Συγγενείς και φίλοι είπαν το τελευταίο αντίο στον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Ηρακλή Νίκο Ποντίκη, που έφυγε από τη ζωή, στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στα Κοιμητήρια της Θέρμης. Παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων Θ. Καράογλου, Τέλης Μπατάκης, Γ. Λυσαρίδης, Απ. Γενίτσαρης, Κ. Αιδινίου, Μάκης Σεντελίδης, Λάκης Παπαϊωάννου, Νίκος Φιλιππιάδης, Αλέκος Ναζίρης, Χρήστος Ζίφκας, Λάζαρος Καλαιτζίδης, Τάκης Αδάμου, Κ. Πατερνάς, Φ. Τοπαλίδης, Παν. Ψωμιάδης, Πέτρος Καραγεωργίου, Λευτέρης Φιλιππιάδης, Δημήτρης Μαργαρίτης, Νίκος Βερνής, Γιάννης Τσερκέζης. Από την ΠΑΕ Ηρακλής ήταν εκεί και τον αποχαιρέτησαν οι Κώστας Ιωακειμίδης και Γρηγόρης Φανάρας.
Επικήδειο εκφώνησε ο πρώην πρόεδρος κοινότητας Ζαγκλιβερίου Νίκος Κοπαρανίδης και εκ μέρους των φίλων του ο Νίκος Φιλιππιάδης.
Στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε ο Νίκος Φιλιπιάδης είπε:
Αγαπημένε μας φίλε Νικο. Τούτη την ώρα που ταξιδεύεις για μια άλλη γειτονιά, την γειτονιά των αγγέλων, εμείς οι φίλοι σου από το LEMONT μαζί με το ύστατο χαίρε θέλουμε δυο λόγια να σε πούμε. Λόγια αληθινά-λόγια αδελφικά. Την βαριά και ιερή αυτή υποχρέωση να μιλήσω ανέθεσαν σε μένα- μα δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ και να τα καταφέρω.
Τα πόδια μου λυγίζουν, η μιλιά μου χάνεται, o vους μου ταξιδεύει. θα προσπαθήσω να συγκρατήσω το δάκρυ μου. Αλλωστε στους ήρωες δεν ταιριάζει το δάκρυ, αλλά το χειροκρότημα. και σύ ήσουν πραγματικός ήρωας της ζωής. Χρόνια ολόκληρα έδινες μάχες, την δική σου μάχη που ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν. Διαφαίνονταν ότι θα την κέρδιζες για μια ακόμη φορά. Και ξαφνικά όλα έσβησαν, όλα σκοτείνιασαν. Έφυγες αθόρυβα, λεβέντικα χωρίς να παραπονεθείς χωρίς να γκρινιάξεις χωρίς να διαμαρτυρηθείς. Πόσο άδικα και τόσο νέος μας εγκατέλειψες ξαφνικά. Ισως να ήταν θέλημα θεού.
Πολύ μικρός ακόμη φτωχόπαιδο και φοιτητής, κατηφόρισες από την κωμόπολη μας το Ζαγκλιβέρι στην Θεσσαλονίκη για να βρεις μια καλύτερη τύχη. Σε μαγνήτισε ο Ηρακλής, ενσωματώθηκες στην οικογένεια του, φόρεσες την φανέλα του, τον τίμησες από 1972 μέχρι το 1977 με 87 συμμετοχές και 19 γκολ.
Ευτύχησες να φορέσεις το εθνόσημο της Εθνικής Νεων. Ήσουν παρών, συμμετείχες στον αξέχαστο εκείνον τελικό στις 9 Ιουνίου 1976 που στεφθήκατε κυπελλούχοι εκτελώντας το 5ο πετυχημένο πέναλτι.
Συνέχισες το ποδόσφαιρο. Ανταμώσαμε στο θεσσαλικό κάμπο. Εσυ με την στολή του ποδοσφαιριστή και εγώ με την στολή της διαιτησίας. Στο Ντέρμπι ΒΟΛΟΣ - ΛΑΡΙΣΑ δεν εκμεταλλεύθηκες την στενή μας σχέση και γνωριμία. Ήσουν όπως πάντα ΤΖΕΝΤΛΕΜMAN.
Πετυχημένος Επιστήμονας, οικογενειάρχης, ποδοσφαιριστής, Προπονητής. Τα συνδύασες όλα και αρίστευσες. Η οικογένεια του Ηρακλή από προχθές πενθεί. Εμεινε φτωχότερη γιατί έφυγε ένα δικό της παιδί που αγάπησε τον Ηρακλή και αγαπήθηκε. Εδωσες μάχες στα τοπικά ραδιόφωνα της πόλης μας για την αδικία της αγαπημένης σου ομάδας. Εφυγες για να ανταμώσεις παλιούς φίλους και συμπαίκτες σου. Εφυγες για να ανταμώσεις τον αγαπημένο μας ΝΤΙΝΟ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟ και τους άλλους προέδρους για να τους μεταφέρεις τα κακά μαντάτα το μαρτύριο- του Γολγοθά που ανεβαίνει κάθε χρόνο ο Ηρακλής από την αδιαφορία (με ελάχιστες εξαιρέσεις), την απέχθεια και την αποστροφή των ταγών της αθλητικής και πολιτικής εξουσίας.
Στα αγαπημένα σου πρόσωπα, την συζυγό σου Άρτεμη, την κορούλα σου Ακριβή, ο καλός Θεός να τις δίνει κουράγιο, δύναμη, πίστη, υπομονή, ελπίδα. Για εμας τους φίλους σου, τους συμπαίκτες σου θα ζεις. Πεθαίνουν μόνο αυτοί που τους ξεχνούν και εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Ραντεβού την Κυριακή στο LE MONT θα σε καρτερούμε Νικο.
ΟΙ ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΗΣ
