Το έκανε ο Φερέιρα στον Βόλο και τον κατακρίναμε όλοι. Η “πειραματική”, λόγω εκτεταμένου ροτέισον, ενδεκάδα του ήταν ένα συνονθύλευμα που δεν βλεπόταν και που, μοιραία, έμεινε στο 0-0. Το έκανε και ο Γκαρσία χθες στη Λαμία, αλλά ο
ΠΑΟΚ, παρά τη φανερή έλλειψη συνοχής, ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, κινδύνευσε σοβαρά μόνο σε μία περίπτωση, μετά το 0-2, άξιζε τη νίκη και την πήρε δίκαια και πεντακάθαρα. Ναι, όταν παίζεις σε δύο ταμπλό ταυτόχρονα και όταν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις τρεις αγώνες σε μία εβδομάδα, ακόμη και το εκτεταμένο ροτέισον είναι επιβεβλημένο, αλλά εκείνο που έχει αξία είναι να μη χάνεις βαθμούς που στο πρόγραμμα ήταν, λογικά, να τους κερδίσεις.
Η χθεσινή νίκη ήταν ζήτημα ποιότητας. Κι όταν “μιλάει” η ποιότητα, τα λόγια είναι περιττά. Ποιοτική η κάθετη πάσα-τρύπα του Ελ Καντουρί, ποιοτικό το γύρισμα του Ουαγκέ, ποιοτικό το σουτ του Τζόλη, 0-1. Ποιοτική η εκτέλεση του φάουλ από τον Βιεϊρίνια, 0-2. Απλά πράγματα.
Όλα τα λεφτά για τον ΠΑΟΚ στον δημιουργικό τομέα ήταν ο Ελ Καντουρί, όσο αγωνίστηκε και ο Αουγκούστο. Κρατούσαν μπάλα, έκαναν ωραίες μεταβιβάσεις, ήταν ο κινητήριος μοχλός της ομάδας. Βοηθήθηκαν πολύ από τον Τζόλη, που βρήκε πάλι τρόπο να σκοράρει και από τον Ουαγέ, στο πρώτο ημίχρονο. Αν ακολουθούσαν και οι άλλοι δύο χαφ, ο ΠΑΟΚ θα ήταν ακόμη πιο επιβλητικός. Ο αργός και άτεχνος Νινούα δεν μπορούσε, ενώ ο Μουργκ κινήθηκε σε ρηχά νερά. Πάντως, γεγονός είναι ότι και οι δύο έτρεξαν και μάρκαραν πολύ, βοηθώντας την ομάδα να κερδίσει το κέντρο και να μην κινδυνεύσει παρά μόνο σε μία περίπτωση.
Βέβαια, παρά τη σαφή υπεροχή του ΠΑΟΚ στην κατοχή της μπάλας, οι 10 τελικές και η μία μόνο χαμένη κλασική ευκαιρία (του Τζόλη μετά από σέντρα του Μουργκ) δεν είναι ένας πλούσιος απολογισμός, με αντίπαλο μάλιστα μια ομάδα, που είναι τελευταία στη βαθμολογία, δεν ξέρει τι σημαίνει νίκη και έχει έξι ήττες και δύο ισοπαλίες στο Πρωτάθλημα. Ωστόσο, αυτό που “μετράει” είναι ο στόχος επιτεύχθηκε και οι τρεις βαθμοί κερδήθηκαν.
Ακόμη, πέρα από τη νίκη, υπήρχαν και άλλα κέρδη, που προέκυψαν από την καλή απόδοση ορισμένων παικτών, που δεν είχαν πολύ χρόνο συμμετοχής.
Ο Ουαγκέ έκανε την καλύτερη εμφάνισή του με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Στη φάση του πρώτου γκολ, παίρνει την μπάλα μετά την υπέροχη κάθετη πάσα του Ελ Καντουρί, προχωράει, σηκώνει κεφάλι, βλέπει τον Τζόλη και του δίνει την μπάλα με συρτή πάσα, αποφεύγοντας να τη γυρίσει τυφλά, όπως συμβαίνει πολύ συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο Περέιρα έδειξε πάλι ότι έχει προσόντα, αλλά παρασύρεται σε επιπολαιότητες από τον ενθουσιασμό του και την απειρία. Είναι πιτσιρικάς, όμως. Αν δουλευτεί σωστά, έχει να δώσει. Μια χαρά τα πήγε επίσης ο Μιχαηλίδης, μολονότι η αλήθεια είναι ότι η άμυνα του ΠΑΟΚ δεν πιέστηκε ιδιαίτερα.
Κέρδος είναι ακόμη για την ψυχολογία του Βιειρίνια το γκολ που πέτυχε με την εξαιρετική εκτέλεση του φάουλ, κέρδος είναι και το γεγονός ότι βασικοί παίκτες, όπως οι δύο Ζίβκοβιτς, ο Σβαμπ, Βαρέλα, ο Κρέσπο, αλλά και ο Μπίσεσβαρ είχαν τη δυνατότητα να ξεκουραστούν χωρίς αυτό να κοστίσει στην ομάδα. Κι αν ο Νινούα με τον Μουργκ μπορούσαν να προσφέρουν χθες περισσότερα, ίσως η νίκη ερχόταν ακόμη πιο εύκολα και ίσως ο ΠΑΟΚ έπαιζε καλύτερο ποδόσφαιρο.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Πάμπλο Γκαρσία, με το ροτέισον που έκανε χθες, έδειξε ότι δεν θυσιάζει επ ουδενί λόγω τον στόχο της πρόκρισης στους 32 του Γιουρόπα Λίγκ. Ο ΠΑΟΚ θα πάει στην Κύπρο για να κερδίσει την Ομόνοια και θα πάει με όσο το δυνατόν πιο φρέσκια την ενδεκάδα που σκέφτεται να παρατάξει. Δεν θα είναι μια εύκολη αποστολή, γιατί οι μέρες που μεσολαβούν είναι λίγες και το ταξίδι, με τις γνωστές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, θα είναι κουραστικό, όπως ήταν και το ταξίδι στην Ολλανδία, που προηγήθηκε. Η εξοικονόμηση δυνάμεων αυτή την εποχή είναι κομβικό ζήτημα.
ΥΓ. Με απροσεξίες σαν τις χθεσινές, μπορεί ο Πασχαλάκης να ξανακερδίσει τη θέση κάτω από τα γκολ ποστ; Δύσκολα...
