Eνα ακλόνητο συμπέρασμα που μας επιτρέπει να βγάλουμε ο φετινός
ΠΑΟΚείναι ότι έχει αρκετά κενά στο ρόστερ του. Ορισμένες θέσεις και ορισμένοι ρόλοι δεν καλύπτονται με παίκτες ποιοτικούς και σε κάποιες άλλες θέσεις δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση πίσω από τους βασικούς.
Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο πολύ σημαντικό συμπέρασμα, το οποίο ωστόσο δεν ανατρέπει το βασικό, αντίθετα το επιβεβαιώνει: Παρά το έντονο πολλές φορές πρόβλημα στην ανάπτυξη, λόγω έλλειψης ενός πολύ ποιοτικού επιτελικού χαφ, η ομάδα βρίσκει τρόπο να σκοράρει. Με 32 γκολ, είναι δεύτερη, πίσω από τον Ολυμπιακό που έχει πετύχει 45. Βρίσκει όμως και τρόπους να δέχεται γκολ και, μάλιστα, τα περισσότερα από τα 15 που δέχτηκε μέχρι σήμερα, ήταν κοροϊδίστικα, πράγμα που ισχύει και για τους αγώνες στην Ευρώπη. Ο ΠΑΟΚ έχει δεχτεί τρία γκολ περισσότερα από τον Παναθηναικό, τέσσερα από τον Αρη, οκτώ από τον Ολυμπιακό και μόλις τέσσερα λιγότερα από τον Αστέρα Τρίπολης. Συνεπώς, αχίλλειος πτέρνα της ομάδας είναι η αμυντική λειτουργία της. Εκείνη στην οποία κυρίως στηρίχτηκε για να κατακτήσει δύο νταμπλ.
Εκτός από τα λίγα ωραία γκολ που πέτυχαν οι αντίπαλοι και που δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν και εκτός από τα επίσης λίγα που προήλθαν από λανθασμένες υποδείξεις των διαιτητών, όπως το ανύπαρκτο πέναλτι με τον Αρη ή το δεύτερο γκολ της ΑΕΚ που κακώς “μέτρησε” στην Τούμπα, σε όλα τα υπόλοιπα οι παίκτες του ΠΑΟΚ είτε σαστίζουν σε αντεπιθέσεις και χάνουν θέσεις και παίκτες, είτε δεν μαρκάρουν και δεν διεκδικούν καν την μπάλα σε “στημένα”, είτε την “πουλάνε” φτηνά και δέχονται το γκολ από το πουθενά. Κι όλα αυτά δεν είναι λάθη μόνο των αμυντικών παικτών. Είναι λάθη όλων. Είναι αδυναμία της ομαδικής αμυντικής λειτουργίας.
Λένε κάποιοι ότι αυτή η αδυναμία οφείλεται στην έλλειψη συγκέντρωσης. Λάθος. Η εξήγηση είναι απλή. Οφείλεται στην έλλειψη της ποιότητας εκείνης που θα εξασφάλιζε πολύ λιγότερα λάθη, πολύ λιγότερα “πουλήματα” της μπάλας, πολύ καλύτερα μαρκαρίσματα και καθόλου σαστιμάρα στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική. Δεν είναι τόσο περίπλοκο. Η ποιοτική ομάδα (τηρουμένων των αναλογιών, ανά Πρωτάθλημα και χώρα) πετυχαίνει πολλά γκολ, δέχεται λίγα, παίρνει νίκες, κατακτά τίτλους. Η λιγότερο ποιοτική πετυχαίνει λιγότερα γκολ, δέχεται περισσότερα, παίρνει λιγότερες νίκες και δεν κατακτά τίτλους. Και η ακόμη πιο αδύναμη, είτε περιφέρεται ως κομπάρσος στο Πρωτάθλημα, είτε παλεύει να μείνει στην κατηγορία, είτε υποβιβάζεται. Τόσο απλά.
Επομένως, για να κατακτήσει τίτλους μια ομάδα στο Πρωτάθλημά της πρέπει να είναι ανώτερη από τους αντιπάλους της. Και πώς γίνεται αυτό; Με το να διαθέτει καλύτερους παίκτες από τις άλλες ομάδες. Ποιοτικούς παίκτες σε όλες τις θέσεις και για όλους τους ρόλους. Να, λοιπόν, που καταλήξαμε εκεί από όπου αρχίσαμε...
ΥΓ. Μακάρι το σημερινό ματς με τον Ολυμπιακό να είχε τη βαθμολογική σημασία που θα ταίριαζε στον ΠΑΟΚ. Εχει όμως τεράστια σημασία, όχι μόνο για το γόητρο, αλλά και γιατί θα προσφέρει και άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
