Και τα τρένα κάποτε σταματάνε, όπως αυτό του κυανόλευκου μπάσκετ, που στο Κερατσίνι παρότι οι παίκτες του προσπάθησαν έχασαν από τον Φάρο. Δεν πειράζει όμως ο αγώνας συνεχίζεται και η ομάδα του Βαγγέλη Αλεξανδρή στον τελευταίο της αγώνα θα δώσει μάχη για να φτάσει στον προορισμό της.
Κάπου και πάλι προς το νότο μια άλλη κυανόλευκη αρμάδα, χωρίς όμως την πίεση της πρώτης τελειώνει τη αγωνιστική χρονιά, με αέρα στα πανιά της. Στην Τρίπολη ο Ηρακλής γράφει το αίσιο τέλος μιας περιόδου ανταριασμένης που όμοια της δεν ξανασυνέβη στη μακρόχρονη, όσο και πολυτάραχη ιστορική διαδρομή του. Πολλοί θα περίμεναν πως ο σημερινός αγώνας θα ήταν ζωής και θανάτου για τους κυανόλευκους και φυσικά προοιώνιζαν την κατάρρευσή τους εξαιτίας των γνωστών και αγνώστων παραγόντων.
Ο Σάββας Παντελίδης όμως και τα «παιδιά» του καβάλα στ ΄άλογο πλέον πάνε για πάρτι τους να παίξουν, κυριολεκτικά, σαν… παιδιά που είναι. Χάσουν, κερδίσουν και πάλι θα το γλεντήσουν, πριν αποχαιρετιστούν μεταξύ τους. Γιατί παραμένει άγνωστο πόσοι απ΄ αυτούς τους παίκτες θα είναι μαζί και την επόμενη περίοδο. Αυτή η ομάδα, καθαρά του προπονητή, κατά πως φαίνεται θα διαλυθεί εξ ών συνετέθη και μια νέα θα δημιουργηθεί από άλλον όμως κόουτς, μιας και ο Παντελίδης, θέλοντας να ξεπεράσει τη δύσκολη ηλικία των εμφραγμάτων που διανύει, δεν επιθυμεί, με καμία κυβέρνηση που λένε, να ξαναζήσει αυτά που βίωσε φέτος και δικαίως.
Οι Ηρακλειδείς από την άλλη «ονειρεύονται» μια πιο σοβαρή, στιβαρή και φερέγγυα διοίκηση, πράγμα δύσκολο, προς ώρας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, με το υφιστάμενο ερμαφρόδιτο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Πάντως, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, γίνονται κάποιες προσπάθειες αποσαφήνισης των αρμοδιοτήτων, κυρίως από πλευράς Καγιούλη, ο οποίος μάλλον έχει αποστασιοποιηθεί με την αντίστοιχη του Παπαθανασάκη και κατά κάποιο τρόπο επιδιώκει ξεκαθάρισμα, των μεταξύ τους λογαριασμών αφενός (αφού έχει πληρώσει αρκετά) και αφετέρου των αρμοδιοτήτων. Το ποιος θα είναι ποιος με λίγα λόγια.
