Σπυριδωνίδου: Στα χνάρια του Ρονάλντο με φυλαχτό την καρδιά της γιαγιάς

Άρχισε το ταξίδι της στο ποδόσφαιρο μαθαίνοντας τα μυστικά του από τον μπαμπά της. Κάθε φορά που κλωτσούσε τη μπάλα, ένιωθε να έχει βρει το νόημα της ζωής. Ήταν και είναι το πάθος της, το άλφα και το ωμέγα στην καθημερινότητα της, τρελαινόταν και γκρίνιαζε κάθε φορά που ο προπονητής της δεν την έβαζε να παίξει. 

Η Αναστασία Σπυριδωνίδου αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα του ινδάλματος της, του Κριστιάνο Ρονάλντο, να χτίζει μια αθλητική και ήρεμη καθημερινότητα και να κυνηγήσει κάθε όνειρο της. Βγήκε πρώτη σκόρερ της β’ κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος γυναικών, εξελίσσεται βήμα βήμα και κατάφερε να κάμψει και τις τελευταίες αμφιβολίες της μαμάς της. 

Η 26χρονη επιθετικός μίλησε στο Metrosport.gr για τη φετινή χρονιά, το βραβείο της πρώτης σκόρερ και τους επόμενους στόχους της. Διηγήθηκε το ταξίδι της στο χώρο της στρογγυλής θεάς, τη μουρμούρα στον μπαμπά της όταν δεν έπαιζε, εξήγησε τους λόγους που δεν «πέτυχε» σε Ισπανία και Κύπρο και πώς φούντωσε η σπίθα στην Ιταλία. 

Επιπλέον, αναφέρθηκε στη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, την υπόθεση της Πόπης Κωνσταντοπούλου, στα συμβόλαια και την ασφάλεια που νιώθουν οι αθλήτριες στην Ιταλία και στη βέρα της γιαγιάς της που δεν αποχωρίζεται λεπτό τα τελευταία χρόνια.

«Δικαίωση το βραβείο της πρώτης σκόρερ – Μου έδωσε κίνητρο να το κυνηγήσω»

Πώς εξελίχθηκε η φετινή χρονιά; Τι σημαίνει για εσένα το βραβείο της πρώτου σκόρερ;

«Η φετινή σεζόν ήταν ευλογία. Ήμουν καλά ψυχολογικά, είχα ανθρώπους να με στηρίζουν και να με πιστεύουν και το κλίμα στην ομάδα ήταν καταπληκτικό. Βγήκα πρώτη σκόρερ στη Β’ κατηγορία και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα αυτή τη διάκριση. Πίστευα στις δυνατότητες μου αλλά δεν περίμενα ότι στη δεύτερη μου χρονιά στην Ιταλία θα πάρω αυτό το βραβείο. Είναι μια δικαίωση και αποτελεί κίνητρο για τα επόμενα βήματα. Χάρηκα για την πορεία της ομάδας μου και το βραβείο. Η χρονιά αυτή μου έδωσε το κίνητρο να το κυνηγήσω».

Η επόμενη χρονιά θα σε βρει στην Τερνάρα;

«Όχι, θα παραμείνω στην Ιταλία αλλά σε άλλο σύλλογο. Μέχρι τέλους του μήνα θα γίνουν και οι σχετικές ανακοινώσεις. Προς το παρόν δεν θέλω να πω κάτι. Πέρασα καλά στην Τερνάρα. Μου έδωσαν πολλά καλά, πίστεψαν σε μένα και με βοήθησαν να έχω καλή απόδοση».

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη νέα σεζόν;

«Ήταν και είναι να γίνομαι καλύτερη. Θα δουλέψω και βήμα βήμα θα βελτιώνομαι. Θέλω να βοηθήσω την ομάδα μου και την Εθνική να πετύχουν τους στόχους τους».

«Είχαμε μουρμούρα στο σπίτι αν δεν έπαιζα – Με γεμίζει η θέση της επιθετικού»

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να αρχίσεις το ποδόσφαιρο;

«Ο μπαμπάς μου. Ήταν προπονητής, πηγαίναμε μαζί γήπεδο και βλέπαμε συνέχεια μπάλα. Όταν δεν έπαιζα, έκλαιγα. Είχαμε μουρμούρα μετά στο σπίτι (γέλια). Κάποιες φορές έπαιρνε τον προπονητή μου και του έλεγε να με βάλει να παίξω γιατί αλλιώς θα του έπαιρνα τα αυτιά (γέλια). Κατάλαβα ότι μου αρέσει από τις πρώτες επαφές, έβλεπα μπάλα και τρελαινόμουν. Ήταν το μικρόβιο μου».

Πώς αποφάσισες να το ακολουθήσεις επαγγελματικά;

«Ήταν κάτι που ήρθε πολύ φυσικά. Άρχισα στον Αγροτικό Αγίας Βαρβάρας και στα 15 μου ο Βαγγέλης ο Βουτσάς με είδε και με πήρε στον Άρη. Έμεινα τρεις χρονιές στην ομάδα και μετά πήγα στον ΠΑΟΚ. Έφυγα και πήγα στην Ισπανία, όπου η αλήθεια είναι ότι δεν μου βγήκε όπως θα ήθελα, και μετά στην Κύπρο. Εκεί έτυχε να βρεθώ την περίοδο όπου άρχισε ο κορωνοϊός. Ήμασταν σε καραντίνα και ήταν αρκετά δύσκολα. Δύο μήνες περιμέναμε να επιστρέψουμε. Απογοητεύτηκα και επέστρεψα για ένα χρόνο στον ΠΑΟΚ. Μετά ήρθε η ευκαιρία της Ιταλίας και εξελίσσεται πολύ καλά».

Πώς έγινε η επιλογή της θέσης;

«Είναι η θέση που μου ταιριάζει περισσότερο. Έχω δοκιμασθεί και σε άλλες θέσεις μπροστά. Το να είμαι επιθετικός με γεμίζει. Είναι μια δύσκολη θέση γιατί θα υπάρξει περίοδος που δεν θα βάζεις τα γκολ που θέλεις και τότε θα πρέπει να κοντρολάρεις και να ισορροπήσεις τον εαυτό σου και την ψυχολογία σου. Ο επιθετικός και ο τερματοφύλακας είναι οι πιο δύσκολες θέσεις για εμένα».

Επέλεξες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα σε μια ανδρική ομάδα. Τι κέρδισες από αυτή τη συνύπαρξη; Υπήρχε ανταγωνισμός;

«Τα αγόρια εκ φύσεως είναι πιο δυνατά. Με κάθε προπόνηση πήρα μια βάση για να δυναμώσω. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός».

«Ο Άρης με βοήθησε – Δεν ξεχνάω το ψαλιδάκι στον τελικό με ΠΑΟΚ»

Πώς ήταν η μετάβαση στον Άρη; Μετακόμισες στη Θεσσαλονίκη;

«Όχι, έμενα στο σπίτι μου και πηγαινοερχόμουν κάθε μέρα. Για έξι χρόνια έκανα μια ώρα και κάτι για να πάω και την αντίστοιχη να γυρίσω καθημερινά. Δεν ήταν καθόλου εύκολο και ειδικά όταν οι προπονήσεις ήταν βραδινές. Δεν ήθελα να φύγω από το σπίτι, ήθελα τους γονείς μου κοντά».

Η απόφαση να υπογράψεις στον ΠΑΟΚ σου δημιούργησε προβλήματα; Δέχθηκες κριτική;

«Δεν είχα προβλήματα. Θα μπορούσα να το επιλύσω, όμως, αν υπήρχε γιατί έχω μάθει να υποστηρίζω τις επιλογές μου».

Τι κρατάς από τους δυο συλλόγους;

«Ο Άρης με βοήθησε και δεν ξέρω αν θα μπορούσα διαφορετικά να συνεχίσω να παίζω. Από τον ΠΑΟΚ κρατάω τα τρόπαια, το ψαλιδάκι που είχα βάλει στον τελικό και το Champions League. Το προσπαθούσα αυτό το γκολ στην προπόνηση και τελικά μου βγήκε στον τελικό. Έμενα μετά την προπόνηση και δούλευα τα τελειώματα. Το δοκίμαζα και ήθελα να το κάνω».

Έχεις αγωνισθεί σε Άρη και ΠΑΟΚ. Πέρυσι η χρονιά σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του Άλκη και πριν λίγες μέρες έγινε γνωστή η καταδίκη των ενόχων. Πώς αντέδρασες στο άκουσμα της είδησης αυτής;

«Είναι λυπηρό. Δεν υπάρχει κάτι για να χωρίσουν. Το ποδόσφαιρο ενώνει. Είναι λυπηρό να υπάρχει τόσο μεγάλη αντιπαλότητα και να φτάνουμε σε αυτό το σημείο. Δεν το θέλουμε αυτό στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι αντιπαλότητα αυτό, είναι έχθρα. Οι καταστάσεις αυτές σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν υπάρχει; Και μένεις έκπληκτος γιατί υπάρχει και είναι λυπηρό».

«Δεν ήμουν έτοιμη για Ισπανία – Στην Ιταλία, πλέον, όλα είναι πιο εύκολα»

Πώς προέκυψε η μεταγραφή στο εξωτερικό;

«Μέσω μάνατζερ προέκυψε η πρόταση».

Η προσαρμογή ήταν εύκολη; Αντιμετώπισες δυσκολίες;

«Στην Ισπανία ήμουν μικρή και δεν ήμουν καθόλου έτοιμη για το βήμα. Δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή. Στην Ιταλία ο πρώτος μήνας ήταν δύσκολος, μετά όλα ήρθαν φυσικά. Για μένα ήταν πρόβλημα η γλώσσα. Δεν ήξερα ιταλικά και οι περισσότεροι Ιταλοί δεν ξέρουν αγγλικά. Βέβαια, πλέον έχω μάθει και καλά αγγλικά και ιταλικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα».

Ποια η αντίδραση των γονιών σου όταν έφυγες και ποια η δική σου;

«Ήταν δύσκολος ο αποχωρισμός. Δεν έφυγα μικρή από το σπίτι και όταν στα 20 μου ήρθε η πρόταση από Ισπανία δυσκολεύτηκα και εγώ και οι γονείς μου. Πιστεύω ότι ήταν και ένας από τους λόγους που δεν πήγε καλά η επιλογή της Ισπανίας. Τώρα, πλέον, είναι όλα πιο εύκολα».

«Δεν θα άλλαζα τη φετινή χρονιά»

΄Ήταν εύκολο να διαχειριστείτε τη σχέση πατέρας/κόρη – προπονητής/παίκτρια;

«Ο μπαμπάς μου ήταν και είναι δίκαιος και αντικειμενικός. Στο γήπεδο είχαμε τους ρόλους προπονητή και παίκτριας. Μου σημείωνε κάθε λάθος και με επιβράβευσε στα καλά μου, όπως και σε κάθε άλλη παίκτρια. Έξω από το γήπεδο είναι ο μπαμπάς μου και εγώ η κόρη του».

Ξεχωρίζεις κάποιον προπονητή σου, εκτός από τον μπαμπά σου;

«Ο Σπύρος Φιλίππου ήταν πρώτα άνθρωπος και μετά προπονητής. Είχαμε απίστευτη συνεργασία, με πίστεψε πολύ και έχω σχέσεις ακόμη και σήμερα μαζί του. Ο Σάκης Παπαδήμας είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος και με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα. Με έβαζε να παίζω και δεν τον ενδιέφερε αν θα γινόταν ένσταση από την αντίπαλη ομάδα. Δεν επιτρέπεται να παίζει ένα κορίτσι σε ανδρική ομάδα».

Ποια είναι η πιο δυνατή σου εμπειρία μέχρι στιγμής;

«Η φετινή χρονιά μου στην Τερνάρα και το παιχνίδι της Εθνικής με την Κροατία που κερδίσαμε. Ήταν μια εξαιρετική χρονιά, που δεν θα άλλαζα ακόμη και αν γύριζα το χρόνο πίσω».

«Φοβόμουν να παίξω στην Εθνική – Αξέχαστο το γκολ με Ιρλανδία»

Ποια η αντίδραση σου στην πρώτη κλήση της Εθνικής;

«Ήμουν φοβισμένη και αγχωμένη. Αναρωτιόμουν πώς θα παίξω; Μετά από πολλές κλήσεις σταμάτησα να αγχώνομαι. Μεγαλώνοντας κατάλαβα και άρχισα να βλέπω διαφορετικά κάποια πράγματα. Πλέον, όταν φοράω το εθνόσημο, θέλω να τα δώσω όλα. Το κλίμα είναι υπέροχο, ο προπονητής μας πιστεύει και μπαίνουμε και τα δίνουμε όλα. Είναι περηφάνεια να παίζεις με το εθνόσημο».

Ποιο παιχνίδι σου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη με την Εθνική;

«Με την Ιρλανδία. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή που έβαλα το γκολ. Ήταν αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και δεν έχει καμία σημασία που έσπρωξα εγώ τη μπάλα στα δίχτυα. Η στιγμή ήταν μαγική. Τα δώσαμε όλα και το πανηγυρίσαμε όλες τόσο πολύ».

Ποιος είναι ο στόχος σου με την Εθνική;

«Υπάρχει ταλέντο στην ομάδα και θέλω να γινόμαστε καλύτερες».

«Στην Ιταλία δεν υπάρχει περίπτωση να πάθει κάτι αθλήτρια και να μην έχει σωστή περίθαλψη»

Θα είσαι ενήμερη για την υπόθεση της Πόπης Κωνσταντοπούλου. Θα συνέβαινε κάτι αντίστοιχο στη δική σου ομάδα;

«Στην Ιταλία δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάθει κάτι αθλήτρια και να μην έχει τη σωστή περίθαλψη και να είναι πληρωμένη από την ομάδα. Να φανταστείς ότι παίκτρια φέτος είχε πρόβλημα υγείας και η ομάδα προχώρησε στην ανανέωση της συνεργασίας τους και για την επόμενη χρονιά. Υπάρχει πρόβλεψη στα συμβόλαια και μας κάνουν να νιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια. Η ομάδα είναι πάντα εκεί και δίπλα στις παίκτριες. Είναι δεδομένο και το άλφα και το ωμέγα του αθλήματος είναι να ξέρει ο αθλητής ότι έχει στήριγμα την ομάδα του. Σκέψου ότι κάποιες αθλήτριες δουλεύουν, αν τραυματιστούν χάνουν και τη συμμετοχή και τη δουλειά τους».

Οι απολαβές είναι επαρκείς;

«Είναι πάρα πολύ καλές και δεν χρειάζεται να δουλέψω. Είμαι ευχαριστημένη».

Πώς είναι η καθημερινότητα σου;

«Είναι ήρεμη και αθλητική. Ξυπνάω νωρίς, τρώω, πηγαίνω γυμναστήριο, γυρίζω, ξεκουράζομαι, πάω προπόνηση και κοιμάμαι νωρίς. Δεν αλλάζει είτε βρίσκομαι σε περίοδο αγωνιστικής δράσης είτε σε διακοπές».

Ακολουθείς κάποιο πρόγραμμα διατροφής;

«Τον τελευταίο χρόνο έχω διατροφολόγο. Προσπαθώ να ακολουθώ το πρόγραμμα του. Τρώω πολλά λαχανικά, λίγους υδατάνθρακες και καθόλου τηγανητά. Τα γλυκά δεν μου αρέσουν (γέλια). Φυσικά, μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τα αποτελέσματα των μετρήσεων».

Τι σου έχει προσφέρει το ποδόσφαιρο;

«Τη νοοτροπία, να διαχειρίζομαι σωστά δύσκολες καταστάσεις, να ξέρω τι είναι καλό και κακό για εμένα. Κέρδισα πολλά πράγματα».

Τι θα ήθελες να βελτιώσεις σε εσένα αγωνιστικά;

«Προσπαθώ καθημερινά στις προπονήσεις να βελτιώνω τις αδυναμίες μου. Θέλω να είμαι υγιής και όλα θα γίνουν».

Ποια η στάση της οικογένειας σου;

«Ο μπαμπάς μου με έσπρωξε σε αυτό. Έχει κάνει πολλές θυσίες για να παίζω. Με πήγαινε στις προπονήσεις και στους αγώνες με το αυτοκίνητο και βλέπει τους κόπους του να ανταμείβονται. Είναι χαρούμενος που με βλέπει να εξελίσσομαι. Η μαμά ήταν αρνητική στην αρχή αλλά τώρα κάθεται και με βλέπει με τις ώρες στην τηλεόραση».

Γνωρίζοντας καλύτερα την Αναστασία

Πρότυπο: «Τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Χάαλαντ. Μου αρέσει η δουλειά και η αφοσίωση του Κριστιάνο στο άθλημα. Θέλει κάθε μέρα να βελτιώνεται. Ο Χάαλαντ είναι απίστευτος στην περιοχή, μου αρέσουν τα χαρακτηριστικά του»

Παρατσούκλι: «Στην Ιταλία με φωνάζουν Σπυ και εδώ Σούλα. Έτσι, φώναζαν τη γιαγιά μου»

Αγαπημένο φαγητό: «Ψάρι»

Αγαπημένη σειρά/ταινία: «Το Πάρα Πέντε»

Αγαπημένο χρώμα: «Μπλε»

Γούρι: «Έχω τη βέρα της γιαγιάς μου»

Φαντάζομαι η γιαγιά σου έχει φύγει από τη ζωή. Ποια η σχέση σας και τι σημαίνει αυτή η βέρα για εσένα;

«Τη γιαγιά μου τη χάσαμε λίγες μέρες πριν φύγω για την Ιταλία. Ήταν ένα σοκ για εμένα. Η γιαγιά μου ήταν ένα στήριγμα για εμένα, μέναμε στο ίδιο σπίτι μέχρι τα 25 μου. Όταν έφυγε από τη ζωή, τη φόρεσα και δεν θέλω να τη βγάλω»

Κατοικίδιο: «Έχω ένα γαλλικό μπουλντόκ»

Ελεύθερος χρόνος: «Τον περνάω με τους δικούς μου ανθρώπους»

Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Μου αρέσει να κάνω πλάκες».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook