Του Θάνου Μπούζα
Την στιγμή που γράφουμε το συγκεκριμένο άρθρο υπέπεσε στην αντίληψη μας η ψηφοφορία που γίνεται μετά από κάθε ματς του ΠΑΟΚ για το ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης στο παιχνίδι που προηγήθηκε με την Μπραν. Αυτή η «μη είδηση» αλλά απλή σημειολογία, μας άλλαξε ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης για το χθεσινό παιχνίδι και την απώλεια δύο υπερπολύτιμων βαθμών για τον Δικέφαλο.
Αναζητούσαμε μέσα στις λεπτομέρειες του ματς να βρούμε το «τι έφταιξε» και ο ΠΑΟΚ παρουσίασε αυτά τα πολλαπλά κενά που ως χαρακτηριστικά είχαν την απουσία ικανότητας πίεσης στην Μπραν καθώς και τη δημιουργία φάσεων που οδηγούσαν στην τελική εκτέλεση για την επίτευξη τέρματος. Το πρώτο ημίωρο δεν βλέπαμε κανέναν ΠΑΟΚ στο γήπεδο. Δεν είναι αποδεκτό η απουσία του Κωνσταντέλια να οδηγεί σε αγωνιστικό ορυμαγδό που έκανε τη Μπραν να φαίνεται σα να είναι ο γηπεδούχος. Δεν θα επεκταθούμε στην 30λεπτη απουσία του ΠΑΟΚ με την έναρξη του ματς και τη λάθος ενέργεια του Μεϊτέ στο πέναλτι.
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε στην εν προκειμένω περίπτωση είναι η επιμονή του προπονητή να χρησιμοποιεί έναν παίκτη ο οποίος έστω και σιωπηρά και κατά βάση με την εμφάνισή του ΔΗΛΩΝΕΙ ότι θέλει ξεκούραση-διάλειμμα-ανάπαυλα για να επανακτήσει τις δυνάμεις του που αναδεικνύουν τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες. 1840 λεπτά, 22 συμμετοχές έγιναν μπούμερανγκ και οδήγησαν την απόδοσή του στην κατιούσα. Σημείο δεύτερο: οι τρεις ΜΟΝΟ αλλαγές. Η προφανή έλλειψη αγωνιστικής εμπιστοσύνης στους Θυμιάνη, Χατσίδη και Μύθου, είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Κυρίως για τους δυο τελευταίους και δη στη μη χρησιμοποίηση του Μύθου η αιτιολόγηση μοιάζει να είναι ανύπαρκτη. Μάλιστα αυτή η μη χρησιμοποίηση συνδυάζεται με την παντελώς ποδοσφαιρικά ασυνάρτητη χρησιμοποίηση του Τσάλοφ. Ένας παίκτης που ήρθε με 7 γκολ από τη Ρωσία (τα υπόλοιπα 9 ήταν από πέναλτι) έκανε τριετές συμβόλαιο που άρχισε να μας θυμίζει την περίπτωση του Μουργκ.
Του Αυστριακού που πλούτησε οικονομικά χωρίς να αγωνίζεται στην πρώτη ομάδα σε βάρος της δυνατότητας της ΠΑΕ να αποκτήσει αξιολογότερους ξένους παίκτες. Η συμμετοχή του Τσάλοφ μοιάζει περισσότερο με ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Από τη μια λυπόμαστε τον ποδοσφαιριστή που δείχνει μέσα στο γήπεδο ένα ΑΒΟΥΛΟ ΟΝ, και από την άλλη δεν ανεχόμαστε μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ , με τους στόχους που έχει, να τον χρησιμοποιεί. Και για να το μεγιστοποιήσουμε βάση της αγανάκτησης που μας προσδίδουν οι εμφανίσεις του: δεν θα έπρεπε να είναι ανελλιπώς στην αποστολή.
Στην παραφιλολογία αναφέρθηκε ότι χρησιμοποιείται προκειμένου να βρεθεί ομάδα για να «πάει» ο παίκτης είτε σαν δανεικός είτε σαν μεταγραφή. Όμως για τον συγκεκριμένο ακόμη και αν θελήσεις να αποκόψεις από τα βίντεο του αγώνα τις καλές του στιγμές…απλά δεν τις βρίσκεις. Δεν υπάρχει καμία. Τουναντίον τον παρατηρούμε σε κακές στιγμές. Σε αντεπιθέσεις με περισσότερους παίκτες του ΠΑΟΚ αντί να δώσει μια πάσα «νηπίου» στον Ντεσπότοφ…να τη χαρίζει στον αντίπαλο.
Συμπερασματικά είναι από οδυνηρό ως απρεπές αλλά όχι άδικο το πως χαρακτηρίζει η συντριπτική πλειοψηφία όλων μας την συμμετοχή του Τσάλοφ στην προσπάθεια του Δικεφάλου να πετύχει τους στόχους. Αλλά το «ΠΡΕΠΕΙ» είναι ένα ακλόνητο συναίσθημα που επιβάλει στον κ. Λουτσέσκου και τον κ. Σαββίδη ο πρώτος να μην το χρησιμοποιεί μέχρι να δει αν θα μπορέσει να ανακάμψει και ο δεύτερος να κινηθεί άμεσα για την απόκτηση ενός φορ καλύτερου και από τον Γιακουμάκη.
Ο κόσμος δεν επιθυμεί αλλά απαιτεί την άμεση λύση στο ζήτημα αυτό. Το 70% ποσοστό ποδοσφαιρικής ειρωνείας-απογοήτευσης καταδεικνύει την αμεσότητα των κινήσεων που επιβάλλεται να πραγματοποιήσει η ομάδα των υπευθύνων για τον ΠΑΟΚ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify
