Ουνιόν Βερολίνου: Όταν το... against modern football πρωταγωνιστεί

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Παπαϊωάννου

Το φετινό... παραμύθι που ζει η Ουνιόν Βερολίνου δεν έχει προηγούμενο. Κυριολεκτικά βέβαια αφού πρόκειται για ομάδα που ως το 2019 δεν είχε αγωνιστεί στην Bundesliga και λίγα χρόνια μετά έφτασε όχι μόνο στην Ευρωπαϊκή έξοδο αλλά και την φετινή σεζόν κατόρθωσε να κάνει πρωταθλητισμό. Κάθε τι που εκπροσωπεί αυτός ο σύλλογος, ή αλλιώς από όσα είναι φτιαγμένος έχουν μια ξεχωριστή ιστορία να πουν.

Πρόκειται για την πιο μοντέρνα εκδοχή του Against Modern Football, αν μπορούσε κάποιος να πει τι είναι η Ουνιόν σε μια πρόταση. Εδρεύει στο Ανατολικό Βερολίνο, έχει γήπεδο χτισμένο από τους οπαδούς της, ανήκει κυριολεκτικά στους οπαδούς της. Ακόμα πριν 19 χρόνια έφτασε μια... ανάσα από την χρεοκοπία και πλέον είναι το μεγάλο καμάρι του Βερολίνου εκθρονίζοντας την συμπολίτισσα Χέρτα.

Από την ίδρυση στην αλλαγή ονόματος, το Τείχος του Βερολίνου και την εργατική οπαδική βάση

Οι πρώτες αναφορές και ουσιαστικά η ίδρυση της Ουνιόν Βερολίνου όπως είναι γνωστή σήμερα χρονολογούνται πίσω στο 1966, ωστόσο οι ρίζες της είναι πολύ παλαιότερες. Το 1906 δημιουργείται η FC Olympia Oberschöneweide. Εργάτες των εργοστασίων της περιοχής έφτιαξαν την ομάδα και έχτισαν το τότε γήπεδο της.

Τέσσερα χρόνια μετά και έπειτα από συγχώνευση η ομάδα που δημιουργήθηκε το 1910 η SC Union 06 Oberschöneweide ήταν και αυτή που έφτασε ως το 1950. Σε εκείνες τις σεζόν βρέθηκε μεταξύ τοπικών πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου της Γερμανίας. Πρώτο προσωνύμιο των Βερολινέζων ήταν τα «αγόρια του μεταλλουργείου». 

Λόγω της μπλε εμφάνισης που θύμιζε έντονα την στολή των μεταλλουργών της περιοχής και αποτέλεσε ακόμα ένα σημείο σύνδεσης της ομάδας με τους εργάτες της πόλης. Άλλωστε το σήμα κατατεθέν ως σύνθημα είναι το «Iron Union» που βγήκε εκείνα τα χρόνια και σημαίνει «Ένωση Σιδήρου» ακριβολογώντας.

Το 1950 οι πολιτικές εξελίξεις στην χώρα έφεραν στο στόχαστρο την ομάδα αφού της απαγορεύτηκε να συμμετέχει σε όλες τις Γερμανικές διοργανώσεις. Μάλιστα αυτό προκάλεσε την «διάλυση» του συλλόγου και την μετονομασία του πέντε φορές ως και το τελευταίο και μέχρι και σήμερα όνομα της στις 20 Ιανουαρίου του 1966. Οι δύο άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι για την δημιουργία της ήταν ο Χέρμπερτ Βαρνκέ και ο Χανς Μόουντροoυ.

Από την κατασκευή του τείχους του Βερολίνου και μετά το 1961 η TSC Berlin πρώτα και η Ουνιόν μετά το ‘66 δεν κατάφερε να έχει πολλές επιτυχίες εντός του αγωνιστικού χώρου, ωστόσο έγινε γνωστή για την «θερμή» της έδρα. Μια έδρα που έδειχνε με τον πιο ευφυή τρόπο την αντίθεση της στην δικτατορία που επικρατούσε τότε, αυτή της DDR. Καθώς οι τελευταίοι προσπάθησαν να ελέγξουν και τον χώρο του ποδοσφαίρου κάτι που έβρισκε αντίθετους πολλούς από αυτούς που ζούσαν στο Ανατολικό Βερολίνο και υποστήριζαν την Ουνιόν με αρκετούς οπαδούς της μάλιστα να φυλακίζονται.

Ο τρόπος λοιπόν που εξέφραζαν την αντίθεση τους ήταν άκρως ποδοσφαιρικός αφού μπροστά στα μάτια διάφορων πρακτόρων που στέλνονταν στις εντός έδρας αναμετρήσεις της ομάδας φώναζαν συνήθως στις εκτελέσεις φάουλ: «Το τείχος πρέπει να πέσει», υποτίθεται αναφερόμενοι στην επιθυμία τους να σκοράρει ο ποδοσφαιριστής που το εκτελούσε.

Μεγάλη τους αντίπαλος εκείνα τα χρόνια ήταν η Δυναμό Βερολίνου που θεωρούνταν η ομάδα του καθεστώτος (Στάζι) και έτσι οι μάχες μεταξύ των οπαδών ξέφευγαν πολύ συχνά από το ποδοσφαιρικό επίπεδο και μεταφέρονταν στις πολιτικές απόψεις γι’ αυτό συνήθως ήταν και... ομηρικές. Ποδοσφαιρικά η μισητή αντίπαλος ήταν αυτή που τα κατάφερνε καλύτερα αφού είχε 10 συνεχόμενα πρωταθλήματα ενώ οι αντί-Στάζι το μόνο που κατάφεραν ήταν να πανηγυρίσουν ένα Κύπελλο Ανατολικής Γερμανίας το 1968 κόντρα στην Καρλ Ζέις Ζένα με σκορ 2-1.

Η πτώση του τείχους, η χρεοκοπία που σώθηκε με... αιμοδοσία και η ανακατασκευή του γηπέδου

Το 1990 το τείχος έπεσε και πλέον άρχισε η νέα εποχή της Ουνιόν Βερολίνου. Κάτι που όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο αφού για τα επόμενα 10 χρόνια οι «Irons» δεν κατάφεραν να ανέβουν κατηγορία. Ή και όταν συνέβαινε όπως έγινε το 1993 και το 1994 τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα δεν τους άφηναν να πάρουν άδεια για να αγωνιστούν στην Zweiteliga.

Η τραγική οικονομική κατάσταση την έφερε ένα βήμα από την χρεοκοπία το 1997 αλλά κατάφερε να παραμείνει... ζωντανή. Μάλιστα διεκδίκησε εκ νέου δύο ανόδους τις σεζόν 98-99 και 99-00 χωρίς καμία να καταφέρει να στεφθεί με επιτυχία. Το 2001 έγινε το «μπαμ» αφού η ομάδα πήρε την άνοδο και μάλιστα κατάφερε να φτάσει και στον τελικό Κυπέλλου όπου ηττήθηκε από την Σάλκε.

Τρία χρόνια αργότερα όμως το 2004 οι οπαδοί που την στήριζαν ανέκαθεν ήταν αυτοί που την έσωσαν με εθελοντική αιμοδοσία από την χρεοκοπία. Ακούγεται «κουφό» και όμως συνέβη. Πιο συγκεκριμένα η Ουνιόν χρειαζόταν 1.75 εκατομμύρια ευρώ άμεσα για να επιβιώσει και οι οπαδοί οργάνωσαν καμπάνια “Μάτωσε για την Ουνιόν” με το οικονομικό αντίτιμο να πηγαίνει στα ταμεία της ομάδας. Έκτοτε δεν χρειάστηκε να βοηθήσουν ξανά αλλά όχι για πολύ καιρό. Το 2009 που ανέβηκε στην Zweiteliga υπήρξε επιθυμία από τους ίδιους τους οπαδούς να βοηθήσουν ώστε να ανακατασκευαστεί το γήπεδο του συλλόγου.

Το Στάντιον Αν ντερ Άλτεν Φέρστεραϊ (Στάδιο στο παλιό δασαρχείο) είναι το γήπεδο που συνάδει με την ιστορία των πρωτευουσιάνων. Βρίσκεται στο Κόπενινγκ, στην μέση ενός δάσους. Χτίστηκε από τους ίδιους τους οπαδούς και ανακατασκευάστηκε από αυτούς. Λέγεται πως 2.333 οπαδοί δούλεψαν για 140.000 ώρες για την ανακατασκευή του κύριου τμήματος του το 2009 αλλά και στήριξαν οικονομικά τον σύλλογο. Μάλιστα πολύ σημαντική πηγή εσόδων για το γήπεδο και ακόμα μια ένδειξη της νοοτροπίας των οπαδών της αλλά και του συλλόγου είναι πως από το 2003 και κάθε Χριστούγεννα τα παζάρια που πραγματοποιούνται λόγω εποχής γίνονται μέσα στο Άλτεν Φέρστεραϊ.

Οι «Irons» ποτέ δεν έβαλαν τα χρήματα πάνω από την ομάδα τους και το απέδειξαν ακόμη δύο φορές. Την πρώτη το 2009 όταν ζήτησαν από τον πρόεδρο Ντιρκ Ζίνγκλερ να ακυρώσει τον κεντρικό χορηγό της ομάδας όταν αποδείχθηκε πώς ένα από τα διοικητικά μέλη του ΔΣ της IPS ήταν παλιά αξιωματικός των Στάζι. Και η δεύτερη όταν το 2011 αγόρασαν το γήπεδο της Ουνιόν ώστε να μην το πάρει κάποιος χορηγός και προχωρήσει σε παρεμβάσεις και αλλαγές.

Από το όνειρο της Bundesliga στον πρωταθλητισμό

Κάπου εκεί ξεκίνησε και η ποδοσφαιρική «άνθηση» των Βερολινέζων μακριά πια από τα οικονομικά προβλήματα. Από το 2009 και για μια δεκαετία στην δεύτερη κατηγορία του Γερμανικού ποδοσφαίρου, ήταν από τις καλές ομάδες που ούτε κινδύνευε ούτε ήταν κοντά στην άνοδο. Εκτός από μια φορά την σεζόν 2016/2017 που ήταν το... καμπανάκι για την επερχόμενη επιτυχία. Τέταρτη θέση τότε και έξι βαθμούς μακριά από την 3η Μπράουνσβάιγκ.

Επιτυχία που ήρθε δύο χρόνια αργότερα όταν την σεζόν 18/19 η Ουνιόν τερμάτισε στην 3η θέση, μάλιστα σε ισοβαθμία με την δεύτερη Πάντερμπορν ωστόσο και ένα βαθμό πάνω από το 4ο Αμβούργο. Έτσι ήρθε η άνοδος για πρώτη φορά στην ιστορία της αφού στα play-off κόντρα στην Στουτγκάρδη η οποία είχε πάρει την 16η θέση στην Bundesliga κατάφερε να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο και στο γήπεδο επικράτησε πανζουρλισμός.

Ενώ πολλές ομάδες που ανεβαίνουν αποτελούν... ασανσέρ αφού μετά από ένα ή δύο χρόνια πέφτουν αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Οι Βερολινέζοι όχι μόνο κατάφεραν να διατηρούνται στην κατηγορία αλλά κάθε χρόνο «τρυπάνε» το ταβάνι τους αφού έφτασαν από μια θέση στο μέσο της βαθμολογίας στην πρώτη τους σεζόν στο ευρωπαϊκό εισιτήριο και φέτος στα νοκ-άουτ ευρωπαϊκής διοργάνωσης και στον πρωταθλητισμό. Όλα αυτά μέσα σε τέσσερις σεζόν.

Στοιχεία επιτυχίας αυτής της πορείας σίγουρα ο πρόεδρος Ντιρκ Ζίνγκλερ που βρίσκεται στην ομάδα εδώ και 20 σχεδόν χρόνια αλλά και ο προπονητής που της έδωσε την ώθηση ώστε να... γιγαντωθεί και ποδοσφαιρικά ο Ελβετός Ουρς Φίσερ. Βέβαια και οι δύο αναγκάστηκαν να κάνουν κάποιες... υποχωρήσεις, ο πρώτος υπογράφοντας χορηγίες από την στιγμή που η ομάδα ανέβηκε στην Bundesliga καθώς τα κόστη συντήρησης του κλαμπ μεγάλωσαν. Μάλιστα οι οργανωμένοι δεν τα πήγαιναν καλά με τον προηγούμενο χορηγό την AroundTown μεσιτική εταιρεία την οποία δεν ήθελαν γιατί τα ενοίκια παρέμεναν υψηλά στο Βερολίνο.

Ο Ελβετός προπονητής από την άλλη έριξε «νερό στο κρασί» του αφού η πολιτική του συλλόγου ήταν να αποφεύγονται οι μεταγραφές, κάτι που φυσικά δεν ήταν εύκολο να συμβεί αν ήθελαν οι Βερολινέζοι να διατηρηθούν στην Bundesliga. Μάλιστα έχουν φτάσει πια από θεωρητικά πιο «άσημους» Γερμανούς να αποκτούν παίκτες που ξεχώρισαν στο πρόσφατο Μουντιάλ, όπως ο Τυνήσιος Αισά Λαϊντουνί και ο Κροάτης Γιόσιπ Γιουράνοβιτς, ενώ ήταν αυτοί που ασχολήθηκαν αλλά και έριξαν άκυρο στον Ίσκο!

Η Ουνιόν λοιπόν κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια από την άνοδο της να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο δις, πρώτα την 7η θέση την σεζόν 20/21 που την οδήγησε ως και τους ομίλους του νεοσύστατου Conference League και την αμέσως επόμενη την 5η θέση που φέτος την οδήγησε όχι μόνο στους ομίλους του Europa League αλλά μέχρι και τα νοκ-άουτ εκεί που θα αντιμετωπίσει τον Άγιαξ. 

Στο πρωτάθλημα δε την φετινή χρονιά κάνει πρωταθλητισμό και μάλιστα για αρκετό καιρό στο πρώτο μισό, ήταν και στην κορυφή της Bundesliga σε ένα μοναδικό επίτευγμα διαχρονικά στην ιστορία της. Πλέον στην 2η θέση μόλις ένα βαθμό πίσω από την Μπάγερν και παρά την τεράστια χαρά που επικρατεί και γιγαντώθηκε λόγω της νίκης της προηγούμενης αγωνιστικής κόντρα στην μισητή για όσα πρεσβεύει Λειψία, όλοι μιλούν για την επιτυχία της κατάκτησης 40 βαθμών που σίγουρα εξασφαλίζουν την σωτηρία.

Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να τους απαγορεύσει να ονειρεύονται πιο μεγάλα πράγματα και ας μην τα λένε δημόσια. Αν όχι στους παίκτες σίγουρα όχι στους οπαδούς οι οποίοι ήταν είναι και θα είναι δίπλα στον σύλλογο όποτε αυτός τους χρειαστεί όπως έκαναν δεκάδες φορές στο παρελθόν. Προς το παρόν η θέση που τους ανήκει είναι στο ασφυκτικά γεμάτο σε κάθε παιχνίδι, από 27.000 κόσμο Άλντεν Φέρστεραϊ να αποθεώνουν τους ήρωες τους όπως κάνουν σε κάθε παιχνίδι της Ουνιόν Βερολίνου.

Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία του φετινού ποδοσφαιρικού θαύματος της Bundesliga, της εκπληκτικής Ουνιόν Βερολίνου μια ομάδας που κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό να μεγαλώσει από την αγάπη του κόσμου της γι’ αυτήν. Ξεχωρίζει γιατί κάθε κομμάτι της ιστορίας της έχει κάτι μοναδικό και γιατί από την δημιουργία της ως και σήμερα είναι από τα ελάχιστα κλαμπ πλέον στην Ευρώπη που πρεσβεύουν το Against Modern Football με περηφάνια και καταφέρνουν να θριαμβεύουν.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook