Η «εκδίκηση» είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο λένε. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι ΗΠΑ, παρότι δεν είχαν βαθμολογικό ενδιαφέρον, με δύο γκολ στις καθυστερήσεις είχαν κερδίσει τον Παναμά και του στέρησαν το δικαίωμα να παίξει μπαράζ για την πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Τα ξημερώματα της Τετάρτης, οι Παναμέζοι πήραν το αίμα τους πίσω, αφού με τη νίκη τους 2-1 επί της Κόστα Ρίκα, σε συνδυασμό με την ήττα των Αμερικανών στο Τρινιντάντ & Τομπάγκο με το ίδιο σκορ, έφεραν τη χώρα με την περίφημη διώρυγα για πρώτη φορά στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφήνοντας εκτός τις ΗΠΑ.
Το γκολ του ήρωα Ρομάν Τόρες στο 88΄ αποτέλεσε αφορμή για ξέφρενους πανηγυρισμούς σε ολόκληρη τη χώρα, για μία σπουδαία διάκριση η οποία ήρθε κατόπιν πολλής προσπάθειας, αλλά και δουλειάς, ειδικά την τελευταία δεκαετία, που τουλάχιστον σε εθνικό επίπεδο ο Παναμάς έχει πραγματοποιήσει άλματα προόδου.
Όταν μιλούσαμε για ποδόσφαιρο στον Παναμά τα προηγούμενα χρόνια, το μόνο που πιθανώς να γνώριζε κάποιος, ήταν το όνομα του Χούλιο Ντελί Βαλντές. Ο επιθετικός, ο οποίος έκανε καριέρα στα γήπεδα της Ευρώπης με τις φανέλες των Κάλιαρι (1993-95), Παρί Σεν Ζερμέν (1995-97), Οβιέδο (1997-00), Μάλαγα (200-03), κρεμώντας τα παπούτσια του το 2006 στην Άραμπε Ουνίδο της πατρίδας του. Όλα αυτά τα χρόνια κατέγραψε με την Εθνική μόλις 44 συμμετοχές και 18 γκολ, αφού οι αγώνες που έδινε ο Παναμάς τα χρόνια εκείνα δεν ήταν και πολλοί. Επαιζε στον πρώτο γύρο διπλά ματς και αποκλειόταν. Με την πάροδο των χρόνων, έφτασε και στον δεύτερο, αλλά λόγος για πρόκριση στην τελική φάση δε γινόταν.
Ο Ντελί Βαλντές ανέλαβε προσωρινά προπονητής της ομάδας το 2006, έχοντας παράλληλα πόστο και στις μικρές εθνικές. Πέρασε για μια τριετία ως βοηθός προπονητή στη Μάλαγα, αποκτώντας εμπειρίες, για να επιστρέψει την τριετία 2010-13 στην Εθνική, αποτυγχάνοντας την ύστατη στιγμή να οδηγήσει την ομάδα στα μπαράζ, έχοντας βοηθό του, τον αδερφό του Χόρχε, που επίσης έκανε καριέρα ως ποδοσφαιριστής.
Ωστόσο, ο Ντελί Βαλντές ήταν αυτός που οργάνωσε τις μικρές εθνικές ομάδες, τα προηγούμενα χρόνια, με σωστό τρόπο δουλειάς, φτάνοντας στο σημείο στο τρέχον ρόστερ, μόλις 10 από τους 23 να είναι άνω των 30 ετών, ενώ άλλοι 23 που έχουν κληθεί την τελευταία τριετία, να είναι επίσης κάτω των 30. Μπόλιασε τους παλιούς με τους νέους και κατάφερε να οδηγήσει τη χώρα στον τελικό του Gold Cup το 2013, χάνοντας 1-0 από τις ΗΠΑ, ενώ δύο χρόνια νωρίτερα είχε φτάσει στα ημιτελικά.