Μετά τον τραγέλαφο με τον ορισμό του διαιτητή Παναθηναϊκού – ΑΕΚ και την παραίτηση Μπένετ, ανοίγει η συζήτηση για το ζήτημα της ανεξαρτησίας της ΚΕΔ. Αναγκαστικά την Τετάρτη θα οριστεί ο διάδοχος του Άγγλου αρχιδιαιτητή. Όμως το θεσμικό πλαίσιο πρέπει να αλλάξει. Να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στη διαιτησία υπό τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ούτως ή άλλως η ανάγκη για ξένο αρχιδιαιτητή και ξένους διαιτητές είναι επιβεβαιωμένη απ’ όλους. Ακόμη και από τους Ελληνες διαιτητές! Δεν υπάρχει κάποιος που να υποστηρίζει ότι την επόμενη τριετία η χώρα θα μπορέσει να επιβιώσει διαιτητικά χωρίς διεθνή βοήθεια.
Όλο αυτό το διάστημα είμαστε υποχρεωμένοι να προετοιμάσουμε δύο βασικούς τομείς:
1. Τη μετάβαση σε ακραιφνώς ελληνικό περιβάλλον διαιτησίας. Με Έλληνα αρχιδιαιτητή και Έλληνες διαιτητές. Υπολογίζεται ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει το καλοκαίρι του 2026, με συγκεκριμένους όρους και κριτήρια. Μία σοβαρή πρόταση είναι να εκλέγεται και όχι να διορίζεται η ΚΕΔ. Φυσικά να εκλέγεται από διαιτητές, εν ενεργεία και μη. Αυτό προϋποθέτει ανεξάρτητη λειτουργία της διαιτησίας, μέσα από νέα νομοθέτηση, στην οποία θα συμφωνήσουν και οι υπερεθνικές αρχές.
2. Την επόμενη τριετία να ασχοληθούμε με κάτι που τα τελευταία επτά χρόνια βρίσκεται στην κατάψυξη: Τον παραγωγικό ιστό. Επειδή οι νέοι Έλληνες διαιτητές δεν βλέπουν φως στο τούνελ, απογοητεύονται και τα παρατάνε. Εχουμε φτάσει στο σημείο να μην υπάρχουν σφυρίχτρες στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, κυρίως ακριτικών νομών. Ο νέος αρχιδιαιτητής οφείλει να δουλέψει πάνω σε αυτήν την παραγωγική διαδικασία, διαφορετικά δεν θα είμαστε έτοιμοι ούτε το 2026.
Το αυτονόητο το αφήσαμε για το τέλος. Η ΕΠΟ πρέπει να απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, να συνεργαστεί με όλους για την επαγγελματική διαιτησία και να συμφωνήσει να διευρυνθεί το εκλεκτορικό της σώμα. Θα είναι η μεγαλύτερη δημοκρατική κατάκτηση για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
