Πολίτη: «Θα διαψεύσω όσους νομίζουν πως έχω τελειώσει σαν αθλήτρια, δεν υπάρχουμε για την Πολιτεία»

Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή

H Κορίνα Πολίτη είναι μια αθλήτρια που δεν τα παρατάει εύκολα και είναι ειλικρινής σαν άνθρωπος. Είναι δρομέας ταχυτήτων, τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στο 400άρι και τις σκυταλοδρομίες. Η 27χρονη αθλήτρια του ΓΣ Λευκάδας μίλησε στο Metrosport.gr σε μια απολαυστική συνέντευξη χωρίς περιστροφές. Μίλησε έξω από τα δόντια για την κατάσταση που επικρατεί στον στίβο και τη μηδενική στήριξη από την Πολιτεία, αναφέρθηκε στις επιτυχίες της αλλά και την δυσκολία που είχε με τον τραυματισμό της πριν το Πανελλήνιο, σημείωσε τον στόχο της στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου που θα βρίσκεται στη σκυταλοδρομία 4x400. 

Γύρισε πίσω στο πως ξεκίνησε τον στίβο και πως κατέληξε στις ταχύτητες, θυμήθηκε το χρυσό μετάλλιο με τη σκυταλοδρομία στους Βαλκανικούς της Σερβίας, το Ευρωπαϊκό του Βερολίνου του 2018, εξήρε την βοήθεια της οικογένειάς της που τα έδωσε όλα για να πετύχει. Τέλος, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον συνδυασμό του πρωταθλητισμού με τις σπουδές της.

-Τερμάτισες στη 2^η θέση στα Τοφάλεια στα 400μ. με 54.43. Είσαι ευχαριστημένη με την επίδοσή σου;

«Η επίδοση ήταν κάτι που με ικανοποίησε, αν και δεν ήταν αυτό που θα ήθελα να κάνω, δεδομένου πως είχα ένα μήνα αποχή λόγω ενός ατυχήματος που είχα στο πόδι μου. Εκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να πάρω την θέση μου στη σκυτάλη».

-Νωρίτερα στο Καυτανζόγλειο τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά και τερμάτισες στην 7^η θέση. Τι συνέβη; Σε επηρέασε ο τραυματισμός σου;

«Ηταν θέμα καθαρά θέμα αποχής από την προπόνηση, είχα μια εβδομάδα που έβαλα παπούτσι, ήμουν και απογοητευμένη που δεν μπορούσα να δώσω αυτό που ήθελα. Αν δεν είχα τραυματιστεί θα μπορούσα να κάνω ατομικό ρεκόρ, όταν πριν λίγο καιρό έκανα 54.30. Είχα αναποδιές και δυσκολίες όλη τη χρονιά, δεν κατάφερα να ολοκληρώσω προετοιμασία».

-Πως το διαχειρίστηκες;

«Είχα την επίγνωση πως δεν είναι αυτό που ήθελα. Ηθελα να έρθει η μέρα που θα μπορέσω να πατήσω ταρτάν, αυτό μου έδινε τη δύναμη για να βρεθώ ξανά στους αγωνιστικούς χώρους. Με υπομονή το διαχειρίστηκα και πολλή θέληση για να διεκδικήσω αυτό που ήθελα».

-Απογοητεύτηκες που δεν μπόρεσες να πας στους Μεσογειακούς;

«Θα ήταν ένας από τους στόχους μου, αλλά θα έπρεπε να τρέξω και νωρίτερα καλά. Δεν το είχα στο μυαλό μου, δεν ήταν μεγάλη η αποστολή της Εθνικής».

-Η σκυταλοδρομία είναι κάτι έξτρα στο πρόγραμμά σου. Το κάνεις περισσότερο για τις εμπειρίες ή για την διάκριση;

«Το κάνω καθαρά γιατί μέσα από τις σκυταλοδρομίες μπορεί να βγει καλό αποτέλεσμα και ένα καλό πλασάρισμα σε ευρωπαϊκούς αγώνες. Ατομικά έχει ανέβει το άθλημα πάρα πολύ και δεν ξέρεις αν θα φτάσεις στον τελικό των αγώνων. Μέσα από την σκυτάλη μπορούμε να διακριθούμε, και στα 4x100 και στα 4x400. Κάναμε αρκετά καμπ, θα έχουμε μια καλή παρουσία στο ευρωπαϊκό. Αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε έτσι θα κάνουμε καλές παρουσίες σε τελικό είτε στο ευρωπαϊκό είτε σε μια Ολυμπιάδα».

-Και τώρα ποιος είναι ο επόμενος στόχος, το Ευρωπαϊκό;

«Ο πρώτος στόχος ήταν να βρίσκομαι στην αποστολή με την σκυταλοδρομία. Από εκεί και πέρα θα προσπαθήσουμε για την καλύτερη δυνατή παρουσία».

-Τους Ολυμπιακούς του Παρισιού τους σκέφτεσαι ή είναι νωρίς;

«Σίγουρα πρέπει να έχεις έναν προγραμματισμό για μια μεγάλη διοργάνωση, είναι ο απόλυτος στόχος και το απόλυτο όνειρο για κάθε αθλητή. Αν δεν υπήρχε και αυτό ίσως να μην μπορούσα να συνεχίσω. Κάθε χρόνο επιδιώκω την αυτοβελτίωση, προσπαθώντας για το καλύτερο θα έρθει το καλύτερο».

«Στον βωμό των επιτυχιών έχει χαθεί η ανθρωπιά στον στίβο»

-Πως ξεκίνησες τον στίβο;

«Όπως όλα τα παιδάκια στο σχολείο, ο γυμναστής κάτι είδε σε μένα στους σχολικούς αγώνες, έλεγαν να κατεβαίνω σε αγώνες στον ΓΣ Λευκάδας. Μετά άρχισα να αγωνίζομαι, υπήρξε εξέλιξη και το συνέχισα. Ο ένας αγώνας έφερνε τον άλλο. Μετά χωρίς να το καταλάβω μπήκα για τα καλά στον χώρο. Στο Λύκειο δυσκολεύτηκα να το συνδυάσω με τα μαθήματα, είχαμε θέμα στην Λευκάδα έπρεπε να κάνουμε μετά το μεσημέρι προπόνηση γιατί δεν είχαμε κλειστό γυμναστήριο και φωτισμό. Στην 3^η Λυκείου σταμάτησα και το συνέχισα μετά από ένα χρόνο».

-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;

«Ξεκίνησα με τις ταχύτητες και λίγο μήκος. Όταν αποσυρθώ θα ήθελα να κάνω κι άλλα αθλήματα, καθαρά για χόμπι. Στο ΤΕΦΑΑ δοκίμασα αθλήματα, δεν το ευχαριστήθηκα γιατί είχα προπόνηση πριν και μετά».

-Τα προηγούμενα χρόνια έτρεχες και στα 100μ. και στα 200μ. Πλέον έχεις επικεντρωθεί μόνο στο 400άρι. Γιατί συνέβη αυτό;

«Οι ταχύτητες είναι απαραίτητες για να κάνεις το 400άρι. Μπήκε μοιραία στη ζωή μου το 400άρι, στα 100μ. έχω κάνει ένα καλό ρεκόρ αλλά η εκκίνηση μου δεν μπορούσε να μου φέρει καλύτερο ρεκόρ, ήμουν αργή στα πρώτα μέτρα. Το 2019 μου έδωσε μεγάλη παρότρυνση, ο Κωτσιώρας, μου έλεγε να κάνω 400άρι γιατί μου ταιριάζει πιο πολύ και το δοκίμασα».

-Το 2020 κατέκτησες το χρυσό στα 400μ. στο Πανελλήνιο και στα 200μ. κλειστού στίβου. Ποιον αγώνα απόλαυσες περισσότερο;

«Απόλαυσα πιο πολύ τα 200μ. αλλά με ικανοποίησε πιο πολύ η κούρσα στα 400μ. στον ανοιχτό. Γιατί ήταν σε ένα αγώνισμα το 400άρι ήταν μια πρόκληση για μένα. Ερχόμασταν από μια πρώτη καραντίνα, ήταν ο πρώτος χρόνος με τον τωρινό μου προπονητή. Δουλέψαμε πάρα πολύ, πήγα και το ήθελα πάρα πολύ. Μέχρι το τελευταίο μέτρο το κυνήγησα. Εκανα ατομικό ρεκόρ στα 200μ. ανοιχτού και κλειστού και έφτασα κοντά στο ατομικό ρεκόρ στο 400άρι».

-Μπορούμε να πούμε πως ήταν η καλύτερη χρονιά σου;

«Ναι είναι γιατί συνδυάστηκε με ατομικά ρεκόρ, ήταν δύσκολες συνθήκες, περάσαμε δύσκολα όλοι οι αθλητές. Πήρα αυτό που ήθελα από αυτούς τους αγώνες. Η δουλειά που έχω κάνει τα τελευταία τρία χρόνια θα μου δώσει στο μέλλον ένα καλύτερο ατομικό ρεκόρ, όσο και να πιστεύουν κάποιοι πως έχω πεθάνει ή έχω τελειώσει σαν αθλήτρια. Και θα τους διαψεύσω. Στον βωμό των επιτυχιών πολλές φορές έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας, το ίδιο συμβαίνει και στον στίβο. Όταν φύγω από τον αθλητισμό θέλω να είμαι υγιής και σωματικά και ψυχικά».

«Καταπληκτική διοργάνωση στο Βερολίνο, δύσκολες οι συνθήκες προπόνησης στη Λευκάδα»

-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;

«Σίγουρα το 2020 τα δύο χρυσά. Πιο μικρή έχω κερδίσει ένα Βαλκανικό Πρωτάθλημα, Κορασίδων, στα 200μ. το 2014, είχα ενθουσιαστεί όταν έγινε και μου έδωσε το κίνητρο να συνεχίσω. Οι συμμετοχές μου με την εθνική ομάδα είναι ξεχωριστές, κάθε φορά είναι λες και είναι η πρώτη φορά. Με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια αγάπη το αντιμετωπίζω».

-Πέρυσι πήρες το χρυσό μετάλλιο στους Βαλκανικούς Αγώνες στα 4x100 και αργυρό 4x400 στη Σερβία. Νιώθεις διαφορετικά όταν διακρίνεσαι με την Εθνική ομάδα στις σκυταλοδρομίες;

«Είναι μεγάλη τιμή και χαρά όταν κατακτάς ένα μετάλλιο με την Εθνική ομάδα. Πόσο μάλλον όταν είσαι σε συλλογικό επίπεδο, όπως εμείς με τις σκυταλοδρομίες».

-Ποιο ταξίδι ξεχωρίζεις από αυτά που έχεις κάνει με τον στίβο;

«Είναι το όμορφο κομμάτι του αθλητισμού. Στις βαλκανικές χώρες περνάμε πάντα δύσκολα με το φαγητό. Το Ευρωπαϊκό το 2018 στο Βερολίνο, ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό που συμμετείχα, έτρεξα βασική στη σκυτάλη. Ηταν μια καταπληκτική διοργάνωση, γεμάτο γήπεδο, τέλεια αποστολή, καλό κλίμα με τα παιδιά, πολλές επιτυχίες, μετάλλια. Ήταν μια αποστολή επιτυχημένη».

-Ποιον αγώνα θα ήθελες να ξανατρέξεις και ποιος αγώνας είναι αυτός που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Θα ήθελα να ξανατρέξω σε πολλούς αγώνες για να διορθώσω τα λάθη μου στα 400μ. , θα ήθελα να ξαναζούσα τη στιγμή στο Βερολίνου και πέρυσι στο ευρωπαϊκό ομάδων ήταν πολύ έντονη και θα ήθελα να το ξαναζήσω. Δεν θα ξεχάσω το 2020 στην Πάτρα που πήρα το χρυσό στο μετάλλιο, ούτε τον φετινό στη Θεσσαλονίκη θα τον ξεχάσω γιατί μου έδωσε μαθήματα για να συνεχίσω και να αγωνίζομαι».

-Μεγάλωσες στη Λευκάδα όμως πλέον μένεις στην Αθήνα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να προπονείσαι στο νησί; Υπάρχουν εγκαταστάσεις;

«Ηταν και παραμένουν δύσκολες για να μπορέσουν να υποστηρίξουν υψηλό αθλητισμό. Οι ελλείψεις είναι πολλές σε κλειστό γήπεδο, το ταρτάν έχει υποστεί φθορές, δεν έχουμε βάρη στο γήπεδο, όταν ήμουν μικρή δεν υπήρχε φωτισμός στο γήπεδο, βρέχει κάνει κρύο δεν έχεις που να προπονηθείς. Θαυμάζω πολλά παιδιά που το παλεύουν στο νησί παρά τις δύσκολες συνθήκες, όπως η Βασιλική Λογοθέτη. Είναι δύσκολο στην επαρχία αλλά όχι ακατόρθωτο, ο Δουβαλίδης προπονείται στην Δράμα αλλά πρωταγωνιστεί παντού. Είναι πως εσύ φτιάχνεις τις συνθήκες».

«Καθοριστική η βοήθεια της οικογένειάς μου, στην καραντίνα η Πολιτεία δεν έδινε τις επιχορηγήσεις»

-Στη συνέχεια πέρασες στη Σχολή σου στην Αθήνα και έπρεπε να αφήσεις την μικρή κοινωνία για την μεγαλούπολη. Δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς;

«Λίγο στην αρχή ναι, τον πρώτο χρόνο, με τις αποστάσεις, νέο περιβάλλον, νέους ανθρώπους. Μετά τους πρώτους έξι μήνες το συνήθισα, έκανα προπόνηση εδώ στο Χαϊδάρι, κοντά στο σπίτι μου, με βοήθησε, ήταν μια μικρογραφία της Λευκάδας. Σαν εγκαταστάσεις ήταν καλύτερα, με βοήθησαν να εξελιχθώ και να το δω πιο σοβαρά. Όταν οι προϋποθέσεις είναι καλύτερες, το γουστάρεις παραπάνω».

-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Κώστας Ηλίας;

«Σημαίνει ένα διαρκές κίνητρο, μια διαρκής πρόκληση, πίστεψε πολύ σε μένα από την πρώτη στιγμή της συνεργασίας. Καθημερινά δουλεύουμε μαζί για να βγάλω το καλύτερο που μπορώ σαν αθλήτρια. Μπορεί να μην έχει γίνει ακόμη, η θέληση και το πάθος του που είχε, το είδα σε λίγους. Με έκανε πιο εργατική και πειθαρχημένη, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου να του ανταμείψω με ένα ατομικό ρεκόρ, δουλεύουμε πάνω σε αυτό».

-Πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια της οικογένειάς σου για να τα καταφέρεις;

«Ηταν καθοριστική, δεν ήταν απλά σημαντική. Η μόνη στήριξη ήταν της οικογένειάς μου μέχρι τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα. Τα έδωσαν όλα κυριολεκτικά για να μπορέσω να έχω ό,τι χρειάζεται. Σε ένα βαθμό τους το επέστρεψα, ηθικά. Αν δεν θα ήταν εκείνοι δεν θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει. Μετά ήρθαν οι σύλλογοι και οι χορηγοί μου που με βοηθάνε. Εχω ανθρώπους που με βοηθάει και με στηρίζουν για τους αρέσει αυτό που έκανα, μια οικογένεια που με βοηθάνε με προετοιμασία και αγώνες μου. Εχω και τους χορηγούς μου, τον ΟΠΑΠ, και την Under Armour, που με στηρίζουν».

-Σας βοηθάει η Πολιτεία;

«Όχι δεν υπάρχουμε για την Πολιτεία. Αθλητές του δικού μου επιπέδου δεν υπάρχουμε για την Πολιτεία, πέρα από τους αθλητές που φέρνουν μετάλλια. Ο ΣΕΓΑΣ κάνει ό,τι μπορεί να μας βοηθήσει αλλά όταν δεν υπάρχει βοήθεια από πιο ψηλά τι να κάνεις. Στην καραντίνα μας χρωστούσαν τους μισθούς ενός έτους γιατί δεν έδινε η Πολιτεία τις επιχορηγήσεις και εμείς πεινούσαμε. Εμείς έχουμε το άμεσο πρόβλημα».

-Εκτός από πρωταθλήτρια, σπούδασες στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών ενώ τώρα κάνεις και μεταπτυχιακό στο Δημοκρίτειο. Πως προλαβαίνεις να τα συνδυάσεις όλα; Υπάρχει κάποιο μυστικό;

«Δεν υπάρχει μυστικό, είναι όλα στη θέληση, έψαχνα μια διέξοδο για να χαλαρώσει το μυαλό μου από τον στίβο. Πέρασα μια δύσκολη χρονιά και το έψαχνα να κάνω μεταπτυχιακό, με παρακίνησαν κάποιοι συναθλητές μου, το έκανα και τώρα το τελειώνω. Δεν το μετανιώνω».