Κοτσαχείλη: «Νιώθω περήφανη για τα τέσσερα σερί Πανελλήνια, το στιπλ με επέλεξε»

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

Η Ισαβέλλα Κοτσαχείλη είναι μια δρομέας μεσαίων αποστάσεων. Όχι. Δεν είναι απλά μια δρομέας μεσαίων αποστάσεων. Είναι η πανελληνιονίκης 3000μ. στιπλ για το 2022, φτάνοντας τα τέσσερα σερί χρυσά μετάλλια σε Πανελλήνια πρωταθλήματα.

Η αθλήτρια του Πανιωνίου μίλησε στο Metrosport.gr για τη φετινή της χρονιά που την βρήκε να κάνει ατομικό ρεκόρ σε 800μέτρα, 1500 και 3000μ. στιπλ, σχολίασε το γεγονός πως άδειασε από ενέργεια στους Βαλκανικούς της Ρουμανίας, μας διηγήθηκε πως ξεκίνησε τον στίβο και την έμπνευση που πήρε από την οικογένειά της.

Επίσης, η Ισαβέλλα αναφέρθηκε στις εγκαταστάσεις στην Πάτρα, την πόλη που σπουδάζει, στον προπονητή της που την πίστεψα και την έκανε πρωταθλήτρια πριν το πιστέψει εκείνη ενώ τόνισε πόσο την στηρίζει ο σύλλογός της, ο Πανιώνιος.

-Γεια σου Ισαβέλλα. Συγχαρητήρια για το χρυσό στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης. Πως αισθάνεσαι που είσαι για 4^η συνεχόμενη φορά πρωταθλήτρια στα 3.000 μέτρα στιπλ;

«Κάθε φορά νιώθω πως κερδίζω πρώτη φορά, δεν σκέφτομαι τις προηγούμενες φορές. Είναι μία κούρσα για να τα δώσω όλα, σε κάθε τερματισμό, νιώθω περήφανη και χαρούμενη».

-Φαντάζομαι είσαι ευχαριστημένη με την επίδοσή σου (10.17.81), καθώς μιλάμε για ατομικό ρεκόρ.

«Είμαι πολύ ευχαριστημένη, ατομικό ρεκόρ είχα να κάνω από το 2019, το ευχαριστήθηκα γιατί μετά τις καραντίνες και τον κορωνοϊό, ενώ έκανα καλή προπόνηση, δεν είχα το ερέθισμα των αγώνων και δεν μου έβγαιναν οι επιδόσεις στα Πανελλήνια. Μπορώ και καλύτερα, ήταν σαν ένα ξεσκούριασμα. Ενιωθα καλά και μπορούσα ακόμη καλύτερα».

«Αδειασα από ενέργεια στους Βαλκανικούς, ωραία εμπειρία το 800άρι στο Πανελλήνιο»

-Εκτός από τα 3000 μέτρα στιπλ, έχεις τρέξει και στα 1500 αλλά και στα 5000. Στο Καυτανζόγλειο δεν σε είδαμε σε κανένα από τα δύο. Γιατί;

«Το 1500άρι είναι ακριβώς πριν το στιπλ που είναι το κύριο αγώνισμά μου οπότε δεν γινόταν εκ των πραγμάτων να το τρέξω. Το 5άρι δεν μου βγαίνει ικανοποιητικά λόγω κούρασης, εμποδίων, και έτσι κάναμε μια αλλαγή με τον προπονητή μου φέτος και έτρεξα στα 800μέτρα. Πήγε πολύ καλά και έκανα 2.13’’ (ατομικό ρεκόρ), το χάρηκα πάρα πολύ, δεν εστίασα στην προπόνηση σε αυτό, μια χαρά ήταν η 6^η θέση. Δεν περίμενα να περάσω καν στον τελικό, ήθελα μια ωραία εμπειρία. Τελευταίος μου αγώνας για φέτος ήταν στην Κρήτη πριν λίγες ημέρες, έτρεξα στο 1500άρι και έκανα ατομικό ρεκόρ με 4.28’’».

-Νωρίτερα είχε προηγηθεί η 8^η θέση στους Βαλκανικούς στη Ρουμανία. Ηταν μια εμπειρία για σένα ή ήθελες κάτι παραπάνω;

«Στη Ρουμανία πήγα με διαφορετικούς στόχους, επειδή η προπόνησή μου πήγαινε καλά, στην Ελλάδα δεν έχω μεγάλο ανταγωνισμό. Εκεί ήταν μεγάλη ευκαιρία να με τραβήξουν οι άλλες κοπέλες για να κάνω ατομικό ρεκόρ, ωστόσο ήταν από τις μέρες που όλα πήγαν λάθος. Αδειασα από ενέργεια και δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω ούτε σε επίδοση του επιπέδου μου. Ηταν απλά μια κακή μέρα».

-Δεν ήσουν ούτε στους Μεσογειακούς του Οράν, ούτε πήγες στο Παγκόσμιο του Ορεγκον; Γιατί;

«Στο Παγκόσμιο δεν έχουμε κάποιον για στιπλ, είμαι μακριά από τα όρια για το Ορεγκον. Στο Ευρωπαϊκό γίνεται μέσω ράνκινγκ όχι για φέτος αλλά για δύο χρόνια μετά, είναι βατό για να το πετύχω. Στους Μεσογειακούς δεν είχα κάνει καλούς αγώνες νωρίτερα και γι’ αυτό δεν πήγα».

-Επόμενος στόχος το Ευρωπαϊκό του Μονάχου;

«Βρέθηκα 9 θέσεις μακριά από τις θέσεις για το Μόναχο αλλά δεν έχω άλλους αγώνες για να το κυνηγήσω».

-Η χρονιά πήγες όπως την σχεδίασες;

«Οι προπονήσεις πήγαιναν καλά, οι αγώνες δεν πήγαιναν τόσο καλά. Φέτος είχα περισσότερους αγώνες, αλλά δεν έβγαιναν οι επιδόσεις που ήθελα (σ.σ. γέλια)».

«Το 2017 πήρα το πρώτο μετάλλιο και κατάλαβα τι μπορώ να πετύχω στον στίβο»

-Θέλεις να μας πεις μερικές από τις σημαντικότερες διακρίσεις σου;

«Στο Ευρωπαϊκό ομάδων το 2019 στην Πολωνία, είχα κάνει ατομικό ρεκόρ (10.22.66) εκεί πέρα. Δεν ήταν η θέση (11^η) που το έκανε σημαντικό αλλά η επίδοση, ήταν η πρώτη μεγάλη μου διοργάνωση. Μετά από αυτό, το Πανελλήνιο του 2017 στην Πάτρα, ήταν το πρώτο μετάλλιο στα 1500μ. το Σάββατο και τα 5000μ. την Κυριακή, το πρώτο το ένιωσα πιο έντονα, ήταν η κούρσα που μου έδωσε να καταλάβω πως μπορώ να πετύχω κάτι καλό στον στίβο».

-Ποιος είναι ο αγώνας που δεν θα ξεχάσεις ποτέ και σε ποιον θα ήθελες να ξανατρέξεις;

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που κέρδισα Πανελλήνιο το 2019 στα στιπλ. Θα ήθελα να ξανατρέξω το Ευρωπαϊκό ομάδων το 2019 στην Πολωνία, ήταν πολύ σημαντική χρονιά για μένα, πρώτο διεθνές μετάλλιο, πρώτη φορά με την εθνική ομάδα».

-Εχεις συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες, όπως στον Μαραθώνιο της Αθήνας αλλά και σε ανώμαλους αγώνες σε βουνό. Τι απολαμβάνεις περισσότερο; Έναν αγώνα εντός ή εκτός ταρτάν;

«Για την ώρα προτιμώ το ταρτάν, το λατρεύω. Μου αρέσει γενικά για να τρέχω και να πιέζομαι για ένα καλό αποτέλεσμα. Οι αγώνες δρόμου είναι αγώνες χαράς, δεν έχουν τόση πίεση».

-Πως ξεκίνησες τον στίβο; Ποια ήταν η έμπνευσή σου;

«Από μικρή έκανα αθλήματα, στον Πανιώνιο ξεκίνησα για ενόργανη, αλλά ήμουν μεγάλη για πρωταθλητισμό. Ετσι πήγα στον στίβο, νομίζω ήμουν 12 ετών. Από τότε κόλλησα στον στίβο, από την αρχή με έβαλαν στις αποστάσεις ημιαντοχής. Πέρα από τις Πανελλήνιες που σταμάτησα, το κάνω συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια.

Η έμπνευσή μου έρχεται από την οικογένειά μου, αγαπάμε τον αθλητισμό μου, ήξερα πως θέλω να κάνω κάτι στον αθλητισμό. Εχω γνωρίσει ανθρώπους που είχαν πετύχει πράγματα και ήθελα να τα κάνω. Και μέσα μας υπάρχει μια έμπνευση. Ο μπαμπάς μου έκανε στίβο, ταχύτητες. Η μαμά μου έκανε ενόργανη. Είναι τρόπος ζωής για την οικογένειά μου ο αθλητισμός».

-Πως αποφάσισες να γίνεις δρομέας μεσαίων αποστάσεων;

«Από μικρή που ξεκίνησα στίβο στον Πανιώνιο, είδαν ότι έχω μια κλίση προς την αντοχή. Μου αρέσει κιόλας, είχα πάρει και μια γεύση από 800μ. και 1500-5000μ. στο Πανεπιστήμιο. Tο στιπλ το ξεκίνησα το 2019. Μπορώ να πω πως με επέλεξε. Το 2018 με είδε σε μια προετοιμασία ένας Ιταλός προπονητής και μου είπε να δοκιμάσω το στιπλ».

-Ποιες είναι οι δυσκολίες στο συγκεκριμένο αγώνισμα;

«Γενικά τα αγωνίσματα αντοχής έχουν πολλές δυσκολίες. Τα πόδια βαραίνουν, κουράζεσαι, είναι εμπόδια και η λίμνη. Είναι μια συνδυαστική κούραση, αναπνευστική και εμποδίων. Είναι ένα δύσκολο αλλά πολύ όμορφο αγώνισμα».

«Η Πάτρα αγκαλιάζει τον αθλητισμό, ο προπονητής μου με πίστεψε πριν από μένα»

-Μένεις στην Πάτρα. Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις την κατάλληλη προετοιμασία εκεί και πόσο καλές είναι οι εγκαταστάσεις;

«Η Πάτρα είναι μια πόλη που αγκαλιάζει τον αθλητισμό και έχει πολλά μέρη για να κάνεις προπόνηση, εντός και εκτός σταδίου. Το στάδιο είναι υπέροχο και τα μέρη είναι πολύ όμορφα. Έχει ένα δάσος που για εμάς τους δρομείς είναι πολύ ωραία. Ήταν πολύ καλή προπονητική εμπειρία στην Πάτρα».

-Προετοιμασία που κάνεις συνήθως; Ιταλία και Ελβετία; Τι ξεχωριστό σου δίνει στη χρονιά σου;

«Ελβετία πήγα πρώτη φορά πέρυσι στο ολυμπιακό προπονητικό κέντρο, πάνε όλοι οι μεγάλες οι αθλητές. Στην Ιταλία πήγα το 2018, μέσω φιλικών σχέσεων με μια ιταλική ομάδα. Πήγα με δικά μου έξοδα. Προπονείσαι με άλλους αθλητές, ισάξιους και καλύτερους από σένα, βλέπεις αθλητές που τους βλέπεις στην τηλεόραση, είναι όλα μια εμπειρία για να γίνεις καλύτερος αθλητής».

-Ποια είναι η σχέση σου με τον προπονητή σου, Γιάννη Δαγκόγλου;

«Με ανέλαβε όταν πήγα στην Πάτρα και άρχισα τις σπουδές μου, μου είπε θα σε κάνω πρωταθλήτρια πριν καν το πιστέψω εγώ. Eκείνος με έφτασε στο επίπεδό που είμαι, με ανέδειξε, εδώ και επτά χρόνια είναι ο προπονητής μου».

-Ο σύλλογός σου, ο Πανιώνιος, πόσο σε στηρίζει;

«Δεν έχω παράπονο, με στηρίζουν πολύ. Είμαι εκεί από τα 12 μου. Και οικονομικά και ψυχολογικά με στηρίζουν».

-Η Πολιτεία σας στηρίζει;

«Δεν είμαι σε τέτοιο επίπεδο πολύ υψηλό για να είμαι ανάμεσα σε αθλητές που στηρίζει η Πολιτεία».

-Πως συνδυάζεις τις σπουδές με τον πρωταθλητισμό;

«Σπουδάζω χημικός μηχανικός, είναι μια πολυτεχνική σχολή. Η ολοκλήρωση είναι δύσκολη, το αγαπώ όσο και τον αθλητισμό, δεν μου φάνηκε βάρος. Ο συνδυασμός είναι δύσκολος, αλλά όλα θέλουν πρόγραμμα, θέληση και βγαίνει».

-Τι συμβουλή θα έδινες στα μικρά παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τον στίβο.

«Θα τους έλεγα να κάνουν όνειρα και να τα ακολουθούν χωρίς να τους εμποδίζει τίποτα. Όλα είναι δυνατά αρκεί να το θέλεις αρκετά».