Είναι σίγουρο ότι θα δούμε έναν διαφορετικό αθλητισμό μετά την επέλαση του εφιαλτικού κορωνοϊού. Συγκεκριμένα το ποδόσφαιρο για έναν τουλάχιστον ακόμη χρόνο, θα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας προσπαθώντας να επιστρέψει στην όποια κανονικότητα του επιτρέψουν οι πληγές του, αλλά και οι νέες συνθήκες που πιθανόν να διαμορφωθούν.
Υπολογίζεται ότι η ποδοσφαιρική περίοδος θα ολοκληρωθεί στα τέλη Ιουνίου χωρίς να έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες για το αν και πότε ξεκινήσει η επόμενη (2020-2021). Ήδη η πίεση είναι αφόρητη, το ίδιο και ο φόβος μη τυχόν και δεν επιβεβαιωθούν οι αισιόδοξες προβλέψεις για το πότε θα κλείσει τον εφιαλτικό κύκλο της η φονική επιδημία. Ομάδες, παίκτες, διοργανωτές είναι πεπεισμένοι ότι και η όποια ομαλή προσγείωση στην επόμενη αγωνιστική σεζόν, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Αυτή τη στιγμή όλοι βρίσκονται σε μια εξαιρετικά επισφαλή θέση, με τους οικονομολόγους να επισημαίνουν ότι στο ποδόσφαιρο, αν δεν υπάρξουν συναινέσεις με υποχωρήσεις και ομόθυμες συμπεριφορές, θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις και το πρωτάθλημα συγκεκριμένα θα ξεκινήσει από το αποτέλεσμα που θα έχει η ανέφικτη «σύγκρουση» ανάμεσα σε συλλόγους και παίκτες, με αφορμή το τεράστιο θέμα που προκύπτει με τα συμφωνηθέντα συμβόλαια. Για τις δύο πλευρές κοινός παρονομαστής σαφέστατα είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις.
Με δεδομένο πλέον ότι η εισροή χρημάτων, σε δύσκολες εποχές όπως συνέβη με τον κορωνοϊό που οδήγησε σε lock down το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όπου τα έσοδα μηδενίστηκαν, η εισροή χρημάτων από εισιτήρια, τηλεοπτικά δικαιώματα αλλά και από τα μπόνους στα κύπελλα Ευρώπης διακόπηκαν, το να παραμείνουν ανέγγιχτα τα συμβόλαια και ιδιαίτερα των ακριβοπληρωμένων αθλητών αποτελεί το μέγιστο ζητούμενο. Σε αυτήν ακριβώς τη φάση βρίσκονται και οι δύο πλευρές, έχοντας μπροστά τους το απευκταίο σενάριο η μία από τις δύο να μην υποχωρήσει και να οδηγηθούμε σε ένα αξεπέραστο αδιέξοδο. Αν στυλώσουν τα πόδια τους οι ποδοσφαιριστές τα πράγματα θα είναι δραματικά. Σε αυτήν την περίπτωση δεν θα είναι λίγοι οι σύλλογοι που θα περάσουν το κατώφλι της χρεωκοπίας. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν αυτόν τον κίνδυνο κι εφόσον δεν υπάρξουν συναινετικές διαδικασίες αναμόρφωσης όρων και υποχωρητικές διαθέσεις είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, θεωρείται σίγουρο ότι θα έχουμε μπλακ άουτ στο χώρο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις μικρές κατηγορίες αλλά και σε κάποιες αντίστοιχες των μεγάλων κατηγοριών, τα έσοδα των συλλόγων προέρχονται από τα εισιτήρια. Αυτή τη στιγμή έχει παγώσει κάθε αγωνιστική δραστηριότητα και το πιο αισιόδοξο σενάριο προβλέπει όταν περάσει ο κίνδυνος της επιδημίας, τα παιχνίδια να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Κάτι δηλαδή που σημαίνει μηδέν έσοδα.
Αν λοιπόν οι παίκτες διεκδικήσουν τα χρήματα που προβλέπονται από τα συμβόλαια τους, οι σύλλογοι που θα αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε χρεωκοπία. Αν αντίθετα υποχωρήσουν, τότε εθελοντικά θα μπουν και οι ίδιοι στη δίνη της ίδιας κρίσης.
Η διαφορά βέβαια ανάμεσα στις μικρές και μεγάλες ομάδες στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ο τρόπος και η δύναμη με την οποία μπορούν να αντιδράσουν – έστω και προσωρινά – ομάδες θεωρούμενες οικονομικά εύρωστες. Αυτές όμως δυστυχώς είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας.
Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι αναμένουμε άμεσες προσπάθειες αντιμετώπισης του συγκεκριμένου προβλήματος της αναμόρφωσης των συμβολαίων και της προσαρμογής τους, σε ότι κουβάλησε και σε ότι αφήνει (Θεού θέλοντος) ο κορωνοϊός. Οι συναινέσεις και υποχωρήσεις κρίνονται επιβεβλημένες και αναγκαίες. Όσο για τα «μεγάλα» συμβόλαια η προοπτική είναι πως πολλά από αυτά θα οδηγηθούν στην πυρά.
