Οποιος είναι έξω από τον χορό, όχι μόνο ξέρει πολλά τραγούδια, αλλά κινδυνεύει να χάσει και τα... βήματα, αν επιχειρήσει να χορέψει.
Ευτυχώς, οι -εκτός ομάδας- δεν γνωρίζουν και τόσο καλά πώς είναι δομημένος ο φετινός Αρης. Ευτυχώς, πάλι, το Πρωτάθλημα δεν... τελείωσε στη Λαμία, αλλά είχε και συνέχεια, εξ' ου και το νέο δείγμα από τους «κιτρινόμαυρους».
Ο Θεός του Πολέμου έκλεισε τον ορισμό της παρένθεσης στη Λαμία και έκανε, απλώς, τη δουλειά του απέναντι στον Βόλο.
Σταθερός στο σώμα και το μυαλό, έπαιξε το ποδόσφαιρο που ξέρει -ή έστω μέρος αυτού- κι έκανε τους Θεσσαλούς να περιοριστούν σε επίσκεψη αναψυχής στο «Κλ. Βικελίδης». Εμφάνιση, η οποία δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης, χαρακτήρας νικητή και το 2-0 δεν ήταν παρά η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.
Ο,τι, δηλαδή, γνωρίζουμε -τη φετινή αγωνιστική περίοδο- από τον Αρη, ο οποίος εξακολουθεί να μάχεται για το υψηλότερο δυνατό πλασάρισμα, χωρίς να διακατέχεται από οποιοδήποτε σύνδρομο ή οποιαδήποτε ανάγκη για απαντήσεις.
Εκείνες, έχουν δοθεί σε πολλά ματς, άρα το ερώτημα δεν είναι πόσο θα αντέξουν οι «κιτρινόμαυροι» σε συνθήκες πίεσης ή ανταγωνισμού, αλλά πόσο θα αντέξουν οι αντίπαλοι, είτε εντός, είτε εκτός «Κλ. Βικελίδης».
Και, για να επανέλθουμε σε ό,τι αφορά στη δομή του συνόλου, αρκεί να σας πούμε ότι η ομάδα είναι φτιαγμένη, για να μη δέχεται γκολ και να βγάζει ό,τι περισσότερο μπορεί από τη μέση και εμπρός. Επίσης, η ψυχολογία δεν είναι πλαστελίνη, ούτε καθορίζεται από μία νίκη ή μία ήττα.
Ο Αρης έβαλε στο DNA του στοιχεία πρωταθλητισμού κι αυτά προσπαθεί να τηρεί από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Οταν έχεις μπροστά σου μαραθώνιο, δεν είναι δυνατόν να ασχολείσαι με το αν για 5-10 μ. δεν ήσουν όσο γρήγορος έπρεπε.
