Xαλαρά-χαλαρά στις γιορτές και χωρίς την πίεση των αγώνων, οι μεγαλομέτοχοι δύο μεγάλων ομάδων ασχολήθηκαν με τους προπονητές τους.
Ο Μαρινάκης δεν είχε λόγους να το κάνει. Είχε προλάβει να στείλει αδιάβαστο τον Μαρτίνεθ για να φέρει τον Καρβαλιάλ κι έτσι έκανε Χριστούγεννα με την ηρεμία του και με το μυαλό του πιο πολύ στη Νότιγχαμ Φόρεστ, που ταπείνωσε εκτός έδρας τη Νιούκαστλ (3-1) και πήρε μια βαθμολογική ανάσα. Ο Μελισσανίδης έκλεισε τα αυτιά του στις σειρήνες του παραλογισμού και άφησε στην ησυχία του τον Αλμέιδα, με τον οποίο πριν από λίγους μήνες μόλις πανηγύριζε την κατάκτηση του νταμπλ.
Ο Σαββίδης αντάλλαξε ευχές με τον Λουτσέσκου μέσω Skype και μέσα σε πέντε λεπτά συμφώνησαν να ανανεώσουν τη συνεργασία τους. Τι πιο λογικό και φυσιολογικό από το να “επεκταθεί” το συμβόλαιο του πιο πετυχημένου προπονητή στην ιστορία του ΠΑΟΚ, σε μια εποχή, μάλιστα, που αποδεικνύεται περίτρανα η ικανότητά του να δημιουργεί μεγάλη ομάδα όταν έχει στη διάθεσή του ποιοτικούς παίκτες και όταν το πρότζεκτ που ακολουθεί στοχεύει σε κατάκτηση τίτλων και όχι σε όλα τα άλλα τα φαιδρά που είχαν προκαλέσει αλαλούμ την περσινή σεζόν.
Ο Αλαφούζος, όμως, ήθελε να... δράσει δυναμικά και να δώσει χρώμα στο γιορτινό διήμερό του. Πότε πήγε στην Τουρκία, πότε συμφώνησε με τον Τερίμ, πότε ανακοίνωσε στον Γιοβάνοβιτς ότι τον διώχνει, κανείς δεν πήρε είδηση. Σβέλτα και στα μουλωχτά, άλλαξε προπονητή χριστουγεννιάτικα, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια την έννοια της αξιοπρέπειας, την ποδοσφαιρική λογική και τον σεβασμό που όφειλε να δείξει όχι μόνο στον Γιοβάνοβιτς αλλά και στη συντριπτική πλειονότητα των οπαδών του Παναθηναϊκού. Οι οποίοι, όσο και να προσπαθούν, δεν μπορούν να βρουν μια λογική αιτία για την απομάκρυνση του Ιβάν, ακόμη κι αν πιέσουν τον οργανισμό τους να “χωνέψει” τον άγαρμπο τρόπο με τον οποίο έγινε.
Λέγεται ότι ο Αλαφούζος διαπίστωσε ότι οι δυνατότητες του Γιοβάνοβιτς “έπιασαν” το ταβάνι τους. Οτι δεν μπορούσε να προσφέρει κάτι περισσότερο στον Παναθηναικό. Οπου κάτι περισσότερο, τι άλλο; ένα Πρωτάθλημα.
Το βρίσκω αστείο. Ισα-ίσα που ο Παναθηναϊκός με τον Γιοβάνοβιτς προπονητή τρύπησε το ταβάνι των δυνατοτήτων του ως ομάδα. Το 2022 πήρε το Κύπελλο και πέρσι διεκδίκησε πέρσι μέχρι το τέλος το Πρωτάθλημα. Με σύμμαχο μια τρομερή εύνοια της τύχης και στις δύο διοργανώσεις, αλλά αυτό ο Αλαφούζος... δεν το ξέρει, γιατί δεν θέλει να το παραδεχτεί. Με σύμμαχο επίσης πολλές ευνοϊκές διαιτητικές αποφάσεις, από την εφεύρεση του πέναλτι από τον Λαόθ στον τελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, μέχρι και πολλά άλλα σφυρίγματα στο περσινό Πρωτάθλημα, αλλά ούτε αυτό το ξέρει ο Αλαφούζος.
Εγώ ξέρω ότι χωρίς Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός ούτε τίτλο θα διεκδικούσε, ούτε προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ θα έπαιζε, ούτε σε όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ θα έμπαινε. Ένα σκορποχώρι θα ήταν. Ένας... καρπαζοεισπράκτορας. Όπως ήταν και όλα τα πολλά προηγούμενα χρόνια. Αλλά είναι αυτό που και πριν από τα Χριστούγεννα έγραψα. Λείπει το γνώθι σε αυτόν. Έλειψε από τον Αλαφούζο η ικανότητα να εκτιμηθούν οι πραγματικές δυνατότητες του Παναθηναϊκού.
Οπότε, ξιπασμένος από τις επιτυχίες που ήρθαν με τον Γιοβάνοβιτς, όπως η ψείρα που χορταίνει και βγαίνει στον γιακά, ξύπνησε μια μέρα, έδιωξε τον Γιοβάνοβιτς και πήρε τον Τερίμ, για τι άλλο; Για να κατακτήσει ο Παναθηναϊκός το Πρωτάθλημα. Δηλαδή, κατά την εκτίμηση του Αλαφούζου μπορεί ο Παναθηναϊκός να πάρει το Πρωτάθλημα, αλλά για να τα καταφέρει έπρεπε να ξηλωθεί το χαμηλό ταβάνι των δυνατοτήτων του Σέρβου κόουτς και να στηθεί το υψηλό ταβάνι του Τούρκου.
Θα δείξει ο χρόνος αν θα δικαιωθεί ή όχι. Μέχρι τότε, κάθε νοήμων άνθρωπος, ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζει, δίνει συγχαρητήρια στον Ιβάν Σαββίδη που ανανεώνει από τώρα το συμβόλαιο του πετυχημένου προπονητή του ΠΑΟΚ και αποδοκιμάζει τον Γιάννη Αλαφούζο που διώχνει κακήν κακώς τον προπονητή του Παναθηναϊκού, που δεν υπάρχει άνθρωπος σ' αυτή τη χώρα να πει ότι δεν ήταν κι αυτός πετυχημένος.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
