Eίτε κάποιος συμπαθεί, είτε όχι τον Ραζβάν Λουτσέσκου, είτε του «ξένισε» είτε όχι η κίνηση να αφήσει τον ΠΑΟΚ δύο μέρες πριν από την έναρξη της προετοιμασίας, δεν μπορεί να μην παραδεχθεί όσα προσέφερε ο Ρουμάνος στον Δικέφαλο του Βορρά κατά την διετή του παρουσία.
Δεν είναι μόνο η κατάκτηση του νταμπλ την περσινή σεζόν, που θα μπορούσε βέβαια να γίνει και από την προπέρσινη αν δεν μεσολαβούσαν τα γνωστά γεγονότα. Δεν είναι μόνο δηλαδή το απτό αποτέλεσμα και η εκπλήρωση του μεγάλου στόχου. Είναι η συνολική του παρουσία στο κλαμπ, είναι η διαχείριση των παικτών, είναι αυτό το δέσιμο που δημιούργησε μεταξύ των ποδοσφαιριστών, όπως φάνηκε και μετά την αποχώρησή του με τα ποσταρίσματά τους.
Έκανε όμως και ένα ακόμη καλό στον ΠΑΟΚ, με την αποχώρησή του (χωρίς ακόμη να έχουν εξακριβωθεί πλήρως αν οι λόγοι είχαν να κάνουν μόνο με το οικονομικό και σε τι βαθμό). Ανάγκασε τον οργανισμό του ΠΑΟΚ να αντιδράσει σε έναν τέτοιο βαθμό, ώστε να δείξει τα αντανακλαστικά και να φέρει έναν προπονητή που όχι απλά θα συνεχίσει, αλλά θα προσπαθήσει να ανεβάσει ακόμη περισσότερο το επίπεδο της ομάδας σε όλους τους τομείς.
Ανάγκασε τη διοίκηση να δείξει ότι λειτουργεί πλέον σε άλλα δεδομένα και να συμφωνήσει μέσα σε λίγες ώρες με έναν προπονητή που θα ήθελαν αρκετές ομάδες και που είναι από τους πολλά υποσχόμενους στην Πορτογαλία. Ανάγκασε δηλαδή την ΠΑΕ να... ανεβάσει συνολικά την απόδοσή της, θέτοντας ψηλά τον πήχη των επιλογών της.
Όπως ακριβώς o Ρουμάνος κατάφερε να πάρει το 100% της απόδοσης των παικτών του, έτσι κατάφερε να… εκμαιεύσει -έστω και με αυτό τον άγαρμπο και μη αναμενόμενο τρόπο – το 100% της προσπάθειας της διοίκησης σε ό,τι αφορά την επόμενη επιλογή.
Ίσως στην τελική, αν καταφέρει ο Αμπέλ Φερέιρα να δείξει σε σύντομο χρονικό διάστημα τις ικανότητές του, να αποδειχθεί ότι κανείς δεν ήταν χαμένος από αυτήν την επιλογή. Και να επιβεβαιωθεί εν τέλει και η εκτίμησή του, ότι πράγματι, αυτό ήταν το κατάλληλο timing για την αποχώρησή του, πολύ απλά διότι αυτό που ήταν να δώσει στον ΠΑΟΚ, το έδωσε και με το παραπάνω.