Ο ΠΑΟΚ δεν έχει νικήσει τις αγωνιστικές αδυναμίες του. Αν τις είχε νικήσει δεν θα δεχόταν πρώτος γκολ στην πρώτη ή τη δεύτερη φάση του αντιπάλου, όπως έγινε και στο ματς του Πρωταθλήματος με τον Παναθηναικό και στο δεύτερο ματς του Κυπέλλου με την ΑΕΚ.
Αν τις είχε νικήσει, δεν θα είχε μόνο μία αξιόλογη φάση σε δύο αγώνες με την ΑΕΚ κι εκείνη με στημένο (το φάουλ του Κούρτιτς στο ΟΑΚΑ). Αν τις είχε νικήσει, δεν θα έμενε χωρίς κλασική ευακιρία μέχρι το 90'+5' της ρεβάνς.
Νίκησε, όμως, την κακοτυχία που τον έδερνε ταυτόχρονα με τις αδυναμίες του και, όσο κυλάει η σεζόν, όλο και περισσότερο οι παίκτες του αποφεύγουν τις προσωπικές γκάφες που οδήγησαν σε πολλές “αυτοκτονίες”.
Ιδιαίτερα στα δύο ματς του Κυπέλλου με την ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ κοιμήθηκε αγκαλιά με την τύχη. Η οποία τον προστάτευσε τόσο στην Τούμπα, όσο και στο ΟΑΚΑ με τα ελάχιστα χιλιοστά οφ σάιντ γκολ του Τσούμπερ και του Μήτογλου, αλλά του έδωσε και την αύρα της για να πάει η μπάλα δοκάρι και μέσα και όχι δοκάρι και έξω στο καταπληκτικό σουτ του Κούρτιτς που έφερε τη χρυσή ισοφάριση.
Ομως, περισσότερο από την τύχη “μέτρησε” η ποιοτική ανωτερότητα του ΠΑΟΚ. Το ρόστερ του δεν είναι πλήρες, ούτε τόσο ποιοτικό όσο απαιτούν οι στόχοι του, αλλά είναι συντριπτικά ανώτερο από το ρόστερ της ΑΕΚ. Ο Λουτσέσκου περνάει στο παιχνίδι έναν Σάστρε, που η ΑΕΚ δεν έχει. Περνάει έναν Μιτρίτσα που είναι πιο ταχύς από όλους τους παίκτες της ΑΕΚ, αμυντικούς, μέσους και επιθετικούς. Περνάει έναν Βιεϊρίνια, που η ΑΕΚ ποτέ δεν διέθετε. Ο Γιαννίκης, αντίθετα, έχει στον πάγκο παίκτες που ούτε σε φιλικά με ομάδες Β' Εθνικής μπορούν να σταθούν.
Είναι πολύ απλό. Προκρίθηκε η καλύτερη ομάδα. Ηταν κακή στο πρώτο ματς, ήταν “χλωμή” στο δεύτερο, αλλά μόλις αναγκάστηκε να βγάλει αντίδραση απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι είναι ανώτερη. Κι ας κουβαλάει ακόμη αγωνιστικές αδυναμίες.
Προφανώς, εκείνο που αλλάζει σταθερά στον ΠΑΟΚ είναι η νοοτροπία των παικτών του. Το πνεύμα του νικητή, όπως λένε οι ίδιοι και ο Λουτσέσκου. Η πίστη ότι, έστω και στις καθυστερήσεις ενός αγώνα, θα πετύχουν τον στόχο τους. Αλλοτε θα βγει, άλλοτε όχι, αλλά σημασία έχει πώς αισθάνονται, πώς λειτουργούν και πώς αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Σ΄αυτόν τον τομέα είναι θεαματικά τα αποτελέσματα της δουλειάς του Λουτσέσκου.
ΥΓ. Και δύο λόγια για το ΟΑΚΑ. Επέμεναν να λένε κάποιοι για την... κατάρα του ΟΑΚΑ, επειδή δεν μπορούσε ο ΠΑΟΚ να κερδίσει εκεί ούτε την ΑΕΚ, ούτε τον Παναθηναϊκό. Ποιος ΠΑΟΚ όμως; Ο ΠΑΟΚ του Γούμενου και των προσωρινών διοικήσεων με μοναδικό επενδυτή τον λαό του. Δεν ήταν κατάρα. Ηταν η έλλειψη ποιότητας στην ομάδα, δηλαδή η έλλειψη καλών παικτών.
Με τον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη, με τον ΠΑΟΚ των πολύ καλύτερων παικτών, η δήθεν κατάρα έγινε ευλογία. Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει... εξοχικό το ΟΑΚΑ. Κερδίζει την ΑΕΚ, δεν χάνει ποτέ από την ΑΕΚ, παίρνει δύο Κύπελλα και παίρνει και ένα ακόμη από τον Ολυμπιακό στον τελικό. Ολα στο ποδόσφαιρο εξαρτώνται από την ποιότητα. Οχι από τις δεισιδαιμονίες.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.