Κατηκαρίδης: Το «ιερό δισκοπότηρο» της Εθνικής, ο ΠΑΟΚ και...ο Μπιέλσα

Ήρεμος, ειλικρινής και γεμάτος αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματιζόταν στο πρόσωπο του κάθε φορά που μιλούσε για τις «κυρίες» του (έτσι αποκαλούσε τις παίκτριες του) και το βλέμμα του έλαμπε όταν σκεφτόταν τη γυναίκα και τις κόρες του. Η ζωή του είναι πλημμυρισμένη από το γυναικείο φύλο, κάτι που του έχει διδάξει πολλά, τον κάνει χαρούμενο και δίνει μια ιδιαίτερη πινελιά στην καθημερινότητα του.

Το Metrosport.gr συνάντησε τον Αλέξανδρο Κατηκαρίδη και συζήτησε μαζί του για τα δύο παιχνίδια της Εθνικής Γυναικών με την Ουκρανία, τους στόχους της γαλανόλευκης στο Nations League και το «μυστικό» της ανοδικής πορείας της ομάδας και γενικότερα του γυναικείου ποδοσφαίρου.

Ο Ομοσπονδιακός προπονητής ξετύλιξε το κουβάρι της προπονητικής του πορείας, θυμήθηκε τους σημαντικότερους σταθμούς, μας εκμυστηρεύτηκε τη φιλοσοφία και τους αγαπημένους του συναδέλφους.

Εντύπωση μας προκάλεσε η γνώση γύρω από το θέμα της εμμήνου ρύσεως και των αλλαγών που γίνονται στο σώμα της γυναίκας εκείνο το διάστημα. Ένα θέμα που έχει μελετήσει εις βάθος και συνεχίζει να παρακολουθεί καθώς θέλει να γνωρίζει τι συμβαίνει στον οργανισμό των παικτριών του.

«Ούτε οι παίκτριες μου έγιναν η Μάρτα, ούτε εγώ ο Χάρι Πότερ, δουλεύουμε»

Ο πήχης δείχνει να έχει ανέβει στην Εθνική. Ποιος ο στόχος σε κάθε παιχνίδι;

«Είμαι αρκετά χρόνια στην Εθνική Γυναικών αλλά πλέον, οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές. Η πίεση είναι μεγαλύτερη. Τα κορίτσια έχουν εκπαιδευτεί και ανταποκρίνονται στις συνθήκες. Πρώτος μας στόχος είναι να είμαστε ανταγωνιστικοί και να έχουμε ως στόχο να κερδίζουμε όποια ομάδα και αν έχουμε αντίπαλο. Έχουμε μάθει ότι το καθετί που συμβαίνει, λειτουργεί ως μάθημα. Πρέπει να βελτιωνόμαστε συνεχώς και να μην αφήνουμε την τύχη να κρίνει το παιχνίδι.

Είμαστε μια δυνατή ομάδα και πλέον, όλοι μας σέβονται. Μας βλέπουν με άλλη οπτική. Πετύχαμε κάτι βασικό. Καταλάβαμε ότι μπορούμε να πετύχουμε πράγματα και οι κυρίες αυξάνουν την αυτοπεποίθηση τους. Κατάλαβαν τι εννοούσα όταν τους έλεγα «μπορείτε». Χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία. Το χτίζουμε σιγά σιγά, δεν είμαστε πια με το κεφάλι κάτω και δεν σκεφτόμαστε πόσα γκολ μπορεί να δεχθούμε. Κοιτάζουμε στα μάτια κάθε αντίπαλο. Είμαστε σε διαδικασία εξέλιξης και φυσικά δεν αναιρούμε και το μεγάλο έργο των προκάτοχων μου».

Τι είπατε στις παίκτριες σας μετά τη νίκη επί της Ουκρανίας;

«Τον στόχο μας τον είχαμε πετύχει, τη νίκη στον θεσμό. Τα αποτελέσματα όμως πρέπει να έχουν συνέχεια. Βέβαια, είναι κάτι σημαντικό αυτό που πετύχαμε, αλλά ο πήχης μας είναι πιο ψηλά. Θέλουμε να εξελιχθούμε κι άλλο ως ομάδα. Ήταν ένα αποτέλεσμα στην πορεία της εξέλιξης μας. Τους είπα να το χαρούν, αλλά από την επόμενη ημέρα το μυαλό τους να είναι στην προετοιμασία για το επερχόμενο παιχνίδι. Τα κορίτσια έβγαλαν το αποτέλεσμα από το μυαλό τους και στο δεύτερο παιχνίδι ήμασταν και πάλι καλύτερες από την Ουκρανία».

Ποια η αντίδραση των παικτριών μετά την ήττα από την Ουκρανία στο δεύτερο παιχνίδι;

«Ήταν φανερά μη ικανοποιημένες. Θα μπορούσαμε να κερδίσουμε την Ουκρανία ξανά. Κατάλαβαν ότι αν ήταν πιο συγκεντρωμένες θα μπορούσαν να κερδίσουν. Δεχθήκαμε ένα γκολ από μια φάση που ήταν συγκυρία πολλών πραγμάτων. Κάναμε, όμως, ό,τι ήταν δυνατόν για να νικήσουμε. Το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό, αλλά η προσπάθεια ήταν καλή. Πήραμε ένα μάθημα».

Ο κόσμος της Κρήτης αγκάλιασε την προσπάθεια σας. Πώς διαχειρίστηκαν τα κορίτσια την εκδήλωση αγάπης από το ελληνικό φίλαθλο κοινό;

«Δημιουργήθηκαν πολλά δυνατά συναισθήματα. Χάρηκαν πολύ. Έχουμε παίξει σε γήπεδο με πολλούς φιλάθλους εκτός Ελλάδας, αλλά τώρα ήταν κάτι διαφορετικό. Μας έδωσε μια επιπλέον ώθηση ο κόσμος. Μας αγκάλιασε και το σημαντικότερο είναι ότι έφυγε χαρούμενος, βλέποντας μια ομάδα που αγωνίστηκε καλά, πάλεψε, αντιστάθηκε και κυνήγησε κάθε της πιθανότητα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Έφυγαν περήφανοι από το γήπεδο. Χάρηκα, μάλιστα, περισσότερο όταν με πλησίασαν άνθρωποι και μου έδιναν συγχαρητήρια για την ομάδα και μου τόνισαν το πόσο εντύπωση τους έκανε ο τρόπος που παίζαμε».

Τι θα επιδιώξει η Εθνική στα επόμενα παιχνίδια;

«Απομένουν δύο παιχνίδια και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος για να κερδίσουμε. Ο μεγάλος μας στόχος είναι να πάρουμε βαθμούς και να προκριθούμε είτε στο Ευρωπαϊκό είτε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αυτό είναι το «ιερό μας δισκοπότηρο» και για αυτό προετοιμαζόμαστε».

«Βάζουμε το κεφάλι κάτω και δουλεύουμε – Με συγκινεί όταν με υπερασπίζονται»

Ποιο στοιχείο βοήθησε την Εθνική να μη σκέφτεται πια το πόσα γκολ θα δεχθεί αλλά το πώς θα προκριθεί σε μια μεγάλη διοργάνωση;

«Αποκτήσαμε πλάνο, κερδίσαμε την εμπιστοσύνη και αξιοποιήσαμε τις ικανότητες των ποδοσφαιριστριών μας. Είχαμε ένα πλάνο προπόνησης και αγωνιστικής παρουσίας, αποκτήσαμε το mentality του νικητή, χαρακτήρα και προσωπικότητα θαρραλέου, ψυχραιμία και πίστη στις ικανότητες της κυρίας που είναι δίπλα μας μέσα στο γήπεδο. Κατάλαβαν ότι μπορούμε να παίξουμε συνδυαστικό ποδόσφαιρο και επιθετική άμυνα.

Οι παίκτριες είδαν ότι το πλάνο που τους είχα αναλύσει, βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Κέρδισα την εμπιστοσύνη τους. Εκμεταλλευτήκαμε την τεχνική, την επιδεξιότητα και την ταχύτητα μας, την ευφυία μας και το φιλότιμο. Πίστη και εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του προπονητή. Δέσαμε πολύ καλά ως ομάδα και ως staff. Ούτε οι παίκτριες μου έγιναν η Μάρτα, ούτε εγώ ο Χάρι Πότερ. Δουλεύουμε. Βάζουμε το κεφάλι κάτω και δουλεύουμε. Επιπλέον έχουμε μεγάλη στήριξη και ανταπόκριση σε ό,τι χρειαζόμαστε από τη διοίκηση της Ε.Π.Ο. και φυσικά του κ. Κωνσταντινίδη, του Τεχνικού Δ/ντή ».

Είναι δύσκολο να διαχειριστείτε τόσες πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες;

«Πανεύκολο διότι έχουμε εξαιρετικές παίκτριες και χαρακτήρες. Τις αντιμετωπίζουμε όλες ως ισότιμες. Έχουμε δημιουργήσει καλές σχέσεις και οι παίκτριες έρχονται σε εμένα όταν έχουν ένα πρόβλημα, ακόμη και αν αυτό είναι εξωαγωνιστικό. Ζητούν τη συμβουλή μου. Χτίζουμε τα πάντα με εμπιστοσύνη και εύκολα διαχειριζόμαστε τα προβλήματα. Καταλαβαίνω τις παίκτριες μου από μια μικρή τους κίνηση.

Όταν συνεργάζεσαι με γυναίκες πρέπει πάντα να είσαι σε εγρήγορση. Το μυαλό τους παίρνει πραγματικά πολλές στροφές, αλλά ποτέ δεν είχα πρόβλημα να συνεργαστώ και να διαχειριστώ τις κυρίες. Πάντα μένω ψύχραιμος και είμαι εκεί σε κάθε τους ερώτηση. Μάθαμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Οι γυναίκες αν καταλάβουν ότι έχεις δίκιο, είναι περισσότερο ανεκτικές από τους άνδρες. Υπάρχει μέτρο και ισορροπία. Τα λόγια ταιριάζουν με τις πράξεις και είναι ήρεμες».

Είχατε ενδοιασμούς πριν αναλάβετε τα ηνία της ομάδας;

«Όχι, ήξερα την ομάδα. Ήξερα τις ικανότητες και τη δίψα των κοριτσιών. Σκέφτηκα ότι θα χρησιμοποιήσω αυτά τα δυο στοιχεία για να εξελιχθούμε ακόμη περισσότερο. Ήταν εύκολο να με δεχθούν ως προπονητή και για εμένα να αναλάβω. Συνεργάζομαι με καλούς ανθρώπους και βαθιά γνώστες του αθλήματος. Νομίζω βρήκα το λιμάνι μου».

Ποια ήταν η στιγμή που συγκινηθήκατε περισσότερο;

«Με συγκινεί που με υπερασπίζονται σε ό,τι ακούσουν εναντίον μου. Αυτό είναι η αμοιβή μας. Η εκτίμηση από τους αθλητές είναι το μεγαλύτερο βραβείο για εμάς τους προπονητές».

«Ο ΠΑΟΚ παραμένει κυρίαρχη δύναμη αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει»

Στον ΠΑΟΚ πώς βρεθήκατε;

«Με βρήκε ο ΠΑΟΚ μέσω του κ. Προύσαλη, ο οποίος μου είπε ότι χρειαζόταν προπονητή. Δεν ήξερα τίποτα από ποδόσφαιρο γυναικών. Ζήτησα βίντεο για να δω την ομάδα και απάντησα μετά από δύο εβδομάδες. Είδα ότι διαθέτει εξαιρετικές παίκτριες, αλλά δεν μου άρεσε ο τρόπος παιχνιδιού τους. Ανέλαβα και μπορεί να μην πήραμε το πρωτάθλημα αλλά δεν με έδιωξε. Με πίστεψε. Είδε ότι η ομάδα αλλάζει, παίζει διαφορετικά. Ξόδεψα μια ολόκληρη χρονιά για να αξιοποιήσω το υλικό της ομάδας και να δημιουργήσω ένα δυνατό σύνολο. Επένδυσε σε εμένα και τελικά καταφέραμε να πάμε στο Champions League».

Δεν έχουν, όμως, όλοι οι παράγοντες την ίδια εμπιστοσύνη στους προπονητές, ιδιαίτερα στους Έλληνες. Σο πρώτο άσχημο αποτέλεσμα, η πόρτα της εξόδου ανοίγει…

«Θα πρέπει να στηριχθούν οι Έλληνες προπονητές. Έχουμε εξαιρετικούς προπονητές που βρίσκονται στην αφάνεια. Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους ξένους. Θα ήθελα να βοηθήσω τους συναδέλφους μου και θα προσπαθήσω με τις επιτυχίες της Εθνικής να δείξω και αυτό. Δηλαδή θέλω να δείξω ότι η Εθνική κατάφερε να πετύχει με έναν Έλληνα προπονητή στο τιμόνι. Είναι μεγάλη ευθύνη. Είμαστε καλοί προπονητές και έχουμε καλούς εκπαιδευτές στην Ε.Π.Ο. Μας λείπει η υπομονή ως λαός. Είναι σημαντικό για μένα να ανελιχθούν οι Έλληνες προπονητές. Θα πρέπει οι προπονητές να πείσουμε με τη δουλειά μας ότι πρέπει να κάνουν και λίγη υπομονή».

Η αύξηση του ανταγωνισμού στο γυναικείο πρωτάθλημα βοηθά την Εθνική;

«Έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Ο ΠΑΟΚ παραμένει η κυρίαρχη δύναμη, αλλά υπάρχουν και άλλες ομάδες όπως η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Αστέρας Τρίπολης, τα Τρίκαλα, η Λάρισα, ο Βόλος, ο ΟΦΗ. Υπάρχει ανταγωνισμός. Κάτι που βοηθά και την Εθνική γιατί έχουμε παίκτριες από πολλές ομάδες. Υπάρχουν επιλογές. Είναι καλό που όλες οι ομάδες είναι στον ίδιο όμιλο, πλέον. Μεγαλώνει ο ανταγωνισμός και εξελίσσονται περισσότερο οι ομάδες. Είναι απαιτητικοί οι αγώνες και οι ομάδες αναγκάζονται να εξελιχθούν».

Ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή σας στον πάγκο του ΠΑΟΚ;

«Η χαρά των κοριτσιών όταν προκριθήκαμε στο Champions League, αλλά με στενοχωρεί που δεν αναγνωρίστηκε η προσπάθεια τους όπως έπρεπε. Θα κρατήσω ακόμη και τον τελικό Κυπέλλου που κερδίσαμε τις Αμαζόνες Δράμας, τη χρονιά που χάσαμε το πρωτάθλημα».

Γιατί αποχωρήσατε από τον ΠΑΟΚ;

«Ήθελα να εξελιχθώ. Πρωτάθλημα και Κύπελλο παίρναμε κάθε χρόνο. Η ομάδα θα γίνεται καλύτερη αλλά δεν θα άλλαζε κάτι για εμένα. Ήθελα ένα διαφορετικό βήμα».

«Πρέπει να μελετήσεις για να προστατέψεις την παίκτρια σου ακόμη και στις μέρες της εμμήνου ρύσεως»

Πώς αντιμετωπίζετε την κριτική των επιλογών σας;

«Πάντα θα υπάρχει κριτική, αλλά δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε. Αφήνω στην άκρη ό,τι ακούω και προχωράω. Αυτό έχω μάθει και στις παίκτριες μου. Θέλω να κοιμάμαι με καθαρή τη συνείδηση μου. Όλοι κάνουμε λάθος επιλογές αλλά θεωρώ ότι κάθε μέρα προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου 110% με την ψυχή μου. Ξέρω ότι έκανα ό,τι μπορούσα και έχω τη συνείδηση μου καθαρή. Επιλέγω παίκτριες που ανταποκρίνονται στο πλάνο, που λένε πάω να κερδίσω. Δεν μπορώ να καλέσω μια παίκτρια και να μην μπορεί να υπηρετήσει το πλάνο της ομάδας».

Τι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και το γυναικείο ποδόσφαιρο προσελκύει το φίλαθλο κοινό;

«Δεν είχε βάσεις το ποδόσφαιρο γυναικών για να προκαλέσει τον φίλαθλο κόσμο να ασχοληθεί. Το ποδόσφαιρο είναι θέαμα. Τα κορίτσια είχαν ατομικές ικανότητες αλλά δεν είχαν την υποδομή και την εκπαίδευση για να προσφέρουν θέαμα. Πλέον, ανεβαίνει το επίπεδο και το θέαμα που προσφέρουν, γιατί υπάρχουν ακαδημίες κοριτσιών και καλύτερες υποδομές. Για παράδειγμα, όταν η Εθνική Γυναικών έχανε ξανά και ξανά με βαρύ σκορ, δεν πήγαινε στο γήπεδο κόσμος.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, προβολή και δημοσιότητα φέρνουν οι επιτυχίες, ειδικά στην Ελλάδα. Θα πρέπει να δώσουμε θέαμα και καλό ποδόσφαιρο για να έρθουν στο γήπεδο. Χτίζεται σιγά σιγά αυτό και η Ομοσπονδία βοηθάει και με την προβολή. Η UEFA επενδύει στο ποδόσφαιρο γυναικών. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η μετάδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι περισσότεροι είδαν γυναίκες να παίζουν ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου σε γεμάτα γήπεδα. Είναι μια περίοδος που ευνοεί την ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου. Εξελίσσεται περισσότερο».

Τι διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στο ανδρικό και το γυναικείο ποδόσφαιρο;

«Το αντικείμενο είναι το ίδιο. Αρκετοί προπονητές φοβόνταν να αναλάβουν μια γυναικεία ομάδα. Η εκπαίδευση είναι ίδια, απλά χρειάζεται να έχεις μια ισορροπία. Είναι το ίδιο πράγμα, δεν αλλάζει. Αυτό που θα πρέπει να προσέξεις είναι ότι δεν μπορούν να αντέξουν τις επιβαρύνσεις των ανδρών, τον όγκο της προπόνησης. Χρειάζεται να δώσεις σημασία στα τεχνικοτακτικά στοιχεία και σιγά σιγά να χτίσεις το αθλητικό κομμάτι. Το ποδόσφαιρο είναι το ίδιο, δεν υπάρχει λόγος να φοβάται κάποιος».

Δεδομένου ότι συνεργάζεστε με γυναίκες, έχετε αναζητήσει πληροφορίες για τις ημέρες εμμήνου ρύσεως. Πώς διαχειρίζεστε αυτό το κομμάτι;

«Κάθε οργανισμός ανταποκρίνεται διαφορετικά. Ελάχιστες φορές είχαμε θέμα με έντονους πόνους. Οι μελέτες της UEFA δείχνουν ότι κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός. Υπάρχουν μέρες που η απόδοση τους μεγιστοποιείται. Μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο και μάλιστα, πολύ καλά, απλά χρειάζονται παρακολούθηση κάποιες ορμόνες που ανεβαίνουν και πέφτουν. Τα ελέγχεις για να μην τραυματιστεί κάποια κοπέλα. Δεν είχαμε ποτέ θέματα. Έχω ψάξει πληροφορίες για αυτό το θέμα. Είναι κάτι φυσιολογικό. Πρέπει να μελετήσεις για να προστατέψεις την παίκτρια σου, να μάθει τι μπορείς να περιμένεις και πως να τη διαχειριστείς. Φυσικά, όλα τα παραπάνω αντιμετωπίζονται σε συνεργασία με το ιατρικό team της Ομάδας».

«Μου αρέσει το ‘’τρελό’’ μυαλό του Μπιέλσα»

Πώς άρχισε το ταξίδι σας στην προπονητική;

«Δεν μου άρεσε ότι κάποιοι προπονητές μου, όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, ήθελαν απλά πράγματα. Επέλεγαν να παίζουν ένα απλό ποδόσφαιρο, κάτι το οποίο δεν μου άρεσε γιατί εγώ το έβλεπα ως ένα σύνθετο εγκεφαλικό άθλημα. Ως ποδοσφαιριστής σκεφτόμουν προπονητικά μέσα στο γήπεδο. Έβλεπα τις αδυναμίες και τα δυνατά στοιχεία του αντιπάλου και έδινα οδηγίες στους συμπαίκτες μου. Ένιωθα ότι με γεμίζει αυτό και ήθελα να το ακολουθήσω. Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος έχει γεννηθεί με ένα χάρισμα. Πιστεύω ότι εγώ έχω έφεση σε αυτό το κομμάτι».

Τι κερδίσατε από την παρουσία σας στις ακαδημίες του Ηρακλή;

«Μίλησα με τον κ. Κώστα Ηλιάδη και αφού έκανα δοκιμαστικά, αποφασίσαμε να συνεργαστούμε. Άρχισα από τις πιο μικρές ηλικίες, κάτι που μου έμαθε να έχω δομή. Δουλέψαμε με υψηλού επιπέδου υποδομές και τεχνικό προσωπικό, με ανθρώπους που γνώριζαν από ποδόσφαιρο, ενώ συνεργαστήκαμε και με ευρωπαϊκές ομάδες. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Ηρακλής. Πέντε χρόνια έμεινα εκεί και εξελίχθηκα ως προπονητής. Έμαθα να έχω δομή, οργάνωση στην προπόνηση και να λαμβάνω όλες τις παραμέτρους υπόψιν μου».

Ποια η φιλοσοφία σας και ποιες οι επιρροές σας;

«Επηρεάστηκα από έναν θείο μου και προπονητή, τον Κώστα Γκιζάρη, ο οποίος δούλευε την τακτική. Πόνταρε πολλά στο πλάνο και στην τακτική. Μου άρεσε η ταχύτητα και το συνδυαστικό ποδόσφαιρο που έβλεπα στο γαλλικό πρωτάθλημα πριν 30 χρόνια. Μου αρέσει το «τρελό» μυαλό του Μπιέλσα, το ποδόσφαιρο που έπαιξε η Ντόρτμουντ επί Κλοπ.

Γενικά μου αρέσει να παίζω κυριαρχικό και συνδυαστικό ποδόσφαιρο και να παίζω άμεσα όταν πρέπει. Πιστεύω ότι εξαρτάται από τον αντίπαλο. Αν μου δίνει χώρο, θα επιτεθώ άμεσα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα παίξω με υπομονή και ψυχραιμία. Έχω σκεπτόμενες ποδοσφαιρίστριες που ανάλογα με την κατάσταση, πράττουν. Η προπόνηση θέλω να είναι σύνθετη, να ενεργοποιεί τον εγκέφαλο από την προθέρμανση, η ένταση να είναι υψηλότερη από τις απαιτήσεις του αγώνα. Έτσι, μαθαίνουν να διαχειρίζονται πιο εύκολα τον αγώνα οι παίκτριες».

Έχετε κάποιο πρότυπο;

«Δεν έχω κάποιο πρότυπο. Μου αρέσει η νοοτροπία του Κλοπ, η τρέλα του Μπιέλσα, η μεθοδικότητα του Γκουαρδιόλα. Τη διαφορά σε μια ομάδα την κάνει το mentality, που κυρίως επηρεάζεται από το mentality του εκάστοτε προπονητή».

Το δικό σας mentality πώς δημιουργήθηκε;

«Από τη ζωή την ίδια. Έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν μικρός και αισθάνθηκα υπεύθυνος για όλους. Ένιωθα ότι από τη δική μου πορεία εξαρτώνται πολλά άτομα και ότι πρέπει να τους προστατέψω. Έμαθα να είμαι δυνατός, να μη λυγίζω, γιατί είμαι υπεύθυνος απέναντι στα άτομα που με περιτρυγυρίζουν. Παίζει ρόλο και η προσωπικότητα. Έγινα μαχητικός γιατί έμοιαζα στον πατέρα μου. Πάλεψε πολύ. Πίστευα και πιστεύω ότι θα πρέπει να αντέξω, ό,τι και να με χτυπήσει».

«Όταν ένας άνδρας καταφέρνει κάτι, δίπλα του είναι μια εξίσου σημαντική γυναίκα»

Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;

«Ό,τι μαγειρεύει η σύζυγος. Έχουμε μια αδυναμία στα ψάρια ως οικογένεια».

Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος της στην πορεία σας;

«Χωρίς εκείνη δεν θα γινόταν τίποτα. Έκανε μεγάλη υπομονή. Δέχθηκε πολλά πράγματα. Έλειπα αρκετές ώρες, δεν πηγαίναμε βόλτες τα σαββατοκύριακα, δούλευε και ήταν και νοικοκυρά ταυτόχρονα, λειτουργούσε πυροσβεστικά. Όταν ένας άνδρας καταφέρνει κάτι, δίπλα του είναι μια εξίσου σημαντική γυναίκα. Ούτε πίσω ούτε μπροστά, δίπλα! Είμαστε όλοι μαζί.

Θυμάμαι ότι η μεγάλη μου κόρη, η Χρυσούλα, όταν ήταν πιο μικρή, με περίμενε στην πόρτα και με ρωτούσε τι κάναμε. Όταν έλεγα ότι χάσαμε, με αγκάλιαζε και έλεγε «δεν πειράζει, για εμάς είσαι ο καλύτερος». Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ακόμη, το λένε (γέλια). Η οικογένεια μου είναι η γυναίκα και τα παιδιά μου, αλλά και οι παίκτριες μου. Όταν είμαι σπίτι μου, μου λείπουν οι παίκτριες μου και το αντίστροφο».

Έχετε τρεις γυναίκες σπίτι και περίπου 20 στο γήπεδο…

«Είμαι ευτυχισμένος (γέλια). Θυμάμαι μια φορά στο σχολείο ένας καθηγητής μου είπε ότι δίκαια με ονόμασαν Αλέξανδρο γιατί «απωθώ» τους άνδρες και επικοινωνώ καλύτερα με τις κυρίες. Ακόμη και το κουνέλι μας ήταν θηλυκό (γέλια)».

Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;

«Μαύρο»

Τι μουσική σας αρέσει να ακούτε;

«Μου άρεσε η μουσική πολύ. Είχα δουλέψει σαν dj για αρκετά χρόνια στα νιάτα μου. Είμαι η γενιά της disco. Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι του George Michael το Careless Whisper. Έζησα σε μια ρομαντική εποχή, κάναμε αφιερώσεις στο ραδιόφωνο. Περιμέναμε το έτερον μας ήμισυ να μας κάνει αφιέρωση. Από ελληνική μουσική, με συγκινούσε πάντα ο Νότης Σφακιανάκης και τα ρεμπέτικα».

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σας δίδαξε κάτι;

«Οι Άθλιοι του Βίκτωρος Ουγκό και σχεδόν όλα τα του Ιουλίου Βερν».

Έχετε κάποιο κατοικίδιο;

«Γενικά, έχουμε φιλοζωική συμπεριφορά ως οικογένεια. Είχαμε ένα κουνέλι θηλυκό, αλλά το “χάσαμε” πρόσφατα. Φροντίζουμε τα αδέσποτα της περιοχής. Μας αρέσει πολύ. Έρχονται πολλές γάτες στο σπίτι. Θέλουμε να πάρουμε ένα σκυλάκι, που είναι διακαής πόθος της μικρής μου κόρης, Ελισάβετ, που είναι και δεινή ποδοσφαιρίστρια».

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με μια λέξη/ φράση: «Μεγάλη καρδιά και ό,τι φαίνεται, αυτό και είναι».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook