H πρώτη αγωνιστική σφαλιάρα, γιατί περί σφαλιάρας πρόκειται το 2-0 από την Αστάνα, είναι και η πιο ηχηρή. Σε μία σεζόν η οποία ξεκίνησε με προσδοκίες κι έχοντας ως βασικό του στόχο να προχωρήσει στην Ευρώπη, ο Αρης εμφανίστηκε στο Καζακστάν με τις γνωστές (περσινές) παθογένειες που τον ταλαιπωρούν καιρό, και στο διάστημα της προετοιμασίας-μεταγραφικής προεργασίας δεν διορθώθηκαν. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Πολλές χαμένες ευκαιρίες κι έχοντας να αντιμετωπίσει και την κάκιστη αμυντική του συμπεριφορά ο Αρης ηττήθηκε και καλείται σε μία εβδομάδα να ανατρέψει μία κατάσταση που βάσει εικόνας θεωρείται… βουνό. Ανατρέπεται μεν, διότι η Αστάνα δεν έδειξε κανένα μεγαθήριο, απλά ήταν πιο έξυπνη και ουσιαστική, αλλά ο Αρης από την πλευρά του πρέπει σίγουρα- με την ίδια ομάδα που είδαμε χθες – να εμφανιστεί διαφορετικός.
Πιο αποτελεσματικός και σαφώς λιγότερο επιρρεπής στα αμυντικά λάθη. Αυτά διαπιστώθηκε από τα φιλικά της προετοιμασίας ότι αποτελούν πληγή, την οποία όμως η διοίκηση δεν φρόντισε να επουλώσει με την άμεση ενίσχυση του ρόστερ σε καίριες θέσεις. Δεν κάλυψε το κενό του Ροζ, δεν έκανε καμία προσθήκη αριστερά στην άμυνα και μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να βρει τη λύση στο εύκολο γκολ με την απόκτηση ενός… κανονικού σέντερ φορ. Στα φιλικά της προετοιμασίας αυτά μπορεί να μην στοίχισαν σε κάτι και να ήταν διδακτικά 90άλεπτα, αλλά στα επίσημα στοιχίζουν και μάλιστα στοιχίζουν πολλά.
Σε επίπεδο ανταπόκρισης στο πλάνο που είχε καταστρωθεί από το τεχνικό τιμ για να αντιμετωπίσουν την Αστάνα, ο Αρης δεν πήρε το παραμικρό από τις προσωπικότητες που διαθέτει στο ρόστερ του. Λίγα πράγματα από τον Σάσα στο κέντρο, ακόμα λιγότερα από τον Ματέο Γκαρσία και τον Μπρούνο Γκάμα, ο οποίος όμως όταν έγινε αλλαγή η ομάδα δεν είχε κανέναν τρόπο έκφρασης να δημιουργήσει μία επικίνδυνη κατάσταση και ο Μπερτόγλιο “πάλευε” μόνος του χωρίς… συμπαίκτες. Από τις αλλαγές που έκανε ο Μάντζιος δε, ο Αρης επίσης δεν πήρε το παραμικρό κέρδος. Χωρίς αυτό να βαραίνει αποκλειστικά τον ίδιο, αλλά το επίπεδο ανταπόκρισης των επιλογών του.
Οι συνθήκες βέβαια θα μπορούσε να είχαν διαμορφωθεί εντελώς διαφορετικά αν αξιοποιούσε μία (έστω) από τρις τρεις κλασσικές ευκαιρίες που δημιούργησε στο α’ ημίχρονο. Το εύκολο γκολ όμως είναι η μεγάλη μάστιγά του Αρη. Αυτό δεν ισχύει για την Αστάνα, όμως, που επιβεβαίωσε τους αριθμούς της (2,1 γκολ μ.ο. ανά παιχνίδι). Εκμεταλλευόμενη τη δύναμή της (το δεξί άκρο) και τον πιο δραστήριο παίκτης της, τον Τομάσοφ, τον οποίο η αριστερή πλευρά του Αρη δεν κατάφερε να περιορίσει, πήρε προβάδισμα πρόκρισης. Προφανώς η ασθένεια του Σούντγκρεν άλλαξε όλο το πλάνα, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για τις κάκισες τοποθετήσεις των αμυντικών.
Οι Κιτρινόμαυροι θα πρέπει πλέον να ψάξουν την υπέρβαση στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το σενάριο πρόκρισης για αυτή την ομάδα, με την ποιότητα και τις προσωπικότητας που έχει, είναι εφικτό. Εχουν αποδείξει ότι υπάρχουν δυνατότητες για την ανατροπή, αρκεί όμως να παρουσιάσουν κάτι πιο ουσιαστικό από αυτό που είδαμε εχθές.
