Είναι καλύτερα να μην αφήσεις να ανάψει η φωτιά. Αν ανάψει, πρέπει να τη σβήσεις άμεσα, πριν πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Στην περίπτωση του Μίκαελ Ένινγκ και του Άρη, τα πράγματα έχουν ήδη πάρει την αναμενόμενη τροπή, στη σκιά της πρώτης αποτυχίας της φετινής περιόδου, η οποία βρίσκεται μόλις στην αρχή της.
Τα χνώτα του Γερμανού με τα αντίστοιχα του Θόδωρου Καρυπίδη δεν ταίριαζαν καιρό τώρα, παρόλα αυτά δεν υπήρχε η αφορμή για την απομάκρυνση. Αιτίες υπήρχαν και δεν ήταν μία και δύο, αλλά -καλώς ή κακώς- λήφθηκε η απόφαση να συνεχίσει στον “κιτρινόμαυρο” πάγκο και να είναι εκείνος που θα σχεδιάσει την ομάδα. Όπως και έγινε.
Το θέμα ήταν να μη δοθεί άμεσα η αφορμή, γιατί στην προκειμένη περίπτωση, αυτή ήταν ο αποκλεισμός από τη συνέχεια της Ευρώπης από... κάποια Κόλος, που εδρεύει σε ένα χωριό της Ουκρανίας, ονόματι Κοβαλίβκα. Απαξ και δόθηκε (η αφορμή), προέκυψε και το διαζύγιο, άρα η ΠΑΕ ψάχνει για προπονητή και, πάλι, μήνα Σεπτέμβριο.
Οι Ουκρανοί επέσπευσαν τις εξελίξεις, γιατί ήξεραν πώς και ποιον έχουν να αντιμετωπίσουν στο “Κλ. Βικελίδης”. Κάτι που δεν γνώριζε ο Γερμανός, ο οποίος επέτρεψε την ποδοσφαιρική αναρχία του συνόλου του, ανήμπορος να αντιδράσει από τον πάγκο.
Τακτική... ουδεμία, πλάνο ουδέν και ό,τι προκύψει από κάποια προσωπικότητα των “κιτρινόμαυρων” εντός γηπέδου. Ο,τι δεν έκανε ο Ένινγκ και ο παίκτες του, τα έκαναν με το παραπάνω οι αντίπαλοι, οι οποίοι δεν μπήκαν στη λογική του αουτσάιντερ ούτε, όταν ισοφάρισε ο Γκάμα.
Ο Ενινγκ δεν έπεισε για τις ικανότητές του και μερικές μέρες πριν, όταν ο Άρης επικράτησε της Λαμίας. Για το χθεσινό αποτέλεσμα δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος, αλλά είναι αυτός που έχει την καθοδήγηση. Οι ποδοσφαιριστές θα μείνουν, αλλά οφείλουν να κατανοήσουν ότι εκείνοι κάνουν μάγκα τον όποιον προπονητή.
