Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Πρέπει να υπάρχει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Μια αδιόρατη έννοια που γίνεται απτή, πραγματική και ιδιαίτερα πλούσια σε έκφανση συναισθημάτων, όταν πρόκειται για παιχνίδια ΠΑΟΚ - ΑΕΚ στο κύπελλο. Από εκείνο το βραδινό που ο Κομίνης και ο μηχανισμός της ΑΕΚ και της Αθηναϊκής προπαγάνδας χάρισαν ένα άδικο πρωτάθλημα στην ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ όπου βρεθεί και σταθεί θα … εκδικείται.
Θα τον βοηθά αυτή η δύναμη η οποία και χθες δημιούργησε ένα απίστευτο φινάλε που έφερε τον ΠΑΟΚ από εκεί που γνώριζε την ήττα και τον αποκλεισμό να περνά στον ημιτελικό νικητής. Αυτό θα γινόταν ίσως και νωρίτερα αν ο Σουηδός διαιτητής έδινε το καθαρό πέναλτι που έκανε ο Τζαβέλας πάνω στον Κρέσπο. Μάλιστα στην επόμενη φάση δίνει το ίδιο μαρκάρισμα φάουλ και κίτρινη πάνω στον Άπκομ.
Αλλά τελικά καλύτερα που δεν το έδωσε. Διότι η αξία της ανατροπής πήρε τεράστια συναισθηματική αλλά και πραγματική αξία στα δύο τελευταία λεπτά των καθυστερήσεων του επίσημου χρόνου. Ο Κούρτιτς αρχικά και ο Μιτρίτσα κατά δεύτερο λόγο ήταν οι πρωταγωνιστές και αυτοί που συνέταξαν για μια ακόμη φορά το προδιαγραμμένο χαρτί της ήττας.
Η ΑΕΚ δεν έκανε κάποιο λάθος. Έπαιξε όσο μπορούσε. Τα έδωσε όλα και κατάφερε να περιορίσει τις τελικές του ΠΑΟΚ. Όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι θέμα προσωπικοτήτων και προπονητή. Χθες ο ΠΑΟΚ δεν άξιζε να αποκλειστεί ιδίως μετά το 60΄. Μέχρι τότε υπήρχε μια άναρχη ισορροπία η οποία δεν οδηγούσε σε επικίνδυνες φάσεις.
Με την είσοδο του Μιτρίτσα και το πέρασμα του Μπίσεσβαρ στο κέντρο συν το γεγονός ότι μπήκαν ακόμη δυο ξεκούραστοι και επιθετικογενείς παίκτες (Βιερίνια-Σάστρε), ο ΠΑΟΚ αναλαμβάνει την πραγματική κυριαρχία.
Κάνει φάση με Ζίφκοβιτς και φάουλ του Κούτριτς αλλά στην πρώτη φορά που ο Λιβάι Γκαρσία είχε καθαρό πεδίο εξέθεσε την άμυνα του ΠΑΟΚ και τον έφερε στο 83΄με την πλάτη στον τοίχο. Με εννέα λεπτά αντίδρασης ήταν πολύ δύσκολο να προβλέψεις τι θα συμβεί. Ο Γιαννίκης δυναμώνει τη μεσοαμυντική του γραμμή αλλά είχε εξαντλήσει τα δικά της κόζια. Ο ΠΑΟΚ όχι. Ο Κούρτιτς έδειξε ότι ακόμα και στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων είχε το καθαρό μυαλό να κάνει ένα σουτ επιπέδου τσάμπιονς λιγκ. Σχεδόν ανάλογης ποιότητας ήταν και το δεύτερο γκολ του Δικεφάλου.
Συνοπτικά ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερη ομάδα, η ΑΕΚ το ήθελε πολύ αλλά η μοίρα είχε διαφορετική γνώμη. Ο Λουτσέσκου έκανε 4 αλλαγές και δικαιώθηκε τόσο στα πρόσωπα όσο και στις μετατοπίσεις παικτών. Δε δίστασε να βγάλει τον κουρασμένο Ζίφκοβιτς, να κρατήσει και να δοκιμάσει ως κεντρικό τον Μπίσεσβαρ που έδινε ακόμη μάχες ως το τέλος και ελευθέρωσε περεταίρω τον Κούρτιτς που βρέθηκε και πάλι αριστερά και πέτυχε το πανέμορφο τέρμα.
Αναμένουμε τώρα με ιδιαίτερη προσμονή τον ερχομό του «φίλου» σωματείου του Ολυμπιακού και του σούπερ ήρωα προέδρου και μεγάλου φιλάνθρωπου Μαρινάκη.
Υ.Γ. Ο Κρέσπο μπαίνοντας στα 36 έδειξε τι σημαίνει να σέβεσαι και να αγαπάς τη φανέλα. Ήταν ένας από τους καλύτερους.
