα το τένις αλλά το ποδόσφαιρο ήταν το απωθημένο μου»

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις το ποδόσφαιρο;

«Από παιδί έβλεπα τον πατέρα και τον αδερφό μου που έπαιζαν ποδόσφαιρο και βλέπαμε συχνά παιχνίδια. Είχα κόλλημα με το άθλημα. Άρχισα να παίζω στα 16 μου γιατί δεν υπήρχαν γυναικείες ομάδες μέχρι εκείνη τη στιγμή για να ενταχθώ. Είχα ένα τραυματισμό στο τένις και ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θα αρχίσω ποδόσφαιρο. Έτσι, γράφτηκα στη γυναικεία ομάδα του ΠΑΟΚ».

Πώς επέλεξες το τένις;

«Ήμουν αρκετά ενεργητική μικρή και ήθελα να κάνω κάποιο άθλημα. Εφόσον, αποκλείσαμε την επιλογή του ποδοσφαίρου αφού δεν υπήρχε ομάδα, επέλεξα να κάνω τένις. Δοκίμασα και βόλεϊ αλλά δεν μου άρεσε. Κοντά στο σπίτι μου υπήρχαν γήπεδα τένις. Το δοκίμασα, μου άρεσε και το αγάπησα πολύ».

Ήταν εύκολη η μετάβαση από το ένα άθλημα στο άλλο;

«Η αλλαγή ήταν μεγάλη. Έπαιζα τένις για πολλά χρόνια και σε καλό επίπεδο. Το ποδόσφαιρο ήταν το απωθημένο μου, όμως, και δεν το ξέχασα ποτέ. Όταν είδα ότι το τένις έκανε τον κύκλο του, αποφάσισα να αρχίσω να κλωτσάω τη μπάλα ξανά. Το ποδόσφαιρο μου ταιριάζει καλύτερα».

Εφόσον, δεν υπήρχε γυναικείος σύλλογος, σκέφτηκες να ενταχθείς σε μια ομάδα αγοριών;

«Έπαιζα στο σχολείο με τα αγοράκια αλλά η μαμά μου δεν ήθελε να παίζω σε ομάδα μόνο με αγόρια. Αργότερα, ασχολήθηκα και με άλλα αθλήματα και το έβαλα στην άκρη του μυαλού μου. Όσο μεγάλωνα δεν ήταν και εύκολο να παίζω με τα αγόρια».

«Μου αρέσει ο ρόλος του μπαλαντέρ – Ήταν γραφτό να έρθω στον ΠΑΟΚ»

Η επιλογή της θέσης πώς έγινε;

«Δοκιμάσθηκα σε πολλές θέσεις. Άρχισα ως αριστερό χαφ και φορ, τα τελευταία χρόνια αγωνίσθηκα ως στόπερ και μπακ. Δεν μπορώ να διαλέξω μια θέση, είναι η αλήθεια (γέλια) αλλά νομίζω ότι η θέση του αριστερού μπακ ταιριάζει στα χαρακτηριστικά μου».

Την περσινή χρονιά είχες το ρόλο του μπαλαντέρ. Τι κέρδισες από την παρουσία σου σε διαφορετικές θέσεις;

«Η αλήθεια είναι ότι χρησιμοποιήθηκα ως μπαλαντέρ. Έχω γνώση του ποδοσφαίρου, έχω γνώσεις και προπονητικής, έχω δει αρκετά το άθλημα και ξέρω τι χρειάζεται η κάθε θέση. Είναι θετικό και αρνητικό να αλλάζεις θέσεις. Από τη μια, ο προπονητής σου δείχνει την εμπιστοσύνη του και από την άλλη, καταλαβαίνεις ότι κάτι κάνεις καλά. Το να ζεις το άθλημα από διαφορετικές θέσεις, σου προσφέρει γνώση και εμπειρία. Σε βοηθάει να γίνεις ευέλικτος και να μπορείς να συνδυάσεις τα χαρακτηριστικά σου με κάθε θέση. Σου στερεί την ποδοσφαιρική σου ταυτότητα αλλά ο ρόλος του μπαλαντέρ μου ταιριάζει. Μου αρέσει να βοηθάω από πολλές θέσεις».

Γιατί επέλεξες τη γυναικεία ομάδα του ΠΑΟΚ;

«Ήμουν φίλαθλος της ομάδας από μικρή. Προέκυψε τυχαία βέβαια. Είδα ένα άρθρο για τη σύνταξη της β’ ομάδα του γυναικείου τμήματος, κάλεσα στο τηλέφωνο και πήγα στην πρώτη συνάντηση. Ήταν γραφτό νομίζω».

Είσαι 10 χρόνια στον ΠΑΟΚ. Τι έχεις κερδίσει;

«Η αγάπη που είχα για την ομάδα από μικρή, δεν περίμενα να με οδηγήσει να αγωνισθώ με τα χρώματα της. Για μένα είναι κάτι που ήταν παιδικό όνειρο. Έχω δεθεί με την ομάδα, οι εμπειρίες, οι χαρές, οι λύπες και οι τίτλοι είναι χαραγμένοι μέσα μου. Είναι μια πορεία σημαντική για εμένα και κρατάω πολλά πράγματα μέσα μου. Την πρώτη χρονιά μου στην ομάδα δεν στάθηκα γουρλού (γέλια) γιατί χάσαμε το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια κάναμε ένα μεγάλο σερί κατακτήσεων πρωταθλημάτων, εντάχθηκα σε μεγαλύτερο βαθμό στο σύνολο και κάθε τίτλος που έρχεται είναι σημαντικός».

Πόσο ιδιαίτερος είναι ο ρόλος σου ούσα μια από τις παλαιότερες παίκτριες;

«Προσπαθώ να μεταδώσω την εικόνα που έχω για την ομάδα και την ιστορία της στις συμπαίκτριες μου. Έχω καλές σχέσεις με τα κορίτσια και τους βοηθάω αγωνιστικά και μη, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Είμαστε κάποια κορίτσια που είμαστε χρόνια στην ομάδα και η καθεμία προσπαθεί να μεταδώσει την εμπειρία της στις υπόλοιπες. Οι πιο έμπειρες παίκτριες πάντα σηκώνουν μεγαλύτερο βάρος και πρέπει να δείξουν χαρακτήρα στα καλά και στα κακά ώστε να έχουμε όλες την κατάλληλη εικόνα στο χορτάρι. Επίσης, η πίεση της κατάκτησης του τίτλου κάθε χρόνο δεν είναι εύκολη και πρέπει να τη σηκώσουμε πρώτα οι παλιές και μετά οι νεότερες».

«Δεν θα ξεχάσω την κατάκτηση του τίτλου στην Τούμπα – Το ματς με τη Ρέιντζερς μου άφησε μια πικρία»

Ποια είναι η πιο δυνατή σου εμπειρία;

«Η κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στην Τούμπα. Ήμουν ιδιαίτερα συγκινημένη γιατί ήμουν φίλαθλος της ομάδας από μικρή και ένιωσα κάτι διαφορετικό όταν σηκώσαμε την κούπα μέσα στο γήπεδο. Σίγουρα θα κρατήσω και την πρώτη μου συμμετοχή με την Εθνική Γυναικών στο ματς με τη Γαλλία. Το γήπεδο είχε 15.000 κόσμο και ήταν μια δυνατή εμπειρία».

Υπάρχει κάποιο παιχνίδι που σου έχει μείνει στο μυαλό με αρνητικό συναίσθημα;

«Το περσινό παιχνίδι με τη Ρέιντζερς. Η ομάδα έκανε μια καλή προσπάθεια και το σκορ μας αδικεί σε ένα βαθμό. Ήταν μια καλή ευκαιρία να προκριθούμε αλλά τα παιχνίδια της Ευρώπης κρύβουν δυσκολίες και πληρώνεις όλα σου τα λάθη. Μου άφησε μια πίκρα».

Τι λείπει από τον ΠΑΟΚ και δεν κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη;

«Η έλλειψη ανταγωνισμού. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν προφέρει μια ποικιλία δυνατών παιχνιδιών στη διάρκεια της χρονιάς. Αυτό θα βοηθούσε την ομάδα να εξελιχθεί και να γίνει πιο δυνατή. Θα ήταν καλό να γίνει πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα. Ευελπιστώ να γίνει αυτό φέτος».

«Η Δημητρίου με βοήθησε ποδοσφαιρικά και μη – Όρεξη και αγάπη για το άθλημα ο Φιλίππου»

Ξεχωρίζεις κάποιον από τους προπονητές σου και γιατί;

«Η Χαρά η Δημητρίου, που είναι εν ενεργεία παίκτρια και ήταν η προπονήτρια μου στη β΄ομάδα του ΠΑΟΚ. Με βοήθησε τόσο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο όσο και στην προσαρμογή μου από τη δεύτερη στην πρώτη ομάδα. Με βοήθησαν πολύ τα λόγια της. Ένας άλλος προπονητής που ξεχωρίζω είναι ο Σπύρος Φιλίππου. Είναι ένας άνθρωπος που είχε όρεξη και αγάπη για το ποδόσφαιρο. Είχε πάθος και ήθελε να δει την ομάδα να πετυχαίνει. Ήταν σημαντική η προσφορά του».

Στάθηκες λίγο άτυχη στην πρώτη σου κλήση στην Εθνική. Πώς το διαχειρίστηκες;

«Η πρώτη μου κλήση δεν συνδυάστηκε και με την πρώτη μου αποστολή. Κόλλησα κορωνοϊό και έμεινα εκτός. Ήμουν λίγο άτυχη. Η κλήση ήταν μια επιβράβευση της καλής μου πορείας εκείνη τη χρονιά, ήμουν σταθερή στο γήπεδο. Ήταν ένας στόχος μου και ελπίζω να έχουμε μια καλή πορεία τόσο η ομάδα όσο και εγώ στα επόμενα παιχνίδια».

Ποιο παιχνίδι με την Εθνική σου έχει μείνει στη μνήμη;

«Μου έχουν μείνει στο μυαλό η πρόκριση με την Εθνική Νεανίδων, η οποία έβαλε τις βάσεις ώστε οι επόμενες γενιές να κάνουν μια καλύτερη πορεία από εμάς. Φυσικά, θα θυμάμαι πάντα και την πρώτη μου συμμετοχή με την Εθνική Γυναικών στο παιχνίδι με την Γαλλία».

Ποιος είναι ο στόχος της γαλανόλευκης στο Nations League;

«Ο αρχικός στόχος είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση του Nations League. Θέλουμε να κάνουμε μια επιτυχία».

«Θα πρέπει να δοθεί βάση στην αθλήτρια και στις παροχές που έχει αυτή»

Θα είσαι ενήμερη για την υπόθεση της Πόπης Κωνσταντοπούλου. Ποιες είναι οι συνθήκες για το γυναικείο ποδόσφαιρο;

«Μέσω του ΠΣΑΠ έχουμε εκφράσει την απογοήτευση μας για τις συνθήκες και την κατάσταση της Πόπης. Μπορεί να μην ήταν η μόνη που βίωσε κάτι τέτοιο. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο αγωνιζόμαστε ως γυναίκες ποδοσφαιρίστριες δεν είναι επαγγελματικό, δεν καλύπτει εξ ολοκλήρου τις ανάγκες μας. Έχουμε ενημερώσει τον ΠΣΑΠ και σύντομα θα παρθούν μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να βελτιωθούν στο πρωτάθλημα. Θα πρέπει να δοθεί βάση στην αθλήτρια και στις παροχές που έχει αυτή».

Με τι ασχολείσαι εκτός ποδοσφαίρου;

«Είμαι προπονήτρια σε ακαδημίες αγοριών. Είναι κάτι που μου παρέχει ένα έξτρα εισόδημα και μου προσφέρει ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Ήταν ένας στόχος μου, πήρα τα πτυχία της προπονητικής και τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι και με αυτό. Είμαι τυχερή που καταφέρνω να συνδυάσω το ποδόσφαιρο και την προπονητική. Μου αρέσει και θα ήθελα να εξελιχθώ περισσότερο».

Πώς είναι η καθημερινότητα σου;

«Κάνω μαθήματα για το μεταπτυχιακό πάνω στη Διοίκηση του Αθλητισμού τα πρωινά, το μεσημέρι πάω στην προπόνηση και το απόγευμα προπονώ τα παιδάκια».

Ακολουθείς κάποιο πρόγραμμα διατροφής;

«Δεν ακολουθώ κάτι συγκεκριμένο. Προσέχω τι τρώω για να μπορώ να ανταπεξέρχομαι στις καθημερινές μου υποχρεώσεις».

Τι σου έχει προσφέρει το ποδόσφαιρο;

«Έχω γεμίσει με ξεχωριστές εμπειρίες, έκανα γνωριμίες με ανθρώπους του χώρου που θα με βοηθήσουν στο μέλλον γιατί θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το άθλημα και σημαντικές φιλίες που δεν περίμενα να έχω».

Τι θα ήθελες να βελτιώσεις αγωνιστικά σε εσένα;

«Μπορώ να βελτιωθώ σε πολλούς τομείς. Ανάλογα με τη θέση που αγωνίζομαι, δουλεύω διαφορετικά πράγματα. Θα ήθελα να γίνω πιο γρήγορη με τη μπάλα στα πόδια και να βελτιώσω και το αθλητικό μου κομμάτι για να είμαι πιο ολοκληρωμένη σαν παίκτρια».

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου όταν άρχισες ποδόσφαιρο;

«Όταν ανακοίνωσα ότι θα αρχίσω το ποδόσφαιρο στα 16, ξαφνιάστηκαν. Δεν το είχα συζητήσει μαζί τους πιο πριν και τους φάνηκε περίεργο. Με στήριξαν. Η μαμά μου ήταν επιφυλακτική γιατί θεωρούσε ότι το ποδόσφαιρο δεν σου προσφέρει επαγγελματική εξέλιξη και οικονομική σταθερότητα. Το ήθελα πολύ, το είδε και με στηρίζει σε κάθε βήμα μου».

Έχεις σκεφτεί να φύγεις από την Ελλάδα και να αγωνισθείς σε μια ομάδα του εξωτερικού;

«Δεν είναι στα πλάνα μου. Έχω συνδυάσει το ποδόσφαιρο με τη ζωή μου στη Θεσσαλονίκη. Έχω χτίσει τη ζωή μου εδώ και θα είναι δύσκολο να φύγω μόνο για το ποδόσφαιρο. Θα το έκανα μόνο αν είχα μια καλή πρόταση τόσο ποδοσφαιρικά όσο και επαγγελματικά».

Γνωρίζοντας καλύτερα τη Φανή

Πρότυπο: «Μου αρέσει ο Μέσι. Ο τρόπος που βλέπει το γήπεδο και αντιμετωπίζει το παιχνίδι είναι κάτι ιδιαίτερο. Είναι μοναδικός και μας έχει προφέρει μαγικές παραστάσεις στο γήπεδο. Δεν έχω ξαναδεί πουθενά αυτά που κάνει στο γήπεδο».

Αγαπημένο φαγητό: «Κριθαράκι με κρέας»

Αγαπημένη ταινία/ σειρά: «Φιλαράκια».

Αγαπημένο χρώμα: «Μπλε»

Γούρι: «Δεν έχω γούρια. Βέβαια, είμαι λίγο προληπτική το τελευταίο διάστημα (γέλια). Κάνω τις ίδιες κινήσεις πριν από κάθε αγώνα, τουλάχιστον το προσπαθώ (γέλια).

Κατοικίδιο: «Έχω ένα μαλτεζάκι, τη μπουμπού. Είναι η αδυναμία μου».

Ελεύθερος Χρόνος: «Βγαίνω έξω με τους φίλους μου, να ταξιδεύω και να κάνω βόλτες με το αυτοκίνητο».

Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/ φράση: «Πειραχτήρι».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook