Η αλήθεια είναι πως κι ο ίδιος – εκτός από τους φίλους του «δικέφαλου» - το ήθελε. Εκείνοι το ευχόταν και… Προσευχόταν για αυτό. Αυτός ξυπνούσε και κοιμόταν με αυτό. Δεν πήγαινε άλλο. Ήταν σε αδιέξοδο. Κι αυτός κι η ομάδα του.
Εξ αιτίας κι αυτού και αυτής… Μάλλιασε το χέρι μας, να το γράφουμε δεν έφταιγε μόνον ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Έφταιγαν κι οι παίκτες… Εξ αιτίας τους λοιπόν… η ομάδα τους οδηγήθηκε σε αδιέξοδο.
Έτσι ήρθε ουρανοκατέβατη η έξοδος από το αδιέξοδο. Την αποχώρηση του Αμπέλ Φερέιρα ευχόταν και προσευχόταν οι ΠΑΟΚτσήδες. Την αποχώρηση του προσδοκούσε για λύτρωση. Την επιζητούσε κι ο ίδιος.
Έφυγε αλλά άφησε πίσω του απώλειες έξι βαθμών στο Πρωτάθλημα και τεσσάρων στο Γιουρόπα Λιγκ. Αυτός βρήκε τον δρόμο για τα καλύτερα. Ο ΠΑΟΚ θα τον βρει; Ο χρόνος θα δείξει…
Ο κόσμος πανηγυρίζει για την έλευση του Πάμπλο Γκαρσία! Ήταν μεγάλη του προσδοκία, να βρεθεί στον πάγκο του ΠΑΟΚ ο άνθρωπος ο οποίος τον ενέπνεε και τον εξέφραζε. Ναι, αλλά… Δεν παίζει μπάλα ο κόσμος. Μεταξύ μας; Εάν έπαιζε ο ΠΑΟΚ δεν θα ήταν εδώ, όπου είναι.
Θα ήταν σε δυσθεώρητα ύψη. Ο κόσμος του βλέπετε, θα έδινε και τη ζωή του για την ομάδα του. Προπονητές και παίκτες δεν την δίνουν. Ο κόσμος δε θα έπαιζε για τα λεφτά. Προπονητές και παίκτες γι’ αυτά παίζουν. Δουλειά τους είναι εξάλλου…
Δεν τον ήθελε ο κόσμος στον ΠΑΟΚ. Το αντιλαμβανόταν κι ο Αμπέλ Φερέιρα. Δεν το ένιωθε στον υπέρτατο βαθμό – σε αυτόν είχε φθάσει η οργή του κόσμου – ένεκα Κορωνοϊού. Ήτοι, της ψυχρής Τούμπας. Κατά βάθος αντιλαμβανόταν. Δεν το έδειχνε από υπέρμετρο εγωισμό. Φάνηκε και την ώρα του αποχαιρετισμού. «Είμαι περήφανος», είπε στους παίκτες του. «για όσα πετύχαμε». Δίχως ανα αναφέρει κάποιες από τις επιτυχίες του!
Δεν του έκατσε ο ΠΑΟΚ. Ανέλαβε μία ομάδα – Πρωταθλήτρια και Κυπελλούχο - η οποία δεν ήταν δική του. Δεν την διαχειρίστηκε ορθά. Ίσως… Λέμε: Ίσως… Να μην είχε και την απαιτούμενη στήριξη. Ακόμη κι όταν εξελίχθηκε σε δική του όμως – και παρά την πρωτοφανή για τα δεδομένα του ΠΑΟΚ στήριξη του – κι αυτήν δεν την διαχειρίστηκε ορθά. Επέμενε σε ανορθογραφίες. Και πλήρωσε ο ΠΑΟΚ την επιμονή η οποία εξελισσόταν σε εμμονή…
Είχε καταστήσει δικά του τα αποδυτήρια. Είχε κερδίσει παίκτες. Δεν ξεχνιέται ο πανηγυρισμό στο 1-0 με τον Τζόλη, κόντρα στην Μπεσίκτας. Δεν κατάφερε, να παρουσιάσει ομάδα αποτελεσματική. Και με τις ανορθογραφίες του χαλούσε την εικόνα του. Στερούσε από τον ΠΑΟΚ βαθμούς.
Η περυσινή παταγώδης αποτυχία είχε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του. Δεν ήταν – επιμένουμε και σήμερα – η μοναδική. Περιτριγυριζόταν κι από πολλών παικτών…
Προς άλλη μία παταγώδη αποτυχία – κατά πως φαινόταν – όδευε κι εφέτος ο ΠΑΟΚ με φαρδιά –πλατιά την υπογραφή του Αμπέλ Φερέιρα. Αν και ξεκίνησε θαμπώνοντας την Ευρώπη. Ήταν εκτυφλωτικός ο ΠΑΟΚ. Μετά ; Έχασε τη λάμψη του! Μπήκε σε… τούνελ. Κι εκεί δεν διακρινόταν φως!
Έφυγε όμως, ο Αμπέλ Φερέιρα. Στο καλό…
Ήρθε – ήταν ευχής έργον των απανταχού της γης φίλων του «δικέφαλου» - ο Πάμπλο Γκαρσία. Δίνεται έτσι η δεύτερη ευκαιρία σε όσους άφησε πίσω του ο Πορτογάλος προπονητής. Είναι μία απρόσμενη πολυτέλεια για όσους από αυτούς έχουν ευθύνες για τις απώλειες βαθμών σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Ο ΠΑΟΚ δεν γυρίζει σελίδα. Σκίζει μία άψυχη σελίδα. Και προχωρά σε άλλη με ψυχή…
