Οταν ο ΠΑΟΚ βρίσκεται υπό ασφυκτική πίεση μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο Πρωτάθλημα και όταν στο κρισιμότατο, από όλες τις απόψεις, πρώτο ματς Κυπέλλου βάζει ο Φερέϊρα κάτω από τα δοκάρια τον Πασχαλάκη, σημαίνει ότι τον εμπιστεύεται. Οτι έχει την αίσθηση πως δεν ρισκάρει την πρόκριση με συνέπεια να γίνει μπάχαλο η ομάδα και να μπει σε μια παρατεταμένη αγωνιστική και ψυχολογική κρίση. Και όμως. Στο αμέσως επόμενο εύκολο παιχνίδι Πρωταθλήματος, με τον ΟΦΗ στην Τούμπα, χρησιμοποιεί πάλι τον Ζίβκοβιτς. Μετά, επαναφέρει τον Πασχαλάκη στη ρεβάνς του Κυπέλλου και αποδεικνύει ότι, απλώς, το πάει τυφλοσούρτι. Ζίβκοβιτς Πρωτάθλημα, Πασχαλάκης Κύπελλο. Δεν μου φαίνεται λογικό και δεν θα μου φαινόταν ούτε αν έκανε τη μοιρασιά αντίστροφα. Γιατί η κοινή λογική λέει ότι όταν μια ομάδα στοχεύει στην κατάκτηση του νταμπλ, ο προπονητής πρέπει να επιλέγει τους πιο ικανούς, τους πιο άξιους σε κάθε αγώνα, τόσο για το Πρωτάθλημα, όσο και για το Κύπελλο.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιο ικανός και ο πιο άξιος; Ποιος πρέπει να είναι ο βασικός και ποιος ο εφεδρικός που θα παίζει σε περίπτωση ανάγκης, καθώς ροτέϊσον λόγω κούρασης δεν νοείται στους τερματοφύλακες;
Ο Ζίβκοβιτς δίνει την εικόνα ενός τερματοφύλακα που θα δεχτεί όσα γκολ είναι να δεχτεί και θα αποκρούσει σε όσες φάσεις είναι λογικό να αποκρούσει. Τίποτε περισσότερο δεν έχει προσφέρει και, μέχρι στιγμής, δεν έδωσε βαθμούς στην ομάδα. Επίσης, βρέξει-χιονίσει, στα εύκολα και στα δύσκολα, στο ζόρι και την άνεση, στην ευτυχία και τη δυστυχία, είναι ο ίδιος. Με… φλατ συναίσθημα, χωρίς έκρηξη, χωρίς τρέλα.
Ο Πασχαλάκης, του οποίου ανάγλυφα δείγματα γραφής έχουμε από τις δύο προηγούμενες σεζόν, είναι ο τερματοφύλακας που θα πιάσει και “άπιαστο”. Που θα κάνει το κάτι περισσότερο από το φυσιολογικό και αναμενόμενο. Είναι ο τερματοφύλακας που χάρισε πολλούς προσωπικούς βαθμούς στον ΠΑΟΚ. Κι ακόμη, ξεχειλίζει από πάθος, από τρέλα και από εκρηκτικό συναίσθημα, που μπορεί να εμπνεύσει και τους συμπαίκτες του.
Το μειονέκτημά του είναι η αστάθεια στις εξόδους, που στοίχισε με κάποιες γκάφες. Ο Ζίβκοβιτς, ωστόσο, ήδη έκανε περισσότερες, παίζοντας πολύ λιγότερα ματς και, μάλιστα, μόνο στην Ελλάδα και όχι στην Ευρώπη.
Συνεπώς, δεν μπορώ να καταλάβω από πού κι ως πού θεωρεί ο Φερέϊρα πιο ικανό και πιο άξιο τον Ζίβκοβιτς από τον τερματοφύλακα των δύο νταμπλ στη σειρά και βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδας. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αποδέχεται τη ρήση κορυφαίων γκολκίπερ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου ότι… “τερματοφύλακας που δεν είναι τρελός, δεν μπορεί να είναι μεγάλος τερματοφύλακας”. Νομίζω ότι ένας Πασχαλάκης με ελεγχόμενη τρέλα δεν έχει ανταγωνιστή. Και ο Λουτσέσκου, τερματοφύλακας κι αυτός, είχε τον τρόπο να ελέγχει την τρέλα του...
ΥΓ. Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ κατέθεσε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μηνυτήρια αναφορά κατά των μελών της Ε.E.A. Eπιτέλους, έπαψε να παίζει... επιθετική άμυνα και αμυντική επίθεση και άρχισε να παίζει επιθετική επίθεση.
