Κυρσανίδης: Ο ασυμβίβαστος Πρωταθλητής του παρκούρ (και φαν του ΠΑΟΚ)
Διάλεξε το δύσκολο δρόμο, το μη συμβατικό. Αυτόν που οδηγεί στην κορυφή ενός σπορ που γνώριζε εξ αρχής πως δεν θα του έδινε ποτέ την ευκαιρία να γίνει πλούσιος παρά μόνο να απολαύσει αυτό που αγαπά. Στα όριά του…
Ο Δημήτρης Κυρσανίδης θυσίασε πολλά στην πορεία του προς τον παγκόσμιο τίτλο του Free Running. Έφτασε εκεί, παρέμεινε παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και τώρα παρότι συνεχίζει να δουλεύει σκληρά, απολαμβάνει την επιτυχία του.
Μετά την τρίτη θέση στο Red Bull Art Of Motion, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του και να μυηθούμε σε έναν άγνωστο σε πολλούς κόσμο.
«Το να πετύχεις σε κάτι, πέρα από τα συνηθισμένα και που τότε δεν ήταν καθόλου διαδεδομένο, ήταν κάτι που είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ήταν και η μεγαλύτερη πώρωση»
Ενημερωθήκαμε για τον πολύ απαιτητικό αγώνα που έδωσε στην Ιταλία και τις δυσκολίες (πόσες φορές θα επαναληφθεί… αναγκαστικά αυτή η λέξη) που ο ίδιος αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του ως αθλητής στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη (με τον ίδιο πάντως να είναι τυχερός έχοντας την υποστήριξη της Red Bull και όχι μόνο).
Συμβούλευσε τα νεαρά παιδιά που παθιάζονται με το παρκούρ επηρεασμένα από τη θραύση που κάνουν τα βίντεο του σπορ στα social media αλλά δεν μείναμε μόνο εκεί.
Κουβεντιάσαμε για τον ΠΑΟΚ που αγαπά από μικρό παιδί, τον Μέσι, τον Βιεϊρίνια και την Τούμπα.
Ανήκεις στην elite ενός σπορ που αποκτά συνεχώς και περισσότερους φίλους. Πόσο δύσκολο ήταν να κατακτήσεις την κορυφή και πόσο να παραμείνεις σ' αυτή;
«Πάντα το να φτάσεις στην κορυφή είναι πιο εύκολο από το να παραμείνεις σε αυτή. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο να φτάσω και δεν το πίστευα όταν το κατάφερα. Με τον καιρό έμαθα να διαγωνίζομαι και απέκτησα ένα τρόπο σκέψης που με ανέβαζε στο βάθρο πολύ συχνά. Καθώς το Freerunning δεν είναι αντικειμενικό άθλημα, πρέπει να μάθεις να παίζεις το παιχνίδι τους, τα κατάφερα αρκετές φορές. Φέτος είχα γύρω στα 10 βάθρα μέσα σε 12 αγώνες.
Τελευταία σου μεγάλη επιτυχία ήταν η τρίτη θέση στο Art of Motion στην Ιταλία, πως τη βίωσες και ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
«Πραγματικά ίσως ήταν ο δυσκολότερος αγώνας που έχω δώσει μέχρι στιγμής κι αυτό γιατί έπρεπε να περάσω από τον περίφημο «onsite qualifier» λίγες μέρες πριν, στον οποίο συμμετείχαν γύρω στα 100 αθλητές από τους οποίους μόνο οι 3 καλύτεροι περνούσαν στην τελική 18άδα του Red Bull Art Of Motion. Τα κατάφερα δόξα τω Θεώ και βρέθηκα στο βάθρο. Στη συνέχεια στον μεγάλο αγώνα πρέπει να περάσεις στους 6 καλύτερους, το κατάφερα κι αυτό και τέλος πήρα την 3η θέση για το 2019. Ήταν άθλος για μένα».
Πώς επέλεξες το παρκούρ έναντι των παραδοσιακών ομαδικών αθλημάτων στην Ελλάδα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ;
«Το να κάνεις κάτι πέρα από τα συνηθισμένα είναι η λέξη κλειδί. Το να πετύχεις σε κάτι, πέρα από τα συνηθισμένα και που τότε δεν ήταν καθόλου διαδεδομένο, ήταν κάτι που είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ήταν και η μεγαλύτερη «πώρωση». Όταν το κατάφερα, άρχισε ο κόσμος να αναγνωρίζει το άθλημα στην Ελλάδα γιατί είδαν «το παιδί που κέρδισε στη Σαντορίνη» και η συμμετοχή μου εκεί παραμένει μεγάλη μου τιμή».
«Κάποια κρατική στήριξη δυστυχώς δεν υπάρχει, η πολιτεία δεν έχει βοηθήσει ουσιαστικά μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει αρκετή προβολή του αθλήματος στα ΜΜΕ αλλά θέλω να προσπαθήσω να αλλάξω αυτό το σύστημα»
Είσαι Θεσσαλονικιός, γνωρίζεις τα προβλήματα της πόλης και στις αθλητικές υποδομές. Μπορούν τα παιδιά να ασχοληθούν με το παρκούρ; Υπάρχουν οι προπονητές που μπορούν να τα διδάξουν;
«Μέχρι στιγμής στη Θεσσαλονίκη με έχει βοηθήσει μόνο η Μαρία Πασχαλίδου με το πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014», και στο Σοχός Θεσσαλονίκης, το χωριό μου, ο κύριος Νόϊκος Απόστολος και η κυρία Σάμου Χρύσα. Θα ήθελα να μιλήσω και με τον κύριο Ζέρβα κάποια στιγμή να δω πως θα μπορούσαμε να οργανώσουμε κάτι στη πόλη μας, μιας και το Parkour είναι επίσημο άθλημα πλέον και είναι υπό την στέγη της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας. Τώρα από θέμα προπονητών, στο Nouvelle Ωραιοκάστρου σε συνεργασία με τον Ολυμπιονίκη ενόργανης γυμναστικής Βασίλη Τσολακίδη, έχουμε μία σχολή Parkour-Freerunning που γίνεται μέσα σε γυμναστήριο ενόργανης. Έχω αναλάβει εγώ προπονητής φέτος και κάνω προπόνηση σε παιδιά και μεγάλους κάθε Δευτέρα και Παρασκευή από τις 20:00 μέχρι τις 21:30. Επίσης υπάρχει μία ακόμα σχολή στο ΣΕΦΑΑ Θέρμης, το Natural Movement που έχει ο φίλος μου Δημήτρης Καϊμακάμης κι έχει φτιάξει κάτι πολύ ωραίο».
Ποια είναι η καθημερινότητα ενός αθλητή παρκούρ του δικού σου επιπέδου;
«Η καθημερινότητά μου πλέον έχει προπόνηση 6 μέρες/βδομάδα από 2-4 φορές/ημέρα, γύρω στις 4-6 ώρες/μέρα. Πρωί γυμναστική (τρέξιμο και ενδυνάμωση), το μεσημέρι προπόνηση σε εξωτερικό χώρο, το απόγευμα προπόνηση στο γυμναστήριο στο Nouvelle και το βράδυ κάπου κάπου παίζω ποδόσφαιρο που με βοηθάει στην αντοχή μου».
Πιστεύεις πως στην Ελλάδα υπάρχουν τα... περιθώρια για να ασχοληθεί κάποιος επαγγελματικά με το παρκούρ; Υπάρχει η στήριξη της πολιτείας ή εξαρτάται μόνο από τους χορηγούς όπως έχεις εσύ την εταιρία Red Bull;
«Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με το παρκούρ στην Ελλάδα αλλά θα συναντήσει πολλά εμπόδια που θα τον δυσκολέψουν αρκετά. Κάποια κρατική στήριξη δυστυχώς δεν υπάρχει, η πολιτεία δεν έχει βοηθήσει ουσιαστικά μέχρι στιγμής και δεν υπάρχει αρκετή προβολή του αθλήματος ούτε στα ΜΜΕ. Θέλω να προσπαθήσω να αλλάξω αυτό το σύστημα, όχι μόνο για μένα και το άθλημά μου, αλλά για όλους τους αθλητές εκεί έξω που έχουν δώσει μεγάλο αγώνα, έχουν χύσει ιδρώτα και μερικές φορές είναι σαν η κοινωνία να τους γυρνάει την πλάτη. Εύχομαι να αποκτήσουμε κάποια στιγμή μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αθλητισμό γενικά, πέρα από 2-3 αθλήματα που κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος.
Μέχρι τότε, μακάρι εταιρείες όπως η Red Bull να συνεχίσουν να υποστηρίζουν και να αναπτύσσουν τόσο ενεργά, μικρότερα αθλήματα και να στηρίζουν τους ανθρώπους που παλεύουν για διακρίσεις εκεί».
Τι σημαίνει για σένα το παρκούρ;
«Για μένα το Parkour είναι πολλά πράγματα μαζί, είναι το χόμπι μου, είναι το άθλημά μου, είναι η δουλειά μου, είναι ο τρόπος ζωής μου».
Στους πιτσιρικάδες που εντυπωσιάζονται από τα videos του παρκούρ και επιχειρούν μόνα τους να σας μιμηθούν τι θα συμβούλευες;
«Τίποτα δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη, έχουμε φάει πολλά χρόνια στην προπόνηση, έχουμε κάνει πολλά λάθη, κοιτάξτε από τα δικά μας λάθη για να μάθετε κι εσείς, βήμα βήμα. Δεν χρειάζεται βιασύνη, η βιασύνη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος στο Parkour. Ό,τι τραυματισμό είχα μέχρι στιγμής, τα 12 χρόνια που κάνω Parkour, είναι από απροσεξία, από βιασύνη ή επειδή υποτίμησα ένα «απλό» κόλπο. Ελάτε στα γυμναστήρια μας να μάθετε από εμάς και σε πιο ασφαλές περιβάλλον, βάλτε στόχους και πιστέψτε στον εαυτό σας».
Αρκετοί γονείς θεωρούν το παρκούρ επικίνδυνο, θεωρείς πως είναι θέμα άγνοιας;
«Το Παρκούρ είναι όσο επικίνδυνο όσο εσύ το κάνεις. Όταν οδηγείς για παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο είναι επιλογή σου να τρέξεις με 40-50 και επίσης είναι επιλογή σου να τρέξεις με 200. Αν τρέξεις με 200 είναι πολύ πιθανό να τρακάρεις άσχημα και ποιος ξέρει τι γίνεται μετά! Αν τρέξεις με 40 όμως είναι πρώτον, μικρότερες οι πιθανότητες να τρακάρεις και δεύτερον και ακόμα αυτό να γίνει, δεν θα έχει συμβεί κάτι σοβαρό. Με την σωστή καθοδήγηση και πειθαρχία και στο Parkour λοιπόν όλα είναι safe».
Ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο, ποια υπήρξε η καλύτερη αθλητική σου εμπειρία;
«Η καλύτερη εμπειρία μου μέχρι στιγμής στο εξωτερικό ήταν στο Myanmar, απίστευτο μέρος, παρόλα αυτά αγωνιστικά θα έλεγα το παγκόσμιο κύπελλο στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας τον Απρίλιο του 2019, στο οποία πήρα το χρυσό στη κατηγορία Freestyle και το ασημένιο στη κατηγορία Speed, στη 2η θέση θα έβαζα νομίζω το AirWipp Challenge της Σουηδίας το 2017, το οποίο είναι στην ουσία ένα ανεπίσημα παγκόσμιο, στο οποίο αγωνίστηκα με ένα χέρι, καθώς στην προπόνηση τραυματίστηκα σε βαθμό που δε μπορούσα να το ακουμπήσω εύκολα στα εμπόδια και στο τέλος όμως κέρδισα όλο τον αγώνα. Τέλος στη 1η θέση βάζω με διαφορά τη Σαντορίνη, πανέμορφο μέρος, γνωστό σε όλους, στο Red Bull Art Of Motion όπου ξεκίνησε και η καριέρα μου από το 2013 μέχρι και τώρα, το 2014 και το 2015 όταν πήρα το χρυσό 2 χρόνια στη σειρά και είχα όλους τους φίλους μου δίπλα μου να πανηγυρίζουν μαζί μου, ήταν η καλύτερη μου εμπειρία μέχρι στιγμής».
«Ο Αντρέ Βιερίνια μπορεί να μην είναι ο καλύτερος του κόσμου, αλλά το πάθος που έχει για το ποδόσφαιρο και τον ΠΑΟΚ εμένα με εμπνέει όπως επίσης και το ότι δε χρειάστηκε λόγια για να αποδείξει κάτι, οι πράξεις του έκαναν όλη την δουλειά»
Υπάρχουν αθλήματα και αθλητές που θαυμάζεις εκτός του παρκούρ;
«Θαυμάζω τον Λιονέλ Μέσι γιατί είναι ένα παιδί που κανείς δεν περίμενε να φτάσει στην κορυφή του κόσμου λόγω του ότι ήταν μικρόσωμος. Τον θαυμάζω για το απίστευτο ταλέντο του, τη σκληρή δουλειά που έχει ρίξει και κυρίως για το πόσο δίκαιος και τίμιος είναι με βάση αυτά που βλέπω στους αγώνες του. Επίσης θαυμάζω τον Γιάννη Αντετοκούμπο, που αν και είναι μόλις ένα χρόνο μεγαλύτερος μου, έχει καταφέρει τόσα πολλά! Πιο πολύ θαυμάζω τη διαδρομή του γιατί τίποτα δεν του ήρθε έτοιμο, πάλεψε, πέρασε δύσκολα και τελικά δικαιώθηκε. Ο Αντρέ Βιερίνια επίσης, μπορεί να μην είναι ο καλύτερος του κόσμου, αλλά το πάθος που έχει για το ποδόσφαιρο και τον ΠΑΟΚ εμένα με εμπνέει όπως επίσης και το ότι δε χρειάστηκε λόγια για να αποδείξει κάτι, οι πράξεις του έκαναν όλη την δουλειά».
Σε έχουμε δει να πρωταγωνιστείς σε ένα καταπληκτικό βίντεο με τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Είσαι φίλαθλος της ομάδας;
«Από μικρό παιδί πήγαινα με τον μπαμπά στη Τούμπα, και στην 4 και παντού. Ήταν τιμή μου που έκανα αυτό το βίντεο με την ομάδα και εννοείται πως είμαι φίλαθλος. Και ποιος ξέρει; Ίσως έρθουν και περισσότερα με ΠΑΟΚ και DK».
Πηγαίνεις στην Τούμπα για να παρακολουθήσεις κάποιο παιχνίδι;
«Πλέον λόγο χρόνου είναι σίγουρα πιο δύσκολο, αλλά γενικά το βάζω στο πρόγραμμά μου γιατί θέλω να πηγαίνω. Ο τελευταίος αγώνας που πρόλαβα ήταν με τον Άγιαξ».
