Στράντζαλη: «Στο σχολείο αντί να ανταλλάζω αυτοκόλλητα με τα κορίτσια, έπαιζα ποδόσφαιρο με τα αγόρια»

Η απόφαση της να επιλέξει το ποδόσφαιρο, τα παράπονα της μητέρας της, η μετακίνησή της σχεδόν καθημερινά από τα Γιαννιτσά στη Θεσσαλονίκη, οι σπουδές της στο ΑΠΘ, το πρωτάθλημα που ξεχωρίζει με τον ΠΑΟΚ και τα δοκιμαστικά στη Μπάγερν Μονάχου.

Η Κωνσταντίνα Στράντζαλη μίλησε αποκλειστικά στο Metropsort.gr και στον Κωστή Παναγιώτου για τα πρώτα της βήματα στο άθλημα, το οποίο αγάπησε από παιδί, για τα σχόλια που δέχτηκε όταν αγωνιζόταν σε ακαδημίες αγοριών, αλλά και για τη εμπειρία που έζησε στη Γερμανία.

Η 20χρονη ποδοσφαιρίστρια του ΠΑΟΚ είναι μια γυναίκα που από μικρή είχε βρει την κλίση της. Όπως είπε και ίδια, αντί να ανταλλάζει αυτοκόλλητα στα διαλείμματα του σχολείου, έπαιζε ποδόσφαιρο με τα αγόρια. Η Κωνσταντία μπορεί να είναι μόλις 20 ετών, αλλά σκέφτεται ήδη τη ζωή μετά το ποδόσφαιρο.

«Υπήρχαν κάποια σχόλια, ''δες παίζει κορίτσι, τι να ξέρει τώρα αυτή''»

Η Κ.Στράντζαλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιαννιτσά. Στα διαλείμματα του σχολείου δεν έκανε ότι έκαναν τα περισσότερα κορίτσια. Η πρώτη της εμπειρία σε ακαδημίες αγοριών είχε δυσκολίες, αλλά γρήγορα έδειξε σε όλους πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο για τους άντρες.

«Δεν είχα κάποια επιρροή από τους γονείς για να παίξω ποδόσφαιρο, ούτε ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, από μόνη μου επέλεξα το ποδόσφαιρο. Από πρώτη δημοτικού στο διάλειμμα έπαιζα με τα αγόρια ποδόσφαιρο, δεν πήγαινα με τα κορίτσια που αντάλλαζαν αυτοκόλλητα.

Στην ηλικία της πρώτης Δημοτικού ο ξάδερφος μου πήγε σε ακαδημία αγοριών και πήγα και εγώ. Η ακαδημία ήταν κοντά στην πόλη μου. Στην αρχή υπήρχαν κάποια σχόλια, τότε δεν ήταν πολύ συχνό ένα κορίτσι να παίζει ποδόσφαιρο με τα αγόρια, τώρα λίγο πολύ υπάρχουν κορίτσια σε ακαδημίες αγοριών. Ειδικά στην αρχή υπήρχαν κάποια σχόλια, ''δες παίζει κορίτσι, τι να ξέρει τώρα αυτή'', ακόμα και οι γονείς των παιδιών έλεγαν αντίστοιχα. Όταν είδαν ότι είμαι καλύτερη από τους περισσότερους με διάλεγαν στην ομάδα τους πρώτη.

Η μητέρα μου όταν χτυπούσα και πήγαινα με λερωμένα ρούχα στο σπίτι, μου έκανε κάτι παράπονα, ''βρε κορίτσι μου που πας εκεί πέρα μέσα στα αγόρια, θα στραβώσουν τα πόδια σου'', και όλα αυτά τα συνηθισμένα. Δεν γύρισε ποτέ όμως να μου πει μην ξανά πας.

Οι γονείς μου, τότε, δεν ήξεραν πόσο ταλέντο είχα, εκτός από τον πατέρα μου που ερχόταν σε κάποιες προπονήσεις και από κάποιους προπονητές που του έλεγαν για το ταλέντο μου. Στην αρχή δεν με έβλεπαν πολύ συχνά για να ξέρουν σε τι επίπεδο βρίσκομαι, μετά από κάποια χρόνια πλησίασαν τον μπαμπά μου προπονητές.

Τότε είχε δημιουργηθεί κοντά σε εμένα μια γυναικεία ομάδα, είχαν έρθει γύρω μου καμία δεκαριά κορίτσια ακόμα και αποφάσισαν να κάνουν γυναικείο τμήμα, αλλά κράτησε για έναν χρόνο γιατί ο προπονητής έφυγε στη Γερμανία. Μετά από αυτό ο πατέρας μου αποφάσισε να με πάει στον ΠΑΟΚ και εγώ ήθελα κάπου να παίζω, είχα μεγαλώσει και δεν δέχονταν να κατεβαίνω με τα αγόρια στα πρωταθλήματα».

Το 2012 εντάχθηκε στις ακαδημίες γυναικών του ΠΑΟΚ. Τρία χρόνια μετά, σε ηλικία 13-14 ετών, ξεκίνησε να προπονείται με την πρώτη ομάδα του Δικεφάλου και στο τέλος της σεζόν 2015/16 ήρθε και η πρώτη συμμετοχής της. Η μετακίνηση από τα Γιαννιτσά στη Θεσσαλονίκη ήταν δύσκολη, αλλά η οικογένεια της στήριξε από την πρώτη στιγμή της επιλογή της.

«Στα Γιαννιτσά ήμουν μέχρι και τα 18 μου. Ερχόμουν στη Θεσσαλονίκη 4-6 φορές την εβδομάδα για προπονήσεις. Οι φορές που ερχόμουν στη Θεσσαλονίκη εξαρτιόνταν και από τον προπονητή που είχαμε, άλλος έβαζε πέντε προπονήσεις την εβδομάδα, άλλος έξι μαζί με τον αγώνα. Πηγαινοερχόμουν σχεδόν κάθε μέρα, μια-δύο φορές την εβδομάδα μπορεί να είχα κενό.

Είχα την στήριξη και των δύο γονιών μου, ιδιαίτερα του πατέρα μου, οποίος ήταν εκείνος που με πηγαινοέφερνε τόσα χρόνια».

«Δεν μπορείς ούτε στην προπόνηση να λουφάρεις, ούτε στα μαθήματα να μην πας, πρέπει να τα συνδυάσεις»

Η Κωνσταντίνα ήξερε από μικρή ηλικία ότι ήθελε να σπουδάσει και να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Ο συνδυασμός των σπουδών με τις προπονήσεις δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά εκείνη τα καταφέρνει εξίσου καλά και στα δύο.

«Σπουδάζω Γυμναστική Ακαδημία στο ΑΠΘ, ΤΕΦΑΑ. Εύκολο δεν είναι σίγουρα, κάποιες φορές σε κουράζει υπερβολικά όλο αυτό το φορτίο. Πηγαίνω στη σχολή σχεδόν καθημερινά, ανάλογα με το έτος που βρίσκομαι και τα προγράμματα. Ξεκινάω από το πρωί που θα πάω να παρακολουθήσω τα μαθήματα, γιατί είναι υποχρεωτικά, μετά θα το πάρω σερί μέχρι την προπόνηση και θα γυρίσω το βράδυ να ξεκουραστώ ή να περάσω τον ελεύθερο χρόνο μου κάπου εκτός σπιτιού.

Ήταν δική μου επιθυμία να σπουδάσω δεν υπήρχε πίεση από την οικογένεια μου. Από το Γυμνάσιο είχα αποφασίσει ότι θέλω να σπουδάσω το συγκεκριμένο αντικείμενο, σίγουρα με επηρέασε ότι έπαιζα ποδόσφαιρο και με έστειλε σε αυτή την κατεύθυνση.

Δεν μπορείς ούτε στην προπόνηση να λουφάρεις, ούτε στα μαθήματα να μην πας, πρέπει να τα συνδυάσεις».

Παρότι είναι 20 χρονών έχει φορέσει ήδη το περιβραχιόνιο της αρχηγού τόσο στην Εθνική Κορασίδων, όσο και στην Εθνική Νεανίδων.

«Στην αρχή όταν πήγα στην ακαδημία δεν ήξερα ότι υπάρχει Εθνική Κορασίδων και Νεανίδων, οπότε όταν έγινε η πρώτη κλήση μου ενθουσιάστηκα και συνειδητοποίησα ότι μπορεί να γίνει και πιο επαγγελματικό, γιατί μέχρι τότε έπαιζα με αγόρια.

Ξαφνικά πήγα σε γυναικεία ομάδα, ξαφνικά άρχισα να παίζω σε ευρωπαϊκό επίπεδο με τις Εθνικές. Δεν μου φάνηκε δύσκολο σε θέμα διαχείρισης, όλα έγιναν βήμα βήμα και η αλήθεια είναι ότι δεν το πολύ σκεφτόμουν, εγώ κοιτούσα να διασκεδάζω».

«Δεν αρκεί μόνο η πρωτοβουλία του ΠΣΑΠ, πρέπει και τα σωματεία να ακολουθήσουν»

Το γυναικείο ποδόσφαιρο διανύει χρόνια άνθησης στο παγκόσμιο στερέωμα. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Η απόφαση του ΠΣΑΠ να κάνει μέλη του τις ποδοσφαιρίστριες, ήταν σημαντική, αλλά έχουμε ακόμη να καλύψουμε το χαμένο έδαφος των προηγούμενων ετών.

«Έχουν γίνει κάποια βήματα προόδου, ειδικά αν σκεφτώ τι άκουγα δέκα χρόνια πριν στην ακαδημία ότι θα γίνει, αλλά σε μια δεκαετία δεν είναι αρκετά. Το επίπεδο όσο πάει ανεβαίνει, δεν ξέρω αν φτάσουμε κάποια στιγμή να μην λειτουργούμε μόνο επαγγελματικά, αλλά να είμαστε κιόλας επαγγελματίες.

Αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνο ο ΠΑΟΚ, εμείς στον ΠΑΟΚ δουλεύουμε επαγγελματικά, αλλά πρέπει να υπάρχει συνέχεια και από τις υπόλοιπες ομάδες, όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ. Δε γίνεται να μην έχουν γυναικείο τμήμα. Φέτος έκανε η ΑΕΚ γυναικείο τμήμα, ξεκίνησε και ο Παναθηναϊκός, άμα αυτά είχαν γίνει νωρίτερα τώρα θα μιλούσαμε και για καλύτερο επίπεδο.

Είναι πολύ σημαντικό ότι γίναμε μέλη στον ΠΣΑΠ, δείχνει πως μας στηρίζει και θέλει να υπάρξει ισότητα όσο γίνετε με εμάς και τους άντρες, αλλά δεν αρκεί μόνο η πρωτοβουλία του ΠΣΑΠ, πρέπει και τα σωματεία να ακολουθήσουν. Όσα σωματεία υπάρχουν να λειτουργήσουν πιο επαγγελματικά και οι μεγάλες ομάδες να μπουν ενεργά στο γυναικείο ποδόσφαιρο, να δημιουργήσουν τμήματα, να βάλουν κάποια χρήματα, να γίνει το πρωτάθλημα όπως ήταν, αν και αυτό συμβαίνει τώρα λόγω κορονοϊού, να μην υπάρχει όριο των ξένων παικτριών ( το όριο είναι τέσσερις ξένες παίκτριες ).

Δεν αρκεί μόνο ο ΠΣΑΠ, αν δεν αλλάξει κάτι από ομάδα σε ομάδα. Σίγουρα η κίνηση του ΠΣΑΠ θα βοηθήσει, είναι ακόμη πολύ πρόσφατη για να φανούν οι αλλαγές, αλλά πιστεύω θα βοηθήσει».

«Το πρωτάθλημα στην Τούμπα ήταν ξεχωριστό»

Η Στράντζαλη μπορεί να είναι 20 ετών, αλλά ήδη έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο με τον ΠΑΟΚ. Το τελευταίο της τρόπαιο ήταν ξεχωριστό, καθώς τραυματίστηκε στον τελικό με τη Χαλκίδα, αλλά το πρωτάθλημα του 2018/19 έχει διαφορετική θέση στην ταμπακοθήκη της.

«Έναν τελικό κάπως τον έχεις φανταστεί από πριν, να πάμε στον τελικό, να πανηγυρίσουμε το πρωτάθλημα. Δεν μπορούσα να λείπω, δεν είχα σκεφτεί τον παράγοντα του τραυματισμού, εκείνη τη στιγμή είχα τον πόνο μου, αλλά πιο πολύ θα στεναχωριόμουν αν έμενα εκτός από τους πανηγυρισμούς, παρά για το γόνατό μου. Στην αρχή ανησύχησα πάρα πολύ, αλλά ευτυχώς πήρε μόνο δύο μήνες, χάνοντας τις πρώτες δύο εβδομάδες της προετοιμασίας.

Το 2018/19 είχαμε παίξει στην Τούμπα και μετά είχαμε κάνει τη φιέστα μέσα στο γήπεδο. Μέσα στην Τούμπα δεν μας δίνετε η ευκαιρία να παίξουμε και εκείνο το πρωτάθλημα ήταν ξεχωριστό. Είμαι στην ομάδα 6-7 χρόνια και έχω παίξει στην Τούμπα 4 ή 5 φορές. Σίγουρα έχουμε το καλύτερο γήπεδο από τις υπόλοιπες ομάδες που αντιμετωπίζουμε, αλλά δεν είναι σαν την Τούμπα. Πάντως οι εγκαταστάσεις της Μεσημβρίας είναι σε άριστη κατάσταση».

«Η εμπειρία με τη Μπάγερν ήταν φοβερή...αλλά θέλω πρώτα τα τελειώσω τη σχολή μου»

Το εξωτερικό αποτελεί επιλογή για την Κωνσταντίνα, αλλά δεν είναι στα άμεσα πλάνα της, καθώς προτεραιότητα έχουν οι σπουδές της. Παρόλα αυτά είχε την ευκαιρία να προπονηθεί στο κορυφαίο επίπεδο, με την ομάδα της Μπάγερν Μονάχου.

«Έχω σκεφτεί το ενδεχόμενο να παίξω στο εξωτερικό, όλο όμως κάτι με κρατούσε πίσω λόγω των σπουδών, δεν ήθελα να κάνω παύση στις σπουδές μου και να μην έχω ένα πτυχίο στα χέρια μου, γιατί ποδόσφαιρο είναι, μπορεί να τύχει κάποιος τραυματισμός. Όταν τελειώσω τις σπουδές μου εδώ και προκύψει κάτι καλό τότε ευχαρίστως θα δοκιμάσω το εξωτερικό.

Πήγα και έκανα δοκιμαστικά στη Μπάγερν, μέσα στην εποχή του κορονοϊού πάλι είχα κάποιες επαφές με Γερμανία, αλλά όλα αυτά σε επίπεδο συζητήσεων. Η εμπειρία με τη Μπάγερν ήταν φοβερή, από τον επαγγελματισμό, τις εγκαταστάσεις, τον εξοπλισμό, τις παίκτριες. Αυτό που θα ξεχώριζα είναι το επίπεδο των παικτριών. Έκανα προπόνηση με αθλήτριες που είναι στην Εθνική Γερμανία, που είναι στο Top-3 της παγκόσμιας κατάταξης, και εγώ τότε ήμουν 17 ετών. Δεν έψαξα για να μείνω γιατί είχα το θέμα των σπουδών, αυτοί ενδιαφέρθηκαν να κρατήσουμε κάποια επαφή, ίσως να πήγαινα πάλι για κάποια δοκιμαστικά.

Το ποδόσφαιρο, όμως, δεν είναι για πάντα, όταν τελειώσω με τι θα ασχοληθώ; Για αυτό θέλω να τελειώσω πρώτα τη σχολή μου».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook