Χριστός Ανέστη. Αληθώς Ανέστη. Με εκ βαθέων ψυχής μας ευχές το Άγιον Φως να φωτίσει το σκοτάδι της ζωής. Το Άγιον Θαύμα να σας προστατεύει από τη μάστιγα στο «μέτωπο» του Κορωνοϊού. Να προσέχετε κι εσείς, φυσικά. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Κι η ευλογία του Κυρίου να φυλάττει την Πατρίδα και το Έθνος μας από παντός κινδύνου. Το «μέτωπο» με την Τουρκιά – βλέπετε - δεν έκλεισε. Ανοικτό παραμένει. Να δώσει την ευλογία Του και να κλείσει δίχως σταγόνα αίματος…
Και που είστε; Μην παίρνουν τα μυαλά σας αέρα. Δεν γλιτώσαμε από τη μάστιγα επειδή τα μέτρα της νυν Κυβέρνησης έχουν ευεργετικά αποτελέσματα. Είναι ύπουλος αυτός ο αόρατος εχθρός της ανθρωπότητας. Μην του γυρίσουμε την πλάτη. Θα μας στείλει αδιάβαστου. Ακόμη στην άμυνα είμαστε! Να προσέχετε. Να πειθαρχείτε. Για να προστατευθείτε! Να προσέχετε, για να έχετε. Φάγαμε το βόδι. Στην ουρά του είμαστε.
Πάμε παρακάτω…
Όλα καλά κι όλα ωραία τα περί της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Και κυρίως, συγκινητικά. Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό η ιστορία βγαίνει από το χρονοντούλαπο. Λαμπρύνει τις ημέρες με τη λάμψη της. Και μετά; Σβήνει. Μένει απλά, στη συνείδηση όλων. Και μπαίνει πάλι, στο χρονοντούλαπο. Καμία αναφορά. Καμία γαλούχηση. Καμία μεταλαμπάδευση της στις νέες γενεές.
Ως εκ τούτου κι η Κιβωτός της παραμένει όνειρο! Κι η φλόγα της ιστορίας στο καντήλι του ΠΑΟΚ δεν λάμπει αενάως! Το Μουσείο του ΠΑΟΚ – κι ως Κιβωτός κι ως καντήλι της ιστορίας - παραμένει μεγάλη προσδοκία. Κι εάν αυτή η μεγάλη προσδοκία παραμείνει μεγάλη προσδοκία κι επί Ιβάν Σαββίδη και Θανάση Κατσαρή… Θα παραμείνει έτσι στους αιώνες, των αιώνων.
Πριν καιρό κι ενώ… γκρινιάζαμε – με την καλή έννοια – βρεθήκαμε τυχαία με τον πρόεδρο του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ σε αγώνα βόλεϊ. Από τη γενική συζήτηση μας κρατάμε μία ειδική αναφορά του: «Όταν με τ0 καλό διαβούμε το κατώφλι της Νέας Τούμπας, θα δούμε και το Μουσείο της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Είναι στις προτεραιότητες του Ιβάν Σαββίδη για τη λειτουργία της νέας Τούμπας»!
Εντάξει. Βάλτε τέσσερα – πέντε χρόνια μέχρι τότε. Βάλτε και καμιά εικοσαριά χρόνια από τότε που… γκρινιάζουμε – με την καλή έννοια, πάντα – για την δημιουργία της Κιβωτού (σε αυτή την θα προστατεύεται η ιστορία του ΠΑΟΚ από τον κατακλυσμό της φθοράς του χρόνου)… Φθάνουμε σε είκοσι τέσσερα, είκοσι πέντε χρόνια! Ξέρετε πόσες γενιές φίλων του ΠΑΟΚ πέρασαν σε αυτά τα χρόνια; Πόσες γενιές πανηγύρισαν τίτλους; Πόσες γενιές παιδιών έγιναν γονείς; Και δεν αξιώθηκαν ακόμη, να δουν ιδίοις ομμάσι και να… ψηλαφίσουν χειροπιαστά κομμάτια της ιστορίας του ΠΑΟΚ;
Ειλικρινά πάντως, αδυνατούμε, να κατανοήσουμε πως και γιατί χάθηκε αυτός ο πολυτιμότατος χρόνος για τη γαλούχηση και τη μεταλαμπάδευση του πνεύματος του ΠΑΟΚ σε πολλές γενεές νέων φίλων του. Αδυνατούμε…
ΥΓ 1: Δεν τα πήγαμε άσχημα στο τελευταίο τετραήμερο. Κατά κανόνα καλά τα πήγαμε. Κι ως κανόνα … Είχε και τις εξαιρέσεις του. Και με κληρικούς και με λαϊκούς! Αυτοί φαίνεται βρήκαν το… Χριστιανόμετρο. Μέτρησαν την πίστη τους. Την βρήκαν χαμηλή. Κι έκαναν του κεφαλιού τους, για να την ανεβάσουν. Ήμαρτον!
ΥΓ 2: Οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως από 4 (στην καλύτερη περίπτωση) κι από 11 Μαΐου (στην χειρότερη) θα χαλαρώσει λιγουλάκι η καραντίνα. Λιγουλάκι, έτσι; Εάν κι εφ’ όσον φυσικά, μέχρι τότε η περιβόητη καμπύλη του Κορωνοϊού ακολουθεί την κατιούσα ως αποτέλεσμα της πειθαρχίας στα μέτρα της νυν Κυβέρνησης. Αλλιώς; Μόνον ο Θεός γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι!
