Καλή, πολύ καλή προσπάθεια αλλά… Αφιέρωμα στον ΠΑΟΚ και δη, στην «χρυσή εποχή» του δίχως τη βαρυσήμαντη μαρτυρία του Δημήτρη Μπούζα…
Λογοτεχνικά μπορεί, να αγγίζει το ζενίθ του ενδιαφέροντος. Ιστορικά όμως, απέχει πολύ, πάρα πολύ! Στερεί δε, από τους νέους να μαθαίνουν ορθώς και πλήρως – από ψυχή η οποία τα έζησε εκ τού σύνεγγυς - την πορεία του ΠΑΟΚ στο διάβα εκείνων των χρόνων.
Παρακολουθήσαμε την παραγωγή «Τα χρόνια της αθωότητας» η οποία προβάλλεται στην ΕΡΤ 3. Φιλοξενήθηκε ένα πανέμορφο μπουκέτο αστέρων εκείνου του γαλαξία του ΠΑΟΚ. Κάθε κουβέντα καθενός τους ήταν στάλα αποστάγματος από νέκταρ αναμνήσεων.
Φιλοξενήθηκε κι ένα σύνολο σοβαρών ανθρώπων με ευφράδεια λόγου ανάμεσα στους οποίους – κατά κανόνα - δεν είδαμε ανθρώπους οι οποίοι έζησαν από κοντά εκείνη την «χρυσή εποχή». Κυρίως μάλιστα, δημοσιογράφους περιωπής και της πρώτης γραμμής τότε. Όπως Κώστας Λασκαρέλιας, Ντίνος Καραμητρούσης, Μιλτιάδης Κανώτας. Κι αμέσως μετά Κλεάνθης Βαλαρούτσος, Στέλιος Γρηγοριάδης, Βασίλης Κοφσανίδης.
Αυτοί – κι όσοι πιθανώς λησμονούμε και να μας συγχωρούνε – με τις γνώσεις τους θα διεύρυναν τον περιορισμένο ορίζοντα αναμνήσεων της παραγωγής «Τα χρόνια της αθωότητας».
Εκείνος όμως, ο οποίος δεν έζησε απλά, την «χρυσή εποχή» του ΠΑΟΚ. Εκείνος ο οποίος πρωταγωνίστησε στην επιστροφή του Γιώργου Κούδα. Εκείνος οποίος μαχόταν στις επάλξεις για το δίκαιο του ΠΑΟΚ. Εκείνος που συρόταν στα δικαστήρια από τον Ολυμπιακό για τον ΠΑΟΚ. Εκείνος λοιπόν, που είναι πηγή γνώσης… Έλειπε από το αφιέρωμα στον ΠΑΟΚ.
Ο Δημήτρης Μπούζας δε πρέπει, να λείπει από οποιοδήποτε αφιέρωμα στον ΠΑΟΚ. Η μνήμη του κι η φωνή του είναι πυξίδα για κάθε πλου στους ωκεανούς της ιστορίας του ΠΑΟΚ.
Κι εδώ επιτρέψτε μας, να θεωρούμε πως μέγιστη ευθύνη περί τούτου έχει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Αφ’ ενός για ανεξήγητους λόγους δεν αξιοποιεί αυτό το ανεκτίμητο κεφάλαιο της ιστορίας της. Κι αφ’ ετέρου δεν φροντίζει (γνώριζε για τη συγκεκριμένη παραγωγή καθώς τη φιλοξένησε στην Τούμπα) για την παρουσία του Δημήτρη Μπούζα. Τούτο δε, προκειμένου να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν ορθά οι νέοι. Και τα αφιερώματα στον ΠΑΟΚ να ξεφεύγουν από τη λογοτεχνία και να ζωντανεύουν την ιστορία!
Δεν είδαμε επίσης, και Θεσσαλονικείς στους συντελεστές της συγκεκριμένης καλής αλλά ελλειμματικής παραγωγής . Και μην παρεξηγήσετε αυτή την αναφορά μας. Τούτο καθώς θεωρούμε πως η παρουσία Θεσσαλονικέων θα βοηθούσε την παραγωγή να μην απέχει ιστορικά, τόσο πολύ από το ζενίθ του ενδιαφέροντος. Θα βοηθούσε επίσης, στην αποφυγή ενός σοβαρού – κατά την πάντα ταπεινή μας, άποψη - σφάλματος. Στα αποκόμματα του Τύπου δεν είδαμε καν επικά πρωτοσέλιδα της εφημερίδας «Σπορ του Βορρά», του «Ευαγγελίου» της εποχής για τον ΠΑΟΚ. Δεν είδαμε γενικά, τον Τύπο της μακεδονικής πρωτεύουσας.
Με λίγα λόγια; Ωραία τα έλεγαν (προεξάρχοντος του μαέστρου της ελληνικής γλώσσας Γιώργου Λιάνη) οι φιλοξενούμενοι της παραγωγής αλλά – κατά κανόνα – μυρωδιά δεν είχαν από αποδυτήρια Τούμπας κι από ρεπορτάζ ΠΑΟΚ, τότε. Μας έκαναν δε, να νιώθουμε πως ζωγράφιζαν, με την δυνατότητα του λόγου τους, ένα τοπίο το οποίο δεν είχαν δει αλλά το φανταζόταν. Εμείς όμως, το είχαμε δει. Και μας ξένισε πολύ, πάρα πολύ η… ζωγραφιά τους!
Για να καταλήξουμε επιμένοντας. Είναι μεγάλο ατόπημα η μη αξιοποίηση του ανεκτίμητου κεφαλαίου της ιστορίας του ΠΑΟΚ, του Δημήτρη Μπούζα,. Και καλά από τους εκτός των τειχών. Ήταν παντού και πάντοτε ιστορικά στην αντίπερα τους όχθη! Αλλά και από τους ενός των τειχών;
Είναι υποχρέωση απέναντι στην ιστορία η παρουσία του καθώς ναι μεν, οι παλιοί θυμούνται(και κρίνουν…) αλλά κι οι νέοι πρέπει μαθαίνουν ορθά. Με την ευθύνη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ περί τούτου να είναι μεγάλη! Κι ανεξήγητη…
Η παρουσία του Δημήτρη Μπούζα και μόνον στις επάλξεις της «Μ» (με τη λεβεντιά και τον σεβασμό του Παύλου Ανδρώνη) τιμά και τον Τύπο της Θεσσαλονίκης και τον ΠΑΟΚ. Έτσι παραμένει άσβεστος ο φάρος της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Κι ας κλείνουν κάποιοι τα μάτια τους. Μπορεί και να θαμπώνονται! Μένουν δίχως πυξίδα! Τι ταξίδι λοιπόν, να κάνουν στην ιστορία του ΠΑΟΚ; Έτσι χάνονται στους ωκεανούς της…
