Θυσίαζε το χαρτζιλίκι του στον «βωμό» της ενημέρωσης

Πώς ο 90χρονος σήμερα πρόσφυγας του Πόντου, Παναγιώτης Πετρίδης, δημιούργησε ένα πολύτιμο αρχείο
Μοιάζει με παιχνίδι της μοίρας. Η πόλη στην οποία ο αείμνηστος πρόεδρος του ποδοσφαιρικού Αρη, Νίκος Καμπάνης είδε τον τελευταίο αγώνα τής αγαπημένης του ομάδας, η Κατερίνη (Αρης-Ηρακλής 2-0), είναι η έδρα του ιστορικού αρχείου της εφημερίδας «Αθλητικά Νέα». Εφημερίδα την οποία εξέδιδε ο παράγοντας που οδήγησε τους «κίτρινους» στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 1970. Ο Νίκος Καμπάνης απεβίωσε στις 13 Φεβρουαρίου 1977. Τα «Αθλητικά Νέα», ένα πραγματικό εργαστήρι παραγωγής δημοσιογράφων της δεκαετίας του 1960, άρχισε την εκδοτική του διαδρομή το 1955 και κρεμιόταν στα περίπτερα μέχρι το 1975. 

Ο Παναγιώτης Πετρίδης που γιόρτασε φέτος τα 90 του χρόνια, είναι γόνος προσφυγικής οικογένειας. Γεννήθηκε στο Πουλτς της Ρωσίας και το 1939, όταν ήταν εννέα χρόνων, οι γονείς του μετοίκησαν στα Γιαννιτσά της Πέλλας. Τα χρόνια ήταν δύσκολα, μετά κηρύχθηκε και ο πόλεμος. 

Η οικογένεια του κυρ-Παναγιώτη προσπαθούσε να επιβιώσει μέσα στις κακουχίες και τη φτώχια της. «Ηταν χρόνια δύσκολα που δύσκολα θα τα ξεχάσω. Εικόνες δυστυχίας και καθημερινή μάχη για την επιβίωση. Ζούσαμε με μισή φέτα ψωμί το κάθε μέλος της οικογένειας μας», θυμάται με πόνο τα χρόνια εκείνα, ο άνθρωπος που στο σπίτι του φιλοξενεί το αρχειακό υλικό των «Αθλητικών Νέων». Ο πόλεμος τελείωσε και ο κυρ-Παναγιώτης προσπαθούσε να βρει διεξόδους για τις εφηβικές του ανησυχίες. Γνήσιος Πόντιος βρήκε ενδιαφέροντα στον Σύλλογο της «Ποντιακής Νεολαίας Γιαννιτσών». Οσο για τα αθλητικά του ενδιαφέροντα; Οι ποντιακές του ρίζες τον οδήγησαν σε ομάδες που εξέφραζαν τον ξεριζωμό των Ποντίων. Η Αναγέννηση Γιαννιτσών, δημιούργημα προσφύγων και ο Απόλλων Καλαμαριάς, «φώλιασαν» στην καρδιά του. Αγωνιούσε για την ποδοσφαιρική τους διαδρομή και έψαχνε τρόπους για να ενημερώνεται. «Μπορεί αυτές οι δύο ομάδες, λόγω της καταγωγής μου να ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα, αλλά στην ουσία ήμουν φίλος του ποδοσφαίρου. Εψαχνα με κάθε τρόπο ενημέρωση. Ημουν φανατικός αναγνώστης των εφημερίδων που έγραφαν για τις ομάδες της Μακεδονίας. Η ενημέρωση ήταν το πάθος μου. Ρουφούσα όλα των κείμενα των εφημερίδων. Αγόραζα εφημερίδες από 15 χρονών».

Το πάθος του κ. Πετρίδη για τις εφημερίδες δεν είχε κορεσμό. «Υπήρχαν φορές που περπάτησα με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις για να περισσέψουν λεφτά για την αγορά εφημερίδας. Μπορεί να έτρωγα ψωμί και ελιά, αλλά αθλητική εφημερίδα αγόραζα» λέει με καμάρι ο 90χρονος φανατικός αναγνώστης και συμπληρώνει: «Ηταν τέτοιο το πάθος μου για την ενημέρωση που όταν πήγα φαντάρος το 1951 είχα ζητήσει από την μάνα μου να συνεχίσει να αγοράζει εφημερίδες. Στην αρχή αντέδρασε αλλά στο τέλος μου έκανε το χατίρι. Και σ’ αυτήν οφείλω το ότι έχω σήμερα το αρχείο των «Αθλητικών Νέων».

-Πότε αποφασίσατε να κρατάτε αρχείο των εφημερίδων;

«Στην αρχή είναι αλήθεια ότι τις πετούσα. Παρότι στερούμουν πράγματα για να αγοράσω μία εφημερίδα, δεν κρατούσα αρχείο. Οταν κυκλοφόρησαν τα «Αθλητικά Νέα», εφημερίδα που κάλυπτε πλήρως την ενημέρωση μου, χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να αποθηκεύω τα φύλλα. Η ζωή μας τις δεκαετίες του ’50 και του ‘60 ήταν δύσκολη. Υποφέραμε. Σκληρή δουλειά στα χωράφια, μπάλα για παιχνίδι και εγώ με το χαρτζιλίκι μου αγόραζα τα «Αθλητικά Νέα». Η ανάγνωση των εφημερίδων με βοήθησε να μάθω καλά την ελληνική γλώσσα και αυτό το θεωρώ το πρώτο μεγάλο κέρδος».

Ο Παναγιώτης Πετρίδης, αισθάνεται το αρχείο των «Αθλητικών Νέων», καθώς αποθήκευε τις εφημερίδες μέχρι την τελευταία ημέρα που έκλεισε το φύλλο που εξέδιδε ο Νίκος Καμπάνης, σαν παιδί του. Οταν το ξεφυλλίζει νιώθει έντονα συναισθήματα και δεν τα κρύβει: «Ηταν μία εφημερίδα που έγραφε για όλες τις ομάδες της Β. Ελλάδας. Αν συνέχισε να εκδίδεται εγώ θα την έπαιρνα. Αλλαξα τρία σπίτια αλλά δεν βρήκα το κουράγιο να πετάξω το αρχείο των εφημερίδων. Θα ήταν σα να ξερίζωνα την καρδιά μου. Κάθε φορά που ξεφυλλίζω το αρχείο θυμάμαι και μία προσωπική μου ιστορία. Γι’ αυτό λέω ότι άξιζε τον κόπο που θυσίαζα το χαρτζιλίκι μου».