Η μία ανάγνωση του ενδεχόμενου να μην υπάρξει αναδιάρθρωση για τις ομάδες της Ενωσης Super League2/Football League, ήταν αυτή που έγραφα στο χθεσινό μου άρθρο με τίτλο «Η όποια αναδιάρθρωση δεν είναι reality αγωνίας». Η ουσία του άρθρου ήταν ότι οι αναδιαρθρώσεις θα πρέπει να αποφασίζονται εγκαίρως, με τεχνοκρατικά κριτήρια κι όχι την τελευταία στιγμή και με αποφάσεις που παίρνονται στο πόδι.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Αυτή που υποστηρίζουν σε επιστολή τους 20 ομάδες που η θέση τους τυπικά είναι στην Football League και ήλπιζαν μέχρι την πρόσφατη απόφαση του Διαιτητικού ότι θα γίνει αναδιάρθρωση, θα εξαφανιστεί η κατηγορία και η Super League2 θα διεξαχθεί με δύο ομίλους. Οι 20 ομάδες ζητούν, με την επιστολή που έστειλαν στον υφυπουργό Αθλητισμού να γίνει αναδιάρθρωση προκειμένου, όπως υποστηρίζουν, να αποκατασταθούν οι αδικίες λόγω της απόφασης που πήρε πριν από δύο χρόνια ο Γιώργος Βασιλειάδης και λόγω του covid-19 που δεν έδωσε το δικαίωμα στις ομάδες που ήταν στις θέσεις 3-8, να διεκδικήσουν άνοδο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα όταν κατατίθεται ένα αίτημα από τις Λίγκες υπάρχουν πολλά περιφερειακά επιχειρήματα, για εκείνο όμως που δε νοιάζονται είναι η βελτίωση των Πρωταθλημάτων. Οι περισσότερες ποδοσφαιρικές ομάδες, λόγω του παρελθόντος τους, έχουν χάσει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι της κοινωνίας του ποδοσφαίρου. Αυτό όμως λίγο ενδιαφέρει τους παράγοντες. Εκείνο που θέλουν είναι να πάρουν ότι μπορούν περισσότερο, ποντάροντας σε μία απόφαση που θα έχει πολιτικό υπόβαθρο. Το αν θα κάνει ή όχι κυβίστηση ο κ. Αυγενάκης, ο οποίος πριν από δύο ημέρες δήλωνε ικανοποιημένος από την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου και υπόσχονταν αποφάσεις με σύμμαχο τον χρόνο για την επόμενη χρονιά, είναι κάτι το οποίο θα το δείξει ο χρόνος.
Μεταξύ των 20 ομάδων πάντως υπάρχουν και κάποιες οι οποίες δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την παρουσία τους σε επαγγελματική κατηγορία. Η Κασσιόπη και ο Απόλλων Πόντου είναι δύο τρανταχτά παραδείγματα. Υπάρχουν όμως και ομάδες όπως η Βέροια, ο Πανσερραϊκός και ο Πιερικός οι οποίες απαλλαγμένες από τις «πληγές» του παρελθόντος αποπνέουν υγεία και ζητούν ένα καθαρό επαγγελματικό περιβάλλον για να διεκδικήσουν την άνοδο τους στην Super League1. Βλέπετε είναι πολλά τα χρόνια της… υπομονής. Χρόνια κατά τα οποία τριγυρνούν στην άγονη γραμμή. Συγχρόνως οι ζυμώσεις που γίνονταν όλο το καλοκαίρι και οι υποσχέσεις για συμμετοχή τους στην δεύτερη τη τάξη κατηγορία οδήγησε τις υγιείς ομάδες να κάνουν ρόστερ για τη Super League2. Aυτό που είναι πολυτέλεια για τη Football League. Eίναι κι αυτό ένα θέμα το οποίο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Υπάρχει και κάτι άλλο που έχει ανθρωπιστική αξία: Τα όσα τραβούν οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της Football League. Η προχθεσινή ανακοίνωση του ΠΣΑΠ η οποία είναι μία κραυγή αγωνίας των ποδοσφαιριστών που βλέπουν ότι πολιτική και αθλητική ηγεσία, όπως και οι παράγοντες των ομάδων «παίζουν», έμμεσα ή άμεσα με το επαγγελματικό τους μέλλον, λέει πολλά.
Κι όπως τονίζουν στην ανακοίνωση τους: «Πραγματικά πιστεύουμε πως δεν θέλετε το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν σας ενδιαφέρει η πρόοδος του αθλήματος και τι μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, ενώ αδιαφορείτε για τους πάνω από 600 των εργαζόμενων ποδοσφαιριστών που μαζί με τις οικογένειές τους ζουν καθημερινά στο απόλυτο σκοτάδι».
FOCUS
Eπιβάλλεται η ΠΑΕ Αρης να βρει τρόπο να ακυρώσει την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου γιατί σε διαφορετική περίπτωση το τσουνάμι αποφάσεων από το παρελθόν, λέγεται ότι θα φθάνει μέχρι τα 4,5 εκατ. ευρώ και μάλλον θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμο.
