Μόνο απογοήτευση νιώθει όποιος ρίχνει μία ματιά στη ranking list της ΟΥΕΦΑ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 20η θέση και βλέπει την πλάτη, Τσεχίας, Κροατίας, Ελβετίας, Σερβίας και Κύπρου. Αυτός είναι και ο λόγος που φέτος ο Πρωταθλητής θα αγωνιστεί στον πρώτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο δεύτερος, ο τρίτος και ο Κυπελλούχος στο Europa Conference League. Τη διοργάνωση που δημιουργείται για να δώσει μεγαλύτερη προσοχή και παράλληλα δυνατότητα καλής πορείας, σε χώρες που ποδοσφαιρικά έχουν μείνει πίσω στο ranking της UEFA και μία από αυτές, δυστυχώς, είναι και η Ελλάδα.
Ακόμη και μ’ αυτές τις συνθήκες θα έχει ενδιαφέρον η διαδικασία των πλέϊ οφ, με δεδομένο ότι είναι μικρές οι βαθμολογικές διαφορές των ομάδων που διεκδικούν ευρωπαϊκά εισιτήρια. Αξία στη διαδικασία δίνει και το ενδεχόμενο ο Κυπελλούχος να μην είναι στην τετράδα της τελικής κατάταξης του βαθμολογικού πίνακα, οπότε στην Ευρώπη, εκτός από τον Πρωταθλητή θα βγουν ο δεύτερος και ο τρίτος. Κι αυτό είναι που ανεβάζει το ενδιαφέρον.
Για όλους εκείνους που βλέπουν το ποδόσφαιρο πέρα από τον οπαδικό τους μικρόκοσμο, είναι ήττα η παρουσία των ελληνικών ομάδων στο Conference League. Μία διοργάνωση η οποία είναι μεν ευρωπαϊκή αλλά δεν έχει τη λάμψη του Europa League και του Champions League. Γι’ αυτό βεβαίως δεν ευθύνεται μόνο ένας. Ολες οι ομάδες έχουν βάλει, με τον δικό τους τρόπο, το χεράκι τους και εμμέσως επιβραβεύουν την ΟΥΕΦΑ για την απόφαση της να διαχωρίσει την ήρα από το σιτάρι. Δηλαδή να αξιολογήσει τις ομάδες που θα συμμετάσχουν στις δύο πρώτες τη τάξη ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να αφήσει τις λοιπές… δυνάμεις στο Conference League. Στην ουσία αυτή η απόφαση στέλνει κι ένα μήνυμα στις αδύναμες ποδοσφαιρικά χώρες για να ανεβάσουν το επίπεδο τους. Είναι σα να τις λέει: «Αν θέλεις έσοδα και λάμψη επένδυσε και προχώρα». Τέλος δηλαδή τα ψέματα και η συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με μοναδικό κίνητρο την αύξηση των εσόδων, στην πλάτη των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Ποιος όμως παίρνει το μήνυμα στην εγχώρια αγορά; Το πιθανότερο είναι ουδείς, καθώς η καμπάνα του κινδύνου χτυπούσε τα τελευταία χρόνια, αλλά αντίδραση δεν υπήρξε. Οι ελληνικές ομάδες έτρωγαν το ένα χαστούκι μετά το άλλο στην Ευρώπη και περίμεναν να περάσουν στους Ομίλους προκειμένου να ενισχυθούν μεταγραφικά. Αυτή δεν είναι σοβαρή μεταγραφική πολιτική. Γιατί ή πιστεύεις στην επίτευξη ενός στόχου και επενδύεις ή διαφορετικά μοιάζει με μισή δουλειά που ενέχει το στοιχείο του τζόγου. Και επειδή η ΟΥΕΦΑ θέλει επενδύσεις για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου με τη βελτίωση του προϊόντος, πήρε την απόφαση που πήρε η οποία στα απλά ελληνικά σημαίνει: «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».
FOCUS
Ο μόνος που δε θα στεναχωρηθεί, αν τελικώς δεν βγει λευκός καπνός για την υποψηφιότητα του στην ΕΠΟ, είναι ο Θόδωρος Ζαγοράκης. Αφελής δεν είναι και από τις συζητήσεις που έκανε μ’ όλες τις πλευρές κατάλαβε και πράγματα για τα οποία δεν ήταν υποψιασμένος. Οπότε μια χαρά θα του κάτσει αν στραβώσει η ιστορία.
