Το γραμμάτιο εξοφλήθηκε και ναι… υπάρχει Θεός. Μια κατάρα διαγράφηκε και μια μεγάλη πρόκριση εξασφαλίστηκε ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο που οδηγεί στη διεκδίκηση τίτλου. Και χάρη σε ποιόν; Στον άνθρωπο που τόσο έντονα αμφισβητήθηκε κι έψαχνε ένα μεγάλο παιχνίδι για να δείξει την προσωπικότητά του, την ηγετική φυσιογνωμία του.
Ναι, το άξιζε ο Αρης αλλά και ο Χουλιάν Κουέστα, αυτός ο πιστός στρατιώτης. Η ήρεμη δύναμη του Αρη, αυτός που διαφημίζει το club όπου κι αν βρίσκεται, με κάθε συνομιλητή του. Το άξιζε αυτή η ομάδα που τόσο πολύ έχει πικραθεί, ακόμη και με την ΑΕΚ πριν από τέσσερα χρόνια, όταν πληγώθηκε μ’ εκείνο το γκολ του Λιβάγια στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα.
Το άξιζε ο Ακης Μάντζιος και οι ποδοσφαιριστές οι οποίοι εδώ και τρεις μήνες έχουν επενδύσει εργατοώρες για τη δημιουργία μιας συμπαγούς ομάδας και το έχουν καταφέρει μειώνοντας μια (αγωνιστική) ψαλίδα που είχε ανοίξει επικίνδυνα και φτάνουν στο σημείο να αποκλείσουν την ΑΕΚ στο καλύτερο παιχνίδι της τελευταίας σε βάθος διμηνίας. Αυτό παραδέχθηκε και ο Ματίας Αλμέιδα.
Χθες ο Άρης δεν συντροφεύτηκε από κάποια εξαιρετική απόδοση αλλά τρομερό πάθος απέναντι σε μια ομάδα η οποία υπερτερεί σε ποιότητα και το απέδειξε για 60-70 αγωνιστικά λεπτά. Οι «κίτρινοι» είχαν την αυταπάρνηση, αυτή τη θέληση για μια μεγάλη πρόκριση η οποία προφανώς γυρίζει τον διακόπτη γιατί προσφέρει όραμα σ’ έναν διψασμένο λαό. Αυτόν που στάθηκε έξω από το γήπεδο φωνάζοντας συνθήματα ξέροντας ότι η φωνή περνούσε στο μυαλό και στην ψυχή των ποδοσφαιριστών.
Τώρα ο δρόμος είναι όλους δικός τους. Αυτοί τον έχουν στρώσει με ροδοπέταλα, αυτοί δημιούργησαν μια μοναδική ευκαιρία διεκδίκησης του τίτλου αρκεί να παραμείνουν προσγειωμένοι, ταπεινοί συνεχίζοντας την επένδυση στη βελτίωση του γκρουπ. Γιατί αυτή επίσης δεν αμφισβητείται και είναι έργο του προπονητή αλλά και δικό τους.
