Βεατρίκη Σαρρή: «Δουλεύω σαν αυτόματος πιλότος - Αν υστερείς, δεν μπορείς να προχωρήσεις»
Όταν πατά το πόδι της στο χορτάρι, ενεργοποιείται ο αυτόματος πιλότος. Τα πάντα περνούν σε δεύτερη μοίρα και εστιάζει στη μπάλα που κινείται στο χώρο. Τρέχει, μαρκάρει, δημιουργεί και σκοράρει. Αγάπησε το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, ενηλικιώθηκε με ένα εισιτήριο στο χέρι που την οδηγούσε στο «Νησί» και καθημερινά αποδεικνύει ότι τα επιτεύγματα της δεν είναι τυχαία.
Η Βεατρίκη Σαρρή μίλησε στο Metrosport.gr για την επταετή παρουσία της στα γήπεδα της Αγγλίας, τους λόγους που την οδήγησαν στην Μπράιτον και το πως ένιωσε όταν σκόραρε εναντίον της αγαπημένης της, Άρσεναλ. Επιπλέον, αναφέρθηκε στις προσπάθειες της Εθνικής Ομάδας Γυναικών, στα σενάρια πρόκρισης και στο τι χρειάζεται για να βελτιωθεί στο ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο.
Η 25χρονη ποδοσφαιρίστρια ανέλυσε τις δυσκολίες προσαρμογής της στην Αγγλία, τη μοναξιά που ένιωθε όντας 18 ετών και μόνη της σε ένα νέο τόπο και το πως καταφέρνει να διατηρείται στο υψηλό επίπεδο. Άνοιξε, ακόμη, το κεφάλαιο της πίεσης που υπάρχει στον πρωταθλητισμό, τους άγχους που δημιουργείται ακούσια και τη χρησιμότητα της παρουσίας ενός ψυχολόγου στις ομάδες.
«Κυνηγάω τις ευκαιρίες μου – Η Μπράιτον κατασκευάζει νέο γήπεδο για τη γυναικεία ομάδα»
Πώς εξελίσσεται η φετινή περίοδος; Είσαι ικανοποιημένη με το χρόνο συμμετοχής σου;
«Η φετινή χρονιά εξελίσσεται πολύ καλά για την ομάδα. Δεν έχω πάρει τα λεπτά συμμετοχής που θα ήθελα αλλά προσπαθώ να βοηθάω όταν μου δίνεται η ευκαιρία. Προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς. Είμαι σε ένα πολύ καλό περιβάλλον, έχω συμπαίκτριες που έχουν παίξει σε μεγάλα πρωταθλήματα, μαθαίνω από εκείνες και κυνηγάω και εγώ τις ευκαιρίες μου».
Ποιοι οι φετινοί σου στόχοι;
«Ο πρώτος στόχος μου είναι να τερματίσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται και προσωπικά θέλω να βελτιώνομαι συνεχώς σε κάθε κομμάτι του παιχνιδιού μου».
Γιατί επέλεξες την Μπράιτον;
«Όταν η Μπράιτον μου έκανε την πρόταση, είχε προπονήτρια την Χόουπ Πάουελ. Μίλησα μαζί της και μου έδειξε το πόσο πολύ με πίστευε και ήταν σίγουρη ότι θα μου έβγαζε τον καλύτερο μου εαυτό. Είδα μεγάλο ενδιαφέρον και αυτό με κέρδισε για αυτό αποδέχθηκα την πρόταση. Ένας δεύτερος λόγος ήταν οι εγκαταστάσεις. Όταν επισκέφθηκα τους χώρους για πρώτη φορά έπαθα σοκ. Όλο το πακέτο ήταν μια τεράστια ευκαιρία».
Είσαι ευχαριστημένη με όσα συνάντησες στον σύλλογο;
«Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη. Λειτουργούμε με τα πρότυπα επαγγελματικού συλλόγου και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει αρκετά. Δεν μας λείπει τίποτα. Η ομάδα προχωρά στην κατασκευή ενός γηπέδου μόνο για τη γυναικεία ομάδα και επενδύει πολύ στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Θέλουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια».
«Δύσκολο το σενάριο πρόκρισης – Δέσαμε σαν ομάδα - Πιστεύω θα πετύχουμε πολλά στο μέλλον»
Τι γεύση σου άφησαν τα δύο παιχνίδια της Εθνικής με την Ουκρανία;
«Στο πρώτο ματς με την Ουκρανία παίξαμε πολύ καλά και υπερτερήσαμε του αντιπάλου. Κάναμε ένα πολύ καλό παιχνίδι. Μας βοήθησε πολύ ο κόσμος. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε τόσο κοινό και για εμάς ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Στο δεύτερο παιχνίδι παίξαμε καλά αλλά δεν είχαμε τόσο τύχη στο γκολ. Μας έλειπε η τελική φάση. Η Ουκρανία είναι 30 θέσεις πιο πάνω από εμάς και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Είμαστε ικανοποιημένες, θα θέλαμε κάτι παραπάνω αλλά κάναμε καλή εμφάνιση και συνεχίζουμε».
Τι κυνηγά η Εθνική στο Nations League;
«Θέλουμε να παραμείνουν στην κατηγορία που είμαστε. Το σενάριο πρόκρισης είναι δύσκολο αλλά θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικές σε κάθε παιχνίδι και να παίρνουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Δέσαμε σαν ομάδα και είναι μόνο η αρχή. Πιστεύω θα πετύχουμε πολλά στο μέλλον».
«Είχα αρκετές δυσκολίες πηγαίνοντας στην Αγγλία - Η μοναξιά, η αλλαγή ήταν δύσκολη – Ο στόχος με κράτησε»
Άρχισες το ποδόσφαιρο σε ανδρικές ομάδες. Τι κέρδισες από τη συνύπαρξη σου με τα αγόρια;
«Άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο περίπου στα επτά μου χρόνια. Γράφτηκα στην ανδρική ομάδα που ήταν ο αδερφός μου και έμεινα εκεί μέχρι τα 12. Τότε πήγα στη γυναικεία ομάδα των Χανίων, όπου έμεινα μέχρι που ενηλικιώθηκα. Η συνύπαρξη με βοήθησε να γίνω πιο δυνατή. Είναι πιο ανταγωνιστικά το να παίζεις με αγόρια και έπρεπε να βρω τρόπο να σταθώ μέσα στο γήπεδο. Βελτίωσα πολλά πράγματα για να μπορώ να παίζω. Ήταν μια διδακτική εμπειρία για εμένα».
Δέχθηκες αρνητικά σχόλια;
«Όχι, δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Στην αρχή ήταν επιφυλακτικοί και υπήρχαν σχόλια αλλά όταν με έβλεπαν να παίζω άλλαζαν γνώμη. Σε κάθε παιχνίδι τους αποδείκνυα ότι το αξίζω και μπορώ να σταθώ».
Το σχολείο και οι προπονήσεις συνδυάζονταν αρμονικά;
«Δεν με ζόρισε ποτέ ο συνδυασμός αυτός. Έβρισκα τρόπους να τα συνδυάζω και να μη μένω πίσω».
Πώς σε υποδεχόταν οι φίλοι σου μετά τα παιχνίδια;
«Θυμάμαι με υποδεχόταν με χαμόγελα, μου έλεγαν συγχαρητήρια όταν έπαιζα με τη γυναικεία ομάδα. Με στήριζαν οι φίλοι μου και τώρα ακόμη περισσότερο».
Πριν πετάξεις για Αγγλία είχες κάποιους ενδοιασμούς;
«Υπήρχαν δεύτερες σκέψεις αλλά ήξερα τι ήθελα να κάνω και έκανα την επιλογή. Η Αγγλία μου άρεσε σα χώρα και γνώριζα ότι εκεί θα είχα περισσότερες ευκαιρίες σε αυτό που ήθελα να κάνω. Ήταν μονόδρομος, έτσι το έβλεπα».
Δυσκολεύτηκες στην προσαρμογή;
«Είχα αρκετές δυσκολίες. Ήμουν μόλις 18 ετών και έπρεπε να ζήσω μόνη μου σε ένα μέρος που δεν ήξερα ούτε έναν. Το πανεπιστήμιο ήταν δύσκολο. Η μοναξιά, η αλλαγή ήταν δύσκολη. Με είχε ζορίσει πολύ».
Και τι έκανες;
«Το άφησα πίσω. Ήμουν αποφασισμένη να τα καταφέρω. Ο στόχος με κράτησε».
«Αν υστερείς, δεν μπορείς να προχωρήσεις»
Ποιο είναι το «μυστικό» για να διατηρηθείς στο υψηλό επίπεδο και να καταγράφεις συνεχώς συμμετοχές;
«Πρέπει να θέλεις να μαθαίνεις συνεχώς σε κάθε κομμάτι του παιχνιδιού είτε αυτό είναι τακτικό είτε φυσικής κατάστασης. Να προσπαθείς να βελτιώνεσαι σε όλους τους τομείς. Το επίπεδο του γυναικείου μεγαλώνει συνεχώς και δεν μπορείς να υστερείς. Αν συμβεί αυτό, δεν μπορείς να προχωρήσεις».
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή σου;
«Δεν θα ξεχάσω το γκολ που είχα βάλει το 2021 στο παιχνίδι της Μπέρμινγχαμ με την Άστον Βίλα και η ομάδα έμεινε στην πρώτη κατηγορία. Όπως, επίσης, και εκείνο κόντρα στην Άρσεναλ και κερδίσαμε παρά το γεγονός ότι ήμασταν στην τελευταία θέση».
Έβαλες γκολ απέναντι στην αγαπημένη στου ομάδα. Πώς αισθάνθηκες;
«Είναι περίεργο. Από τη μια, χαίρεσαι καθώς θέλεις να αποδείξεις ότι αξίζεις και από την άλλη, σκέφτεσαι ότι αυτό το γκολ μπορεί να είναι καθοριστικό και να στερήσει τον τίτλο από την Άρσεναλ. Η αλήθεια είναι ότι είχε χάσει το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά. Δεν σκέφτεται πολλά, όμως, εκείνη την ώρα. Έχεις κάνει κάτι καλό για την ομάδα και το πανηγυρίζεις».
«Έχασα ένα κομμάτι μου – Με έκανε πιο δυνατή η εμπειρία αυτή»
Υπάρχει κάτι που σε πλήγωσε στην πορεία σου;
«Οι τραυματισμοί που είχα».
Πώς τους διαχειρίστηκες;
«Στεναχωρήθηκα πολύ. Είχε πέσει η ψυχολογία μου. Από τα 7 έως τα 18 έκανα κάθε μέρα προπόνηση και έπρεπε να μείνω εκτός. Έχανα το κομμάτι αυτό και ένιωθα ότι έχασα τον εαυτό μου. Έχασα ένα κομμάτι μου. Δυσκολεύτηκα πολύ. Βήμα βήμα κατάφερα και επανήλθα. Είναι μια εμπειρία που με έκανε πιο δυνατή και να μπορώ να αντιμετωπίσω το καθετί με καλύτερο τρόπο».
Χρειάστηκες ψυχολογική στήριξη;
«Όχι. Είχα και έχω ανθρώπους που με βοηθάνε, με νοιάζονται και με στηρίζουν. Δεν επέλεξα να πάω σε ψυχολόγο γιατί στην Ελλάδα τότε ήταν ένα θέμα ταμπού. Δεν ήταν εύκολο να το κάνεις αυτό. Πλέον, χαίρομαι που έχει αλλάξει κάπως αυτό. Υπάρχουν αθλητές και αθλήτριες που επισκέπτονται τον ψυχολόγο όταν αυτό χρειαστεί».
«Όταν μπω στο γήπεδο, δουλεύω σαν αυτόματος πιλότος»
Πώς δίνεις κίνητρο στον εαυτό σου καθημερινά;
«Είναι κάτι δύσκολο. Είμαστε άνθρωποι και δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Το επάγγελμα μου το αγαπώ και το διασκεδάζω αλλά υπάρχουν μέρες που δε διασκεδάζω και δε νιώθω καλά. Πρέπει, όμως, να πηγαίνω στο προπονητικό κέντρο και να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Δεν υπάρχει το περιθώριο να μην κάνεις προπόνηση. Έχεις ή δεν έχεις διάθεση πρέπει να είσαι εκεί. Αυτά έχει ο πρωταθλητισμός και το άθλημα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό. Όταν μπω στο γήπεδο, δεν σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι σπίτι, δουλεύω σαν αυτόματος πιλότος (γέλια)».
Τι αλλάζει τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως; Σε επηρεάζουν;
«Δεν αλλάζω κάτι από το πρόγραμμα μου. Κάνω σα να μην υπάρχει. Με βοηθάει, βέβαια, και ότι δεν έχω έντονους πόνους. Είμαι λίγο τυχερή σε αυτό αλλά αν άφηνα την περίοδο να με επηρεάσει, θα έχανα μια εβδομάδα το μήνα».
Το άθλημα, η πίεση, η «τυπική» καθημερινότητα δημιουργούν άγχος;
«Είναι ένα άθλημα που έχει στρες. Πρέπει να λαμβάνεις άμεσα κάθε πληροφορία, να προσέχεις τον εαυτό σου, τη διατροφή σου, να αποδεικνύεις στον προπονητή ή την προπονήτρια σου ότι αξίζεις την ευκαιρία και το χρόνο που παίρνεις. Είναι κάτι που δεν σταματά, είναι ένα συνεχόμενο στρες».
Πώς το διαχειρίζεσαι;
«Σκέφτομαι ότι κάνω κάτι που μου αρέσει και ότι όλο αυτό που ζω είναι ένα όνειρο. Διαβάζω βιβλία, γράφω τις σκέψεις μου, βλέπω μια σειρά ή ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου. Κάνω και άλλα πράγματα όταν γυρίζω σπίτι που δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο. Είναι κάτι που με βοηθά να ηρεμώ και να αποβάλλω το άγχος μου».
«Η ψυχολόγος είναι μέσα στο χώρο κάθε μέρα και παρατηρεί»
Τι συμβαίνει στα αποδυτήρια μιας γυναικείας ομάδας;
«Στα αποδυτήρια μιας γυναικείας ομάδας, θα δεις τον κάθε χαρακτήρα που υπάρχει σε μια κοινωνία. Θα δεις τον αστείο, τον χαρούμενο, τον γκρινιάρη, τον ντροπαλό. Αυτό είναι κάτι ωραίο γιατί υπάρχει ισορροπία. Δηλαδή στις κακές μέρες πάντα θα υπάρχουν εκείνες που θα βοηθήσουν να γελάσουμε και αντίστοιχα, σε μεγάλες νίκες θα βρεθούν αυτές που θα μας ηρεμήσουν. Ακούμε μουσική, χορεύουμε, λέμε αστεία, πειραζόμαστε. Είναι μια τρέλα (γέλια)».
Υπάρχει στήριξη και ασφάλεια στις αθλήτριες;
«Δεν έχουμε παράπονο. Είμαστε ασφαλισμένες. Έχουν γίνει πολλές αλλαγές στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Είναι δίπλα μας και μας στηρίζουν».
Η ομάδα διαθέτει και ψυχολόγο. Ποιο το έργο της; Πώς σας βοηθά;
«Η ψυχολόγος είναι μέσα στο χώρο κάθε μέρα και παρατηρεί. Επίσης, ανά τρεις βδομάδες κάνουμε ομαδικές συζητήσεις, μας δίνει κάποιο θέμα, μας χωρίζει σε ομάδες, το συζητάμε και το παρουσιάζουμε. Κάνουμε πολλές τέτοιου είδους δραστηριότητες και η αλήθεια είναι ότι έχουν βοηθήσει πάρα πολύ την ομάδα και την καθεμία. Βέβαια, αν κάποια παίκτρια έχει την ανάγκη να πάει να της μιλήσει, έχει το ελεύθερο και πηγαίνει. Εγώ πηγαίνω, όπως και το 80% των συμπαικτριών μου. Είναι σημαντικό να υπάρχει ψυχολόγος σε μια ομάδα».
Τι έχεις κερδίσει από την παρουσία σου σε αρκετές θέσεις;
«Εγώ θα ήθελα να παίζω μπροστά ή δεκάρι αλλά οι προπονητές με βάζουν στο πλάι. Έχω παίξει και στην άμυνα ως δεξί και αριστερό μπακ. Μόνο στόπερ δεν έχω παίξει. Όπου με βάζει ο προπονητής, δεν έχω πρόβλημα. Οι διάφορες θέσεις με βοήθησαν να έχω μια εικόνα για το τι θέλει η κάθε θέση και έτσι κατανοώ καλύτερα το παιχνίδι»
Τι θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Πού χωλαίνουμε σε σύγκριση με το αγγλικό;
«Χρειάζονται καλύτερες εγκαταστάσεις, περισσότερο επιτελείο για να βοηθάνε τους παίκτριες σε ό,τι χρειάζονται, περισσότερη προβολή στα μέσα, οικονομική στήριξη, χορηγούς και κυρίως ανθρώπους που να βλέπουν τις προοπτικές που έχει το γυναικείο ποδόσφαιρο να γίνει το νούμερο ένα άθλημα στις γυναίκες».
Ξεχωρίζεις κάποιον προπονητή/τρια σου;
«Τον προπονητής της Μπέρμινγχαμ, τον Κάρτερ, τον Κάρλα Γουόρντ και τον Αλέξανδρο Κατηκαρίδη που έχουμε τώρα στην Εθνική».
«Είναι καλύτερο να τα βγάζεις από μέσα σου και ό,τι γίνει»
Εκτός γηπέδων, με τι ασχολείσαι;
«Μου αρέσει να διαβάζω. Δεν διάβαζα γενικά, δηλαδή μέχρι τα 25 να έχω διαβάσει συνολικά 20 βιβλία εκτός εκπαίδευσης. Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει τώρα (γέλια). Κάνω μαθήματα παραδοσιακών ελληνικών χορών και μου αρέσει πολύ. Πηγαίνω βόλτες στη θάλασσα για καφέ, για ψώνια και μιλάω για ώρες στο τηλέφωνο».
Δεν έχεις καλή σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…
«Δεν με τρελαίνουν τα social. Δεν με ενθουσιάζουν. Τα χρησιμοποιώ γιατί πρέπει».
Έχεις σπουδάσει ψυχολογία. Θα ήθελες να το ακολουθήσεις;
«Τώρα τελευταία άρχισα να το σκέφτομαι πιο σοβαρά εξαιτίας της ψυχολόγου που έχουμε στην ομάδα. Έχω καταλάβει πως μπορείς να βοηθήσεις και μου αρέσει. Ίσως, ασχοληθώ με αυτό μετά το ποδόσφαιρο αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Κοιτάζω πολλά πράγματα για το τι θα κάνω αφού σταματήσω. Θέλω να έχω εναλλακτικές και δοκιμάζω πολλά».
Έχεις κάποιο παρατσούκλι;
«Στην Αγγλία με φωνάζουν «Βι» και στην Ελλάδα «Βέα». Ποτέ κανείς όλο το όνομα (γέλια)».
Υπάρχουν αθλητές που θαυμάζεις;
«Ο Μέσι και η Σμιθ. Ο Μέσι έχει ένα έμφυτο ταλέντο που είναι ωραίο να το βλέπεις και μου αρέσει σαν χαρακτήρας. Η Κέλι Σμιθ μου αρέσει γιατί είναι αριστεροπόδαρη και έχει μια προσωπικότητα που θαυμάζω. Πέρασε πολλές δυσκολίες αλλά κατάφερε να σταθεί σε υηλό επίπεδο ως παίκτρια και τώρα κάνει καλή δουλειά ως προπονήτρια».
Ποιο είναι το φαγητό που δεν μπορείς να αντισταθείς;
«Το παστίτσιο».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι:
«Το Πες του Μάστορα».
Τι βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις; Υπάρχει κάποιο που σε «δίδαξε» κάτι;
«Μου αρέσουν τα βιβλία αυτοβελτίωσης και οι αυτοβιογραφίες. Ξεχώρισα το «The body keeps the score, το οποίο αναφέρεται σε κάποιες δυσκολίες που έχεις περάσει, σε κάποιο τραύμα που μπορείς να κρατάς μέσα σου και το πόσο κακό μπορείς να κάνεις σε εσένα. Επειδή και εγώ έχω την τάση να μην επικοινωνώ ό,τι μου συμβαίνει και είναι κάτι που δεν με βοηθήσει. Έμαθα ότι είναι καλό να εκφράζεις τα συναισθήματα σου όποια και αν είναι αυτά είτε είναι θυμός είτε κλάμα είτε γέλιο. Είναι καλύτερο να τα βγάζεις από μέσα σου και ό,τι γίνει».
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου σειρές/ταινίες
«Breaking band, The Shawshank Redemption και το High School Musical».
Έχεις κατοικίδιο;
«Έχω ένα κουνέλι θηλυκό».
Έχεις κάποιο γούρι:
«Όχι».
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση;
«Never give up».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Διαβάστε σχετικά
- Αθανασία Μωραΐτου: Παίζοντας ποδόσφαιρο στις νότες μιας φλογέρας
- Τρομερή Μπράιτον διέλυσε με 4-2 την Τότεναμ!
- Γιαννακά: Ο ΠΑΟΚ, το βραβείο, η γαλανόλευκη και... ο Τιτανικός
- Καυτανζόγλειο: Ένα παλάτι βυθισμένο στη λάσπη και την σκουριά
- Όλα όσα θα πρέπει να κρατήσει η Εθνική από τον αγώνα με τη Γαλλία
