Από τη στιγμή που πριν τρεις μέρες όλοι μιλούσαμε για το βάθος στο ρόστερ του ΠΑΟΚ και τις εναλλακτικές που έχει ο Δικέφαλος σχεδόν σε κάθε θέση, είναι λογικό μετά από μία τέτοια ήττα από τον Παναθηναϊκό η συζήτηση να περιστραφεί γύρω από τους παίκτες που ο Βλάνταν Ίβιτς επέλεξε να υπηρετήσουν το πλάνο του πρώτου ημιτελικού Κυπέλλου στη Λεωφόρο. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι αυτό που είχε ο Σέρβος τεχνικός στο μυαλό του δεν του βγήκε, ειδικά η σύνθεση που έκανε στη μεσαία γραμμή.
Η απουσία του Γκόικο Τσίμιροτ ήταν κραυγαλέα, ο Βλάνταν Ίβιτς την δικαιολόγησε λέγοντας ότι είχε ένα σχίσιμο στη γάμπα, δεν ήταν απόλυτα έτοιμος για να παίξει σε όλο το ματς, όμως η επιλογή για να καλύψει το κενό του ήταν αποτυχημένη. Ο Ουάρντα δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο του τρίτου μέσου, ούτε ο Κάμπος φυσικά από εξτρέμ να γίνει μέσος, με αποτέλεσμα ο Ζέκα και ο Κουρμπέλης να κυριαρχήσουν πλήρως στον πιο κομβικό χώρο του γηπέδου.
Ο Κάτσε ήταν απαραίτητος σ' αυτό το ματς, όμως έμεινε εκτός 20άδας.
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν μόνο στη μεσαία γραμμή. Ο ΠΑΟΚ χώλαινε και στα άκρα. Και με βάση τα όσα είδαμε είναι προφανές ότι όλοι αναρωτιούνται γιατί ο Ενρίκε μπήκε στην ενδεκάδα και ο Μπίσεσβαρ έμεινε εκτός 18άδας. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να τα ξεπεράσει όλα αυτά εάν, τουλάχιστον, ήταν αξιόπιστος αμυντικά. Δυστυχώς και σε αυτόν τον τομέα ήταν κατώτερος του αναμενόμενου. Ο Μπεργκ και η παρέα του έκαναν πάρτι στον αέρα και ο ΠΑΟΚ δέχτηκε δύο γκολ με κάτω τα χέρια (ήταν και άτυχος βέβαια ειδικά στη φάση του δεύτερου γκολ με την κόντρα που έγινε, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία).
Η ρεβάνς βέβαια γίνεται στην Τούμπα, εκεί ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει ότι όλα γίνονται, αλλά το... γαμώτο της υπόθεσης είναι γιατί πάλι πρέπει πρώτα να τα κάνει χάλια και μετά να τρέχει να διορθώσει την κατάσταση.
