Ουδείς διαφωνεί ότι δεν είναι καιρός να μιλάμε για ποδόσφαιρο. Όμως οφείλουμε να δούμε την προοπτική που υπάρχει όταν μας εγκαταλείψει η σοκαριστική πανδημία του κορωνοϊού.
Παρότι σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να γίνει προγραμματισμός των εθνικών πρωταθλημάτων, υπάρχει μία παράμετρος που έχει κοινωνικό χαρακτήρα.
Όταν αρθούν τα περιοριστικά μέτρα, η μπάλα πρέπει να ξανακυλήσει στο χορτάρι. Είναι αναγκαίο και για την ψυχολογία των ανθρώπων.
Ο αναγκαστικός εγκλεισμός, η διαφαινόμενη ανεργία και κυρίως τα πρωτόγνωρα προβλήματα υγείας, καθιστούν απαραίτητη την εκτόνωση.
Αν χρησιμοποιήσουμε το ποδόσφαιρο ως μέσο ψυχαγωγίας και όχι ως μέσο αποπροσανατολισμού των μαζών, θα έχουμε δώσει ένα σημαντικό κοινωνικό μήνυμα: Ο πλανήτης ξαναμπαίνει στους ρυθμούς του.
Σε όλο αυτό δεν έχουν υποχρέωση μόνο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν σ’ αυτά τα βήματα και οι πολιτικοί και οι επιστήμονες και οι διανοούμενοι. Το ποδόσφαιρο θεωρείται το κορυφαίο μέσο ψυχαγωγίας στην υφήλιο. Ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί μετά την πανδημία.
Δεν υποστηρίζουμε ότι σώνει και καλά πρέπει να ξανανοίξουν τα γήπεδα. Αν κινδυνεύει η υγεία έστω κι ενός ανθρώπου, ας μείνουν ισοβίως κλειστά. Όμως επειδή οι πανδημίες έρχονται και παρέρχονται, οι πολιτικοί ταγοί οφείλουν να δουν και αυτή την κοινωνιολογική διάσταση.
Η μπάλα δεν είναι το όπιο των λαών, όπως λένε κάποιοι που αφορίζουν το ποδόσφαιρο. Η μπάλα είναι μέσο κοινωνικής εκτόνωσης και αν χρησιμοποιηθεί σωστά, θα είναι το αποκούμπι για τον καθένα. Θα είναι η επιβεβαίωση ότι ξαναγυρνάμε στις ζωές μας.
